Συντάσσω την παρούσα έκθεση προκειμένου, ως απόστρατος πλέον να διατυπώσω την άποψη μου σχετικά με το συνδικαλισμό στις Ένοπλες Δυνάμεις, όπως εξελίχθηκε μέσα από την ΕΑΕΔ και το ΣΥΣΜΕΔ και ιδιαίτερα τις εξελίξεις του τελευταίου έτους της στρατιωτικής μου σταδιοδρομίας. Αναμφίβολα όσα γράφω είναι αυτά στα οποία προσωπικά θυμάμαι ως πιο σημαντικά κι όπως προσωπικά τα βίωσα και τα αντιλήφθηκα. Εάν κάποιος διαβάζοντας τα όσα παραθέτω διαφωνεί με κάτι που γνωρίζει εξ’ ιδίας αντίληψης κι έχει ενστάσεις για τα όσα προσωπικά αντιλήφθηκα, παρακαλώ να με διαφωτίσει με τη δική του αντίληψη ώστε να διορθώσω τυχόν λάθος, καθώς η μόνη μου πρόθεση είναι η παράθεση της αλήθειας για το τι συνέβη μέχρι σήμερα.
30. Ενεργοποίηση και Λειτουργία του ΣΥΣΜΕΔ
Ξεκινήσαμε λοιπόν με ελπίδα κι όρεξη στο ΣΥΣΜΕΔ , αρχικά καμιά δεκαριά, από ένα σύνολο δεκαεπτά, συνάδελφοι στο ΔΣ. Κερδίσαμε και πάλι, ως ΣΥΣΜΕΔ τώρα, την αναγνώριση μας από το Πρωτοδικείο Αθηνών κι ελπίζαμε ότι αυτή τη φορά το Κράτος (Κυβέρνηση και Δικαιοσύνη) θα σεβόταν το προφανές δικαίωμα έκφρασης ενός αστικού σωματείου κι επικοινωνίας των μελών του. Διότι περί αυτού επρόκειτο ρητά, καθαρά και ξάστερα. Η διαφοροποίηση της «εξαφανισθείσης» δια του Εφετείου ΕΑΕΔ με τον ΣΥΣΜΕΔ είναι ότι ενώ η ΕΑΕΔ ήταν ένα καθαρά κι επίσημα (κατά την άποψη μας προβλεπόμενο από το Σύνταγμα σαφώς χωρίς το δικαίωμα απεργίας που εξ αρχής είχε αποκηρυχθεί ως μέσο διεκδίκησης) συνδικαλιστικό Σωματείο, ενώ ο ΣΥΣΜΕΔ δεν είχε ποτέ κανένα συνδικαλιστικό χαρακτήρα αλλά δημιουργήθηκε για να λειτουργήσει ως καθαρά αστικό, μη συνδικαλιστικό, σωματείο που σκοπό είχε να μας διατηρήσει σε επικοινωνία, να κοινοποιήσουμε το ενδιαφέρον μας για το συνδικαλισμό (η διάδοση των ιδεών δεν αποτελεί συνδικαλισμό) και την βελτίωση της συνεργασίας των μελών των Ενόπλων Δυνάμεων μέσα από μελέτες, ημερίδες και άλλες δραστηριότητες να προβάλουμε την αναγκαιότητα του συνδικαλισμού χωρίς όμως να ασκούμε συνδικαλισμό, όπως θα έκανε η ΕΑΕΔ.
Την ίδια εποχή δημιούργησα τη σελίδα “SYSMED” στο facebook κι αρχικά δέχθηκα και τα "πυρά" ορισμένων εκ του ΔΣ με συνέπεια να την αφήσω αδρανή μέχρι που μου το ξαναζήτησαν ομόφωνα να την ενεργοποιήσουμε, ώστε σήμερα η σελίδα του ΣΥΣΜΕΔ έχει ξεπεράσει τα 8.000 μέλη κι είναι βήμα έκφρασης και συνάντησης όλων των μελών, ενώ η πρόθεση μου ήταν να έχω διαχειριστές νηφάλιους ανθρώπους χωρίς εντάσεις και ακρότητες. Στην κατεύθυνση αυτή βοήθησε στην αρχή ο Γραμματέας Γιώργος Παπαδάκης που αποχώρησε όταν παραιτήθηκε (βλ.επόμενη ενότητα), είχα ανέκαθεν ως διαχειριστή τον Πρόεδρο Α.Τσουκαράκη και τον Α΄ Αντιπρόεδρο Ι.Αγγέλου (μέχρι την αποχώρηση του κατ’ επιθυμία του) ενώ σήμερα βοηθάει κι ο Ι. Αντωνιάδης.
