Συντάσσω την παρούσα έκθεση προκειμένου, ως απόστρατος πλέον να διατυπώσω την άποψη μου σχετικά με το συνδικαλισμό στις Ένοπλες Δυνάμεις, όπως εξελίχθηκε μέσα από την ΕΑΕΔ και το ΣΥΣΜΕΔ και ιδιαίτερα τις εξελίξεις του τελευταίου έτους της στρατιωτικής μου σταδιοδρομίας. Αναμφίβολα όσα γράφω είναι αυτά στα οποία προσωπικά θυμάμαι ως πιο σημαντικά κι όπως προσωπικά τα βίωσα και τα αντιλήφθηκα. Εάν κάποιος διαβάζοντας τα όσα παραθέτω διαφωνεί με κάτι που γνωρίζει εξ’ ιδίας αντίληψης κι έχει ενστάσεις για τα όσα προσωπικά αντιλήφθηκα, παρακαλώ να με διαφωτίσει με τη δική του αντίληψη ώστε να διορθώσω τυχόν λάθος, καθώς η μόνη μου πρόθεση είναι η παράθεση της αλήθειας για το τι συνέβη μέχρι σήμερα.
40. Η πορεία μέχρι τη «διάσπαση»
Φτάσαμε αισίως στην άνοιξη του 2010 σε μία περίοδο που η οικονομική κρίση είχε αρχίσει να εκδηλώνεται και η Ελληνική κοινωνία βρισκόταν σε αναταραχή. Την εποχή εκείνη βρισκόμουν σε διατεταγμένη Υπηρεσία στην Καμπούλ, ώστε να μην έχω δια ζώσης αντίληψη για τα γεγονότα που έλαβαν χώρα στην Ελλάδα κι οδήγησαν στο διχασμό των μελών του ΔΣ. Όμως επειδή οι εξελίξεις ήταν σημαντικές θα περιγράψω τα γεγονότα όπως τα αντιλήφθηκα μέσα από τις συζητήσεις που είχα με μέλη του ΔΣ προσπαθώντας να συμβιβάσω τις δύο πλευρές.
Η κατάσταση εκτιμώ ότι περιπλέχθηκε από τρεις υποθέσεις και συγκεκριμένα από το αίτημα του Σημαιοφόρου Αθανασίου Τσακάλη (Σμρου Τσακάλη) για εγγραφή του ως μέλος στο ΣΥΣΜΕΔ σε συνδυασμό με την «πολιτική» του δραστηριότητα που δημιουργούσε ανησυχίες για διακινδύνευση της νομικής υπόστασης του ΣΥΣΜΕΔ (που εξελίχθηκε σε ουσιαστικό σημείο τριβής), στη μαγνητοφώνηση των πρακτικών ενός ΔΣ (το οποίο προσωπικά το αντιλαμβάνομαι ως αφορμή), και την απόφαση του Εφετείου για εξαφάνιση της εγκριτικής του ΣΥΣΜΕΔ απόφασης του Πρωτοδικείου Αθηνών που έριξε το ηθικό μας και μας οδήγησε σε μία εσωστρέφεια αναζητώντας προβλήματα μέσα στο ΣΥΣΜΕΔ και τελικώς στη διάσπαση καθώς κι οι δύο πλευρές επέλεξαν διαφορετικές στρατηγικές για την αντιμετώπιση του ίδιου προβλήματος. Θα επιχειρήσω την παράθεση των υποθέσεων με χρονική σειρά, όμως δεν την γνωρίζω με βεβαιότητα λόγω της απουσίας μου στο εξωτερικό και για τον επιπλέον λόγο ότι τα θεωρούσα ανούσια ώστε δεν κράτησα λεπτομερείς σημειώσεις. Συνεπώς παρακαλώ όποιος γνωρίζει ακριβέστερα χρονικά στοιχεία ή αντιλαμβάνεται διαφορετικά τα πράγματα να καταθέσει τη διαφωνία του ή να με ενημερώσει.
41. Αίτηση Τσακάλη για Ένταξη στο ΣΥΣΜΕΔ
Εκτιμώ ότι υποβλήθηκε εντός του Απριλίου, όταν ήδη ήμουν στην Καμπούλ, με δεδομένη την επίσπευση της λήψης αποστολής της απάντησης από τον Πρόεδρο Τσουκαράκη να γίνει πριν τις 10 Μαΐου 2010.