Η συνέχεια με το ΣΥΣΜΕΔ γενικά ήταν καλύτερη από ότι με τη ΕΑΕΔ, διότι ενώ και πάλι ο Εισαγγελέας κατέθεσε έφεση, το αίτημα για ασφαλιστικά μέτρα δεν έγινε δεκτό, οπότε πρακτικά ξεκινήσαμε να επαναλειτουργούμε στις αρχές του 2009 οπότε και θέσαμε ως πρώτο στόχο μία επιστημονική ημερίδα, προκειμένου να αρχίσουμε να κοινοποιούμε την παρουσία μας. Το θέμα της ήταν «τα αίτια που οδηγούν τους στρατιωτικούς στην αποστρατεία», στις 10 Μαΐου 2009 προκειμένου να ξεκινήσουμε και να κοινοποιούμε την παρουσία μας στον κοινωνικό χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων. Εκεί για πρώτη φορά συζητήσαμε δημόσια ως ΣΥΣΜΕΔ , στην εκδήλωση παρέστησαν εκπρόσωποι των κομμάτων της αντιπολίτευσης, κι ενώσεων αποστράτων αλλά και δημοσιογράφοι, με συνέπεια ο ΣΥΣΜΕΔ να αρχίσει να γίνεται γνωστός. Προσωπικά όμως, παρά τον ενθουσιασμό μας, δεν αισθάνομαι ότι είχαμε μία συμμετοχή που να χαρακτηριζόταν ως μαζικής αποδοχής από τα στελέχη των ΕΔ. Εκατό άτομα από τα οποία αρκετοί εκπρόσωποι κομμάτων ή άλλων φορέων και δημοσιογράφοι δεν είναι σημαντική εκπροσώπηση. Από την άλλη άποψη είχαμε πετύχει τους στόχους «διείσδυσης» στους κοινωνικούς φορείς εκτός από την Κυβέρνηση (τότε της ΝΔ) ενώ η μείζονα αντιπολίτευση εκπροσωπήθηκε σε υψηλό επίπεδο, από την Κα Βάσω Παπανδρέου που ήταν υπεύθυνη θεμάτων Άμυνας. Άλλωστε από την αρχή του έτους είχαμε ξεκινήσει ένα επιτυχή κύκλο επαφών με εκπροσώπους των κομμάτων και δημοσιογράφους, ενώ επανειλημμένα κοινοποιήσαμε την επιθυμία μας να συναντηθούμε και με την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία, όμως χωρίς αποτέλεσμα.
Όσον αφορά το θεματολόγιο μας, στην υπόψη ημερίδα της 10 Μαΐου 2009, προσωπικά στην αγόρευση μου, έδωσα μεγάλη έμφαση στο μη συνδικαλιστικό μας χαρακτήρα, διότι συχνά τα μέλη μας έφερναν αιτήματα με διεκδικήσεις και προβλήματα μέσα στην Υπηρεσία – τότε γνώρισα για πρώτη φορά τον Αθ.Τσακάλη (Ανθυπαπιστή ή Σημαιοφόρο δεν θυμάμαι) που μας ενημέρωσε για τις διεκδικήσεις του χωρίς τότε να έχει αιτηθεί να γίνει μέλος μας. Όμως το κύριο μέρος της ομιλίας μου στόχευε στην αναγκαιότητα συζήτησης για τη δια βίου επιμόρφωση και πιστοποίηση των επαγγελματικών προσόντων του Προσωπικού, σύμφωνα με τις Ευρωπαϊκές επιταγές πρότεινα την ενεργοποίηση μας προς αυτή την κατεύθυνση για την αξιοποίηση των αποστράτων (το θέμα μας αφορούσε τους απόστρατους):
1ο μέρος ομιλίας 10 Μαΐου 2009: http://www.youtube.com/watch?v=HKW6s8QUlik&feature=related
2ο μέρος ομιλίας 10 Μαΐου 2009: http://www.youtube.com/watch?v=qKWfjoNxcQg&feature=related
Σε νεώτερη εισήγηση μου, με προεκτάσεις στα ασφαλιστικά μας δικαιώματα και τον κίνδυνο γήρανσης του στρατεύματος από την κατάργηση της 25ετίας, απευθύνθηκα στους συναδέλφους μας σε ημερίδα του ΣΥΣΜΕΔ σε συνεργασία με την ΚΕΘΑ για το ασφαλιστικό μας, στις 25 Μαρ.10 από την Καμπούλ όπου βρισκόμουν: http://www.youtube.com/watch?v=j876GP1oWxo&feature=related
Τέτοια ζητήματα, όπως τα επαγγελματικά δικαιώματα ήταν και είναι πάντα ψηλά στην ατζέντα της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας, κι είναι άξιο απορίας πόσο ειλικρινείς είναι οι ηγεσίες και πόσο αποτελεσματικές οι Υπηρεσίες, καθόσον το ΥΕΘΑ ουδέποτε είδε στο πρόσωπο του ΣΥΣΜΕΔ ένα φορέα συνεργασίας ούτε κάτι από όσα ανακοινώνονται έγιναν ποτέ πράξη.