42. Περίπατος Ένστολων στην Οδό Ερμού
Ο περίπατος στελεχών των ΕΔ, στις αρχές Μαΐου 2010, διοργανώθηκε από το ΣΥΣΜΕΔ στο κέντρο της Αθήνας και συγκεκριμένα στην οδό Ερμού, και διεξάχθηκε με επιτυχία καθώς συνάδελφοι των τριών κλάδων με ιδιαίτερα σημαντική συμμετοχή συναδέλφων του ΠΝ περπάτησαν στους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας με στολές, όπως συνηθίζαμε όταν βγαίναμε εξοδούχοι ως μαθητές από τις στρατιωτικές σχολές και προβάλαμε τη στολή μας και τις ΕΔ. Πληροφορήθηκα, καθόσον βρισκόμουν στην Καμπούλ, για μία κοσμιότατη εκδήλωση όπου όσοι έφθασαν νωρίς με τα μέσα μαζικής μεταφοράς μετά την εργασία τους κάθισαν και ήπιαν ένα καφέ κάπου εκεί γύρω και στο κλείσιμο όλοι συγκεντρώθηκαν σε κάποιο σημείο (υποθέτω κάπου προς την Πλάκα) όπου ο Πρόεδρος μας Ανέστης Τσουκαράκης τους απηύθυνε ένα σύντομο λόγο και κατόπιν διαλύθηκαν. Επί της συγκεκριμένης ομιλίας πληροφορήθηκα από άλλη πηγή ότι υπήρξε κάποια ενόχληση από ορισμένα μέλη του ΔΣ που καταλόγισαν σκοπιμότητα στον Πρόεδρο Τσουκαράκη διότι κατά την άποψη τους επιδίωξε την προσωπική του προβολή καθώς στο χώρο της ομιλίας του παραβρέθηκαν δημοσιογράφοι (θεωρούν ότι ο Πρόεδρος τους κάλεσε).
43. Εκτροπή της Εκδήλωσης του ΣΥΣΜΕΔ σε Διαμαρτυρία προς τη Βουλή
Ομοίως πληροφορήθηκα και θα ήθελα όποιος μπορεί να το επιβεβαιώσει ή να το διαψεύσει να το κάνει ώστε να μάθουμε για την αλήθεια, ότι προέκυψε μία σύγχυση (σημαντική κατά την άποψη μου εάν αληθεύει) στην οποία φέρεται να εμπλέκεται ο Σημαιοφόρος Αθ. Τσακάλης (Σμρος Τσακάλης) ώστε καλούσε τους συναδέλφους στρατιωτικούς σε διαφορετική πορεία με κατεύθυνση σε κομβικό σημείο (προς τη Βουλή εάν δεν κάνω λάθος) με σκοπό (εάν αληθεύει) να μεταβούν εκεί και να εκφράσουν ενδεχομένως δυναμικά τις απόψεις τους για την εξωτερική πολιτική της Κυβέρνησης. Δεν γνωρίζω εάν η συγκεκριμένη κίνηση είναι αυτή που βρήκα να περιγράφεται στην Εφημερίδα τα ΝΕΑ http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=4572881 όμως τείνω να δεχθώ ως βάσιμες και αληθείς τις πληροφορίες μου, με βάση τις συζητήσεις που είχα με συναδέλφους, διότι επαναλαμβάνω βρισκόμουν στο εξωτερικό, δεδομένου ότι και αργότερα είχα ηλεκτρονική αλληλογραφία με τον υπόψη συνάδελφο ο οποίος τονίζοντας την ιδιότητα του ένστολου καλούσε τους συναδέλφους να αντιταχθούμε στο μνημόνιο, στην ανέγερση τζαμιού ή για την κατάταξη αλλόδοξων στις στρατιωτικές σχολές κλπ, ενώ είναι γνωστό ότι πριν από λίγους μήνες ο ίδιος συνάδελφος είχε παρουσιαστεί σε τηλεοπτική εκπομπή καταγγέλλοντας τη Διοίκηση της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων για «σκάνδαλα». Σε κάποια από αυτά τα θέματα εξέφρασα ευθέως στον ίδιο τη διαφωνία μου για την υπόψη δραστηριότητα, καθόσον παρότι υπερασπίζομαι το δικαίωμα ελεύθερης έκφρασης και διεκδικώ το συνδικαλιστικό δικαίωμα, όμως διακρίνω και σέβομαι την υποχρέωση μας ως στρατιωτικοί να μην εκφράζουμε δημόσια υποστήριξη ή εναντίωση σε κόμματα ή να πολιτικοποιούμαστε με την έννοια της οργάνωσης επίτευξης πολιτικών στόχων, διότι στην ουσία αυτό είναι αντικείμενο των κομμάτων και δεν πρόκειται για απλό δικαίωμα έκφρασης (το οποίο οφείλουμε να το υπερασπιζόμαστε και για εμάς και για τους συναδέλφους μας), όμως διαφέρει το δικαίωμα έκφρασης και της δημόσιας οργάνωσης των πολιτών (ή χειρότερα κατά την άποψη μου των στρατιωτικών) σε δραστηριότητες με πολιτικούς στόχους και δημόσιες αντιπαραθέσεις που όπως είπα είναι αρμοδιότητα των κομμάτων και δεν εννοώ μία τεκμηριωμένη επιστημονική μελέτη κι έκφραση σκέψεων κι επιχειρημάτων. Για τους λόγους αυτούς κι ο ίδιος προσωπικά εάν ήμουν παρών στο ΔΣ θα καταψήφιζα την ένταξη του ανωτέρω Σμρου στο ΣΥΣΜΕΔ , το οποίο του το δήλωσα προσωπικά, ιδιαίτερα διότι σε μία περίοδο που εκκρεμούσε και θα κρίνονταν η έφεση κατά του Σωματείου μας, ενδεχομένως να διακινδυνεύαμε να χαρακτηριζόμασταν ότι πολιτικολογούσαμε, ή κομματικοποιούμαστε, ενέργειες που εκφεύγουν κατά πολύ ακόμη και της άσκησης του συνδικαλιστικού δικαιώματος, εκτίμηση μου που όπως φαίνεται τελικώς υιοθετήθηκε από το Εφετείο ως αντίληψη.
44. Απόφαση Εφετείου για το ΣΥΣΜΕΔ
Στις 31 Μαΐου 2010 το Εφετείο δημοσίευσε την απόφαση 2855/2010 εξαφάνισης της πρωτόδικης απόφασης αναγνώρισης του ΣΥΣΜΕΔ (ως «υποκρύπτουσα συνδικαλιστική δράση»), που πλέον καθίσταται ανύπαρκτος από νομικής απόψεως.
Όμως πέραν της απόφασης που αφορά το ΣΥΣΜΕΔ , το σημαντικό που βρήκα στην υπόψη απόφαση είναι η άποψη που εκφράζει το δικαστήριο, ανεξάρτητα πόσο σχετική είναι με το ΣΥΣΜΕΔ (διότι στο ΣΥΣΜΕΔ δεν ενεργήσαμε κάτι από αυτά που μας καταλογίζει η απόφαση), που αναφέρει «εάν η συλλογική εκπροσώπηση επιτρεπόταν σε γενικότερα ζητήματα, θα δημιουργούσε την ευκαιρία για κομματικές αντιπαραθέσεις και θα προκαλούσε πολλά προβλήματα εις τρόπον ώστε να πλήττεται η ανάγκη συνοχής και αποτελεσματικότητας στη στρατιωτική οργάνωση και δράση (Ν.Αλιβιζάτος)» άποψη με την οποία συμφωνώ απόλυτα και προσυπογράφω, γνωρίζω ότι δεν έλαβε χώρα ποτέ στο ΣΥΣΜΕΔ κι από κανέναν μας.
Εάν κάποιος συνάδελφος ενήργησε δημόσια πράξεις αντίθετες με αυτά που αναφέρει η απόφαση τότε η συμπεριφορά αυτή μπορεί να συνέβαλε στην απόφαση του Εφετείου ακόμη κι έμμεσα, διότι προφανώς κι οι δικαστές επηρεάζονται και αποφασίζουν με βάση τα ερεθίσματα που λαμβάνουν από την κοινωνία. Έτσι εάν ένας Αξιωματικός βγαίνει δημόσια και εμπλέκεται στην πολιτική, πως θα κρίνουν μία αίτηση για συνδικαλισμό, ή για άλλου είδους αίτηση συλλογικής έκφρασης όπως του ΣΥΣΜΕΔ ;
46. Μαγνητοφώνηση Πρακτικών και Απόρριψη Αίτησης Σμρου Τσακάλη
Ακολούθως, στις αρχές Μαΐου συζητήθηκε σε ΔΣ η αίτηση εγγραφής στον ΣΥΣΜΕΔ του Σμρου Τσακάλη. Όμως κατόπιν των όσων προηγήθηκαν στις 3 Μαΐου αλλά και από τη γενικότερη δραστηριότητα του, εύλογα ηγερθήκαν ενστάσεις όσον αφορά την έγκριση της αίτησης του.