Όπως και στα θέματα Υγιεινής και Ασφάλειας που ξεκίνησε ο Ανχης ε.α. Δημήτρης Καρμίρης που εκτός από την προσωπική του εμπειρία στο ΣΞ ενημερώθηκε και για την πρόοδο που έχουν κάνει σε άλλες χώρες μέσα από συμμετοχή με το προεδρείο του ΣΥΣΜΕΔ στα συνέδρια της EUROMIL αλλά και στην Πορτογαλία όπου μετέβη για να δει από κοντά την πρόοδο που γινόταν εκεί. Παρόλα αυτά η Υπηρεσία ποτέ δεν δέχθηκε την προσφορά μας για συνεργασία σε αυτά τα θέματα, όπου είχαμε την καλή διάθεση με προσωπική εργασία ως εθελοντές να συμβάλουμε, ούτε και τα λοιπά στελέχη των ΕΔ ή του ΣΥΣΜΕΔ ειδικότερα ενδιαφέρθηκαν μέσα από την στελέχωση ομάδων εργασίας και μεγαλύτερη έκφραση ενδιαφέροντος. Προφανώς τα αποτελέσματα θα ήταν εντελώς διαφορετικά εάν τα πράγματα ήταν αλλιώς.
Αφενός η αδιαφορία της μεγάλης μάζας των συναδέλφων, αφετέρου μία ενδεχομένως λανθασμένη ανάγκη να προβάλουμε την ύπαρξη μας, μας οδήγησε στην έναρξη κατάθεσης ερωτημάτων ως ΣΥΣΜΕΔ , ρητά στα πλαίσια ενημέρωσης των μελών μας, προς Υπηρεσίες του ΥΕΘΑ, των Κλάδων αλλά και προς άλλα Υπουργεία και φορείς. Από αυτές τις ερωτήσεις πρακτικά ποτέ δεν πήραμε απάντηση από τις Υπηρεσίες του ΥΕΘΑ (που μας γνώριζαν), ενώ όλες οι άλλες Υπηρεσίες του Κράτους (που δεν μας γνώριζαν) συνήθως μας απαντούσαν παραπέμποντας μας για τελική λύση στις Υπηρεσίες του ΥΕΘΑ, λόγω αρμοδιότητας. Συνεπώς η συγκεκριμένη πρακτική είχε πενιχρά αποτελέσματα και προσωπικά με ανησυχούσε ότι θα μπορούσε να εκληφθεί ως συνδικαλιστική εάν αντί του χαρακτήρα «ερωτημάτων για ενημέρωση των μελών μας» οι επιστολές μας διολίσθαιναν ή εκλαμβάνονταν από την Υπηρεσία και εν τέλει από τη Δικαιοσύνη ως «συνδικαλιστικές διεκδικήσεις». Ίσως από την κοινοποίηση των επιστολών μας δημιουργήσαμε υψηλότερες προσδοκίες στους συναδέλφους στρατιωτικούς, μέλη μας ή μη. Παρόλα αυτά δεν διαφώνησα κάθετα στην ανωτέρω πρακτική απλώς επισήμανα τη θέση μου και πρόσεχα, όπως όλοι άλλωστε, κατά τη διαβούλευση των επιστολών αυτές να διακατέχονται από εκφράσεις σεβασμού προς την ηγεσία χωρίς όμως να έχω ποτέ διαπιστώσει κάτι το αντίθετο ώστε να χρειαστεί να αντιδράσω έστω και ήπια, διότι όλοι διακατεχόμασταν από το ίδιο πνεύμα.
Ενδεχομένως υπό άλλες συνθήκες η πρακτική αυτή, εφόσον δεν ευοδωθεί η αναίρεση της απόφασης για την ΕΑΕΔ, να αποτελέσει μία «καθώς πρέπει» αντίληψη στρατιωτικού συνδικαλισμού διότι εφόσον ως στρατιωτικοί δεν έχουμε δικαίωμα απεργίας αλλά έχουμε δικαίωμα έκφρασης, "τι πιο πρέπον" να μπορούμε να εκφράζουμε και να προβάλουμε τις απόψεις μας μέσα από μελέτες, συνέδρια κι ερωτήματα για την ενημέρωση των μελών μας; Άλλωστε, φαίνεται ότι ακόμη κι οι απλές ερωτήσεις μας (διότι δεν κάναμε κάτι διαφορετικό) άρχισαν να προβληματίζουν, διότι ήταν τεκμηριωμένες κι απευθυνόταν με σεβασμό προς την ηγεσία μας αλλά και άλλες κρατικές Υπηρεσίες.