Κατά την προσωπική μου αντίληψη (όντας στην Καμπούλ) συμπέρανα ότι στην πρώτη συνεδρίαση του ΔΣ μία μικρή μόνο μειοψηφία τάχθηκε υπέρ της αποδοχής της αίτησης του ως μέλους του ΣΥΣΜΕΔ , ενώ η πλειοψηφία συμπεριλαμβανομένου του Προέδρου τάχθηκαν σαφώς κατά της αίτησης του. Ανάμεσα σε όσους εκφράστηκαν αρνητικά (εκτιμώ ότι παρά τις αντιπαραθέσεις εξακολουθούν να το αναγνωρίζουν) φέρονται να ήταν και 2 μέλη του ΔΣ οι οποίοι τελικώς είτε (κατά μία ερμηνεία) δεν ψήφισαν είτε (κατά άλλους) διαφώνησαν και ουσιαστικά καταψήφισαν την αίτηση του αλλά θεώρησαν αναγκαία μία αιτιολογημένη απάντηση στην απόρριψη της αίτησης. Από όσο σωστά αντιλαμβάνομαι τους αριθμούς (διότι ποτέ δεν είδα τα πρακτικά για λόγους που θα εξηγήσω παρακάτω) ακόμη κι αν εκλαμβάναμε «ως υπέρ» τις δύο αμφισβητούμενες εκφράσεις βούλησης, τότε θα υπήρχε ισοψηφία κι η αίτηση του Σμρου Τσακάλη θα απορρίπτονταν με καταμέτρηση ως διπλής της ψήφου του Προέδρου. Συνεπώς επί της ουσίας δεν υπάρχει ζήτημα αποδοχής του Σμρου Τσακάλη. Η διχογνωμία που ανέκυψε εκτιμώ ότι έγκειται στο γεγονός ότι ο Πρόεδρος κι ο Γραμματέας υπέγραψαν επιστολή απάντησης στον Αθανάσιο Τσακάλη, επειδή υπήρχε υποχρέωση απάντησης εντός μηνός από την αίτηση, θεωρώντας ότι έτσι είχε ληφθεί η απόφαση, ενημερώνοντας τον αιτούντα για την απόρριψη του αιτήματος του και για το δικαίωμα του να προσφύγει στη Γενική Συνέλευση του ΣΥΣΜΕΔ που θα αποφάσιζε σύμφωνα με το καταστατικό οριστικά για την αποδοχή της αίτησης του. Όμως πιθανότατα (προσωπική εκτίμηση εκφράζω) ο Σμρος Τσακάλης να είχε ήδη ενημερωθεί άτυπα από άλλη πηγή και συγκεκριμένα από μέλος του ΔΣ ο οποίος στη συνέχεια ενδεχομένως να αισθάνθηκε εκτεθειμένος απέναντι στο συνάδελφο, ου οδήγησε σε ρήξη. Έτσι, είτε γι’ αυτό το λόγο είτε για κάποιο άλλο λόγο που δεν γνωρίζω, η επιστολή αυτή αποτέλεσε την αφορμή για το ξέσπασμα μίας κρίσης με εντάσεις και αντεγκλήσεις μεταξύ των μελών του ΔΣ για την «μη σωστή» τήρηση των πρακτικών. Όμως σε επόμενη συνεδρίαση του ΔΣ δόθηκαν εκατέρωθεν εξηγήσεις κι από ότι φαίνεται να υποστηρίζει ο Πρόεδρος τα μέλη με τις αμφισβητούμενες θέσεις στο θέμα της ψηφοφορίας τελικώς υπέγραψαν τα προηγούμενα πρακτικά για την απόφαση απόρριψης της αίτησης του Σμρου Αθ. Τσακάλη, όμως στη συγκεκριμένη συνεδρίαση (εάν σωστά αντιλήφθηκα τη χρονική σειρά) ο Γραμματέας φέρεται να μαγνητοφώνησε τη συνεδρίαση προκειμένου να μπορεί να καταγράψει επακριβώς τις απόψεις των μελών και να μην προκύψουν και πάλι αμφισβητήσεις. Όμως πριν στεγνώσει το μελάνι ηγέρθηκαν και πάλι αιτιάσεις από μέλη του ΔΣ που εξέλαβαν την πράξη αυτή ότι έλαβε χώρα χωρίς την έγκριση τους, με εκατέρωθεν αντεγκλήσεις που συνεχίστηκαν σε μάκρος.
Εκτίμηση μου είναι ότι οι αντεγκλήσεις ενδεχομένως να εντάθηκαν λόγω της απογοήτευσης των μελών από την απόφαση του Εφετείου, την οποία ορισμένοι (ενδεχομένως αβάσιμα) υποψιαζόμαστε ότι δεν αποκλείεται να επηρεάστηκε από την πολύ πρόσφατη αγωνιστική δραστηριότητα του μη μέλους μας Σμρου Τσακάλη το οποίο αυστηρά εξεταζόμενο δεν ευσταθεί διότι η απόφαση φέρεται να λήφθηκε από τον Φεβρουάριο ενώ απλώς δημοσιεύθηκε στον Μάιο.
48. Ενδεχόμενα Δράσης μετά την Απόφαση του Εφετείου
Προσωπικά, σε όλη την επόμενη περίοδο και από την Καμπούλ όπου βρισκόμουν, προσπαθούσα να ηρεμήσω τα πνεύματα και να θέσω την ουσία του προβλήματος που κατά την άποψη μου ήταν το τι δέον γενέσθαι στην επόμενη της εφετειακής απόφασης ημέρα. Μετρούσαμε, πλέον, το δεύτερο «εξαφανισθέν σωματείο», τον αστικό ΣΥΣΜΕΔ μετά τη συνδικαλιστική ΕΑΕΔ, και το ερώτημα ήταν εάν θα προσβάλαμε με αίτηση αναίρεσης και αυτή την απόφαση στον Άρειο Πάγο και ίσως να ξεκινούσαμε ένα τρίτο σωματείο με ακόμη πιο αναιμικό περιεχόμενο, λ.χ. σωματείο στρατιωτικών με περιορισμένους σκοπούς όπως λ.χ. το σχολιασμό των αποτελεσμάτων του ποδοσφαίρου ή τη δημιουργία τράπεζας αίματος κλπ διότι τελικά φαίνεται ότι η Δικαιοσύνη δεν μας αναγνωρίζει κανένα δικαίωμα απλώς και μόνο επειδή είμαστε στρατιωτικοί. Όμως τέτοια αντιμετώπιση, απέναντι σε υπεύθυνους Αξιωματικούς, όπως θεωρώ ότι όλοι ήμασταν σε αυτή την 5ετή πορεία (κι ανεξάρτητα από την μεταξύ μας ρήξη) δικαιολογεί τις ακραίες στάσεις άλλων, κατά τη γνώμη μου ανεύθυνων, που εκτρέπονται στο όνομα της ελεύθερης έκφρασης, όταν η Πολιτεία αρκείται να μας αρνείται κάθε δικαίωμα οργάνωσης, ενώ η ίδια η Υπηρεσία παραμένει αναποτελεσματική (εκτιμώ ότι ασκήθηκε πειθαρχικός έλεγχος) σε όσους εμφανώς εκτρέπονται.