Ορισμένες μάλιστα από αυτές, όπως η αναγνώριση του δικαιώματος άδειας «λοχείας» και για τους άνδρες συναδέλφους, έγιναν αποδεκτές από την πολιτική ηγεσία, διότι προβλέπονται για όλους τους άλλους δημόσιους υπαλλήλους. Στο συγκεκριμένο θέμα προσωπικά είχα έντονη διαφωνία με συναδέλφους κατά μία μαξιμαλιστικής, κατά την άποψη μου πάντοτε, αντίληψης που εισηγούνταν ο πατέρας Νικόλαος Λαγουμτζής (π.Νικόλαος). Συγκεκριμένα δεν διαφωνούσα με το δικαίωμα, αλλά με τις αναγκαίες παραμέτρους σχετιζόμενες με την επαγγελματική πείρα και την εξέλιξη του προσωπικού. Δηλαδή εάν μία μακρόχρονη άδεια, στη διάρκεια της οποίας ο δικαιούχος εύλογα χάνει επαγγελματικές δεξιότητες και δεν αποκτά πρόσθετη πείρα, θα μπορούσε να αντισταθμιστεί με πρόσθετη υποχρέωση εκπαίδευσης ή αντίθετα εάν κάτι τέτοιο δεν συνέβαινε δεν θα έπρεπε να είχε μία εύλογη καθυστέρηση στην εξέλιξη του, όχι ως «ποινή» αλλά ως αντικειμενική πραγματικότητα σύνδεσης της πραγματικής εμπειρίας του Προσωπικού με τα ανατιθέμενα καθήκοντα ώστε να διασφαλίζεται η αποτελεσματικότητα.
Παράλληλα ενώ τα κόμματα (εκτός από το εκάστοτε κυβερνητικό) μας δέχονται (τον ΣΥΣΜΕΔ) ως συνομιλητή και τους θέτουμε τους προβληματισμούς μας, το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας επέλεξε παγίως να μας αγνοήσει και να επιδιώξει την ακύρωση του καταστατικού μας. Κι έτσι προχωρήσαμε με αυτή την τακτική μέχρι την άνοιξη του 2010. Εδώ είναι μάλιστα σημαντικό να διευκρινίσω ότι παρά την επικοινωνία μας με τα κόμματα είχαμε ανέκαθεν υπερκομματική λειτουργία, σε αντίθεση με όσα διάφοροι κύκλοι, κυρίως απόστρατοι μεγάλης ηλικίας Ανώτατοι Αξιωματικοί μας καταλόγισαν διότι κάτι τέτοιο δεν συνέβη σε καμία περίπτωση. Αντίθετα είναι σαφές ότι επιδιώξαμε επικοινωνία αδιακρίτως με όλες τις πολιτικές δυνάμεις, το οποίο είναι πλήρως τεκμηριωμένο από την αλληλογραφία αλλά και από τις ανταλλαγές επισκέψεων. Ως πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα θα αναφέρω ότι ενώ είχαμε ιδρυτικά μέλη στο ΣΥΣΜΕΔ τρεις αποστράτους που μετά την αποστρατεία τους ενεργοποιηθήκαν και ως μέλη κομμάτων (δύο στο ΠΑΣΟΚ κι ένας στον ΛΑΟΣ) ουδέποτε είχαμε εσωτερικές τριβές με κομματική αντιπαράθεση, καθώς ουδείς και με καμία έννοια δεν μετέφερε τις κομματικές του επιδιώξεις μέσα στο ΣΥΣΜΕΔ . Αντίθετα ήταν σαφές όλοι στο ΔΣ συμμετείχαν ενεργά προσφέροντας στο ΣΥΣΜΕΔ τις προσωπικές τους προσβάσεις στα υπόψη κόμματα ώστε να μας δεχθούν και να συνομιλήσουν μαζί μας κι ουδέποτε ακόμη κι από αυτούς τους ίδιους προέκυψε πρόβλημα όταν συζητούσαμε με εκπροσώπους των δικών τους ή άλλων κομμάτων.
Παράλληλα έλαβαν χώρα κι άλλες δράσεις όπως η ημερίδα μας στο Πολεμικό Μουσείο, η συνεργασία μας σε ημερίδα και έρευνες με θέματα συναφή με τα ενδιαφέροντα ως ένστολων που συχνά δημοσιεύονταν σε εφημερίδες και περιοδικά.