Προσωπικά και επί της ουσίας υποστήριξα ότι εφόσον συνεχίζαμε στο ΣΥΣΜΕΔ , χωρίς να ασκούμε συνδικαλισμό, και ίσως να ήμασταν πιο αυστηροί στους κανόνες που θέσαμε (π.χ. μελέτες, ημερίδες και ενημέρωση των μελών των ΕΔ), τι νόημα θα είχε ποτέ η νομική μη υπόσταση του ΣΥΣΜΕΔ ; Το μόνο νομικό πρόβλημα είναι ότι δεν θα είχαμε νομική υπόσταση, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι θα ήμασταν παράνομοι, διότι η παρανομία ή μη θα προέκυπτε από τις πράξεις μας. Κι αν οι πράξεις μας δεν ήταν παράνομες (π.χ. μελέτες, ημερίδες και ενημέρωση των μελών των ΕΔ) τότε για ποιο λόγο θα διωκόμασταν; Κι αν διωκόμασταν με βάση ποια κατηγορία; Το μόνο ουσιαστικό κώλυμα θα είναι η αδυναμία μίας νομικής εκπροσώπισης, ότι ως ΣΥΣΜΕΔ δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε αγωγή κατά κάποιου, ή να ανοίξουμε τραπεζικό λογαριασμό ως ΣΥΣΜΕΔ και θα είχαμε να λύσουμε τέτοια προβλήματα με προσωπική ευθύνη των εμπλεκομένων. Όμως έννοια παρανομίας δεν θα υπήρχε, εάν λ.χ. βρισκόμασταν 10-20 άνθρωποι και κάναμε μία ημερίδα βάζοντας ταμπέλα «ΣΥΣΜΕΔ », ποιος θα μας εμπόδιζε να το πράξουμε ως παράνομο, όταν κανείς δεν εκπροσωπεί το ΣΥΣΜΕΔ για να μας εμποδίσει, κι όταν ότι κάνουμε (π.χ. η ημερίδα) δεν είναι παράνομη πράξη;
Σε αυτή τη βάση πρότεινα να συνεχίσουμε να λειτουργούμε αξιοποιώντας τα ηλεκτρονικά μέσα και τις δικτυακές λειτουργίες (π.χ. το facebook) για τη λήψη αποφάσεων ώστε να πετύχουμε μεγαλύτερη διείσδυση σε όλη την επικράτεια και να προχωρήσουμε σε εκλογές ώστε να ανανεωθεί το ΔΣ με νέα μέλη που θα είχαν τη διάθεση να λειτουργήσουν με τις νέες συνθήκες, ενδεχομένως περισσότεροι απόστρατοι, ώστε να αντιμετωπίσουμε ενδεχόμενες δικαστικές διώξεις για ενέργειες που θα έμελλε να αποδειχθεί ότι δεν είναι συνδικαλιστική δράση αλλά θα αποδεικνύαμε ότι αφορούσε κατοχυρωμένα από το Σύνταγμα δικαιώματα, εκτός του Συνδικαλισμού που αφορούσε μόνο την ΕΑΕΔ. Ίσως σε τελική ανάλυση εάν απαγορεύεται ο συνδικαλισμός, γιατί να μην αλλάζαμε το σκοπό μας κι οι απόστρατοι του ΣΥΣΜΕΔ να αναλαμβάναμε να οργανώναμε την νομική εκπροσώπιση των Μονίμων; Αυτά κι άλλα τέτοια θα μπορούσαμε να τα συζητήσουμε, εάν οι δύο «αντιμαχόμενες» πλευρές σταματούσαν να διαπληκτίζονται και βλέπαμε μπροστά μας προς στο μέλλον.
Παράλληλα Σμρος Τσακάλης όλο το καλοκαίρι 2010 διακήρυττε δημόσια το νομικό κώλυμα του ΣΥΣΜΕΔ που τον απέρριψε ως μέλος, το οποίο εμείς αλλά και όλοι οι ένστολοι (κι αυτός εάν ενδιαφερόταν για τα δικαιώματα των ενστόλων διότι για το δικαίωμα αυτό ασχολούμασταν κι όχι για την άσκηση του) είχαμε συμφέρον να μην το κοινοποιούμε ώστε να κερδίσουμε χρόνο διατηρώντας το στην αφάνεια καθόσον δεν είχε ακόμη καθαρογραφτεί – κι αναρωτιέμαι τι άραγε κέρδισε ο ίδιος; Ή μήπως κέρδισε κάτι που «έγινε» μέλος, με όποιο τρόπο έγινε, σε ένα ανυπόστατο ΣΥΣΜΕΔ ; Προφανώς τίποτα δεν κέρδισε, απλώς (κατά την άποψη μου πάντα) δεν φέρθηκε ορθολογικά και ψύχραιμα. Παράλληλα αξίωνε την λήψη αντιγράφου των πρακτικών που αφορούσαν την υπόθεση του, τα οποία δεν του δόθηκαν αρχικά (εκτίμηση μου διότι προσωπικά θα του τα έδινα) διότι δεν είχαν υπογραφεί από όλους, στη συνέχεια διότι δημιουργήθηκε η ένταση μεταξύ των μελών την οποία ενδεχομένως να επέτειναν με το θέμα της μαγνητοφώνησης όσοι ενδεχομένως δεν ήθελαν να λάβει αντίγραφο των πρακτικών και τελικώς επειδή ο ΣΥΣΜΕΔ "εξαφανίστηκε" από το Εφετείο. Δηλαδή κατέστρεφε το ΣΥΣΜΕΔ στον οποίο ήθελε να γίνει μέλος, κι ενδεχομένως να ευθυνόταν ο ίδιος και για την αρνητική απόφαση (λόγω της δράσης που φαίνεται να είχε στις 3 Μαΐου 2010, όταν η απόφαση δημοσιεύθηκε στις 31 Μαΐου 2010. Βέβαια δεν θα μπορούσε να δημιουργήσει πρόβλημα στο ΣΥΣΜΕΔ εάν τα μέλη του ΔΣ είχαμε παραμείνει πιστοί στην κύρια αποστολή μας, στη δέσμευση που είχαμε αναλάβει απέναντι στους συναδέλφους μας, για την ενότητα και την αναγκαιότητα ομοφωνίας, κι όχι επιβολής της όποιας συγκυριακής μειοψηφίας.
Όμως από την όλη ένταση και τις έντονες αντεγκλήσεις των μελών του ΔΣ για τη μαγνητοφώνηση της συνεδρίασης του ΔΣ οδηγηθήκαμε ο μεν Γραμματέας να παραιτηθεί από τα καθήκοντα του και από μέλος του ΣΥΣΜΕΔ απογοητευμένος από την στάση των συναδέλφων και άλλα τρία μέλη του ΔΣ, μεταξύ των οποίων ο Α΄ Αντιπρόεδρος Ιωάννης Αγγέλου, ο Σπύρος Ματιάτος και ο πατέρας Νικόλαος να παραιτηθούν από το ΔΣ. Παράλληλα πληροφορήθηκα, το αναφέρω με κάθε επιφύλαξη, ότι κατατέθηκαν μηνύσεις μεταξύ των μελών ή και από τον Σμρο Αθ.Τσακάλη, χωρίς να γνωρίζω λεπτομέρειες για το ποινικό σκέλος της υπόθεσης καθώς δεν παραβρέθηκα στα γεγονότα ούτε έλαβα γνώση των δικογράφων.
Εν τω μεταξύ, από την πληροφόρηση της απόφασης του Εφετείου, ο Πρόεδρος επέλεξε να απέχει από κάθε ενέργεια του «εξαφανισθέντος» ΣΥΣΜΕΔ κι ενώ προσωπικά βρισκόμουν στο εξωτερικό κι είχα ζητήσει από τους άλλους να σεβαστούν την απουσία μου και να αναμείνουν καθώς είμαι ο μόνος που δεν ενεπλάκην στις αντεγκλήσεις, ο παραιτηθείς ως άνω από το ΔΣ (πρώην) Α΄ Αντιπρόεδρος συγκάλεσε ΔΣ όπου με παρουσία κι αν δεν κάνω λάθος πλειοψηφία των παραιτηθέντων (σε ένα σωματείο που έχει καταστεί «ανυπόστατο» από το Εφετείο), αποφάσισαν την άρση των παραιτήσεων και «ενεργοί» πλέον αποφάσισαν κατά του «ανυπόστατου» Προέδρου και κατά του παραιτηθέντος ήδη Γραμματέα. Επιπλέον, μετά από ένα εξάμηνο αδράνειας και χωρίς καμία προηγούμενη διαβούλευση με εμένα ως τον μόνο Αντιπρόεδρο που ποτέ δεν παραιτήθηκα, κι ίσως και με άλλους συναδέλφους που δεν ανήκαν στη συγκεκριμένη ομάδα (λ.χ. υποθέτω για τον Θωμόπουλο διότι κι αυτός όπως κι εγώ είμαστε οι εκτός Αθηνών, οι ανωτέρω συνάδελφοι που αντιτίθενται στον Πρόεδρο συγκάλεσαν Γενική Συνέλευση, «σύμφωνα με το καταστατικό», στην οποία συμμετείχαν λιγότερο από είκοσι μέλη. Η συγκεκριμένη «Γενική Συνέλευση» «ενέκρινε» την εγγραφή του Σμρου Τσακάλη ως μέλους, «διέγραψε» τον Α.Τσουκαράκη από Πρόεδρο κι αποδέχθηκε την παραίτηση του Γραμματέα Γιώργου Παπαδάκη από μέλος.
