Υπηρεσιακή Ευθύνη για την Μετέπειτα Εξέλιξη του ε.α. Προσωπικού των Ε.Δ.

Αφορμή για την ανάρτηση μου αποτελεί η πρόσφατη υπόθεση "διεκδίκησης μονιμοποίησης" των ΕΠΟΠ - ΕΜΘ για εξασφάλιση συνταξιοδότησης. Κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει ο λαϊκισμός, το "δώσε κι εμένα μπάρμπα" με τις προαγωγές και την εξυπηρέτηση προσωπικών συμφερόντων σε βάρος της αποτελεσματικότητας. Θεωρώ ότι ως εκ της ιδιότητας και των εμπειριών μου οφείλω να τοποθετηθώ εναντίον του ανέξοδου λαϊκισμού που ορισμένοι θέλουν, αναλόγως της περίστασης, άλλοτε να φαίνονται πατριώτες (κι αδιάφοροι για τα ανθρώπινα δικαιώματα) κι άλλοτε φιλέσπλαχνοι για τους στρατιωτικούς, αδιαφορώντας για το αξιόμαχο και την Πατρίδα, θέτοντας το πραγματικό πρόβλημα που είναι η αδιαφορία της Υπηρεσίας για την επαγγελματική εξέλιξη και αξιοποίηση των στελεχών που αποχωρούν από την ενεργό υπηρεσία.

Όσον αφορά τους ΕΠΟΠ και ΕΜΘ, ως αντικαταστάτες των κληρωτών, η άποψη μου είναι ότι πρέπει να εξασφαλίζουν στις Ε.Δ. τη νεανική ρώμη που χρειαζόμαστε ως στράτευμα. Τις γνώσεις και την εμπειρία την εξασφαλίζουν τα στελέχη των παραγωγικών σχολών.

Όμως ένα κράτος δικαίου και πρόνοιας οφείλει να ενδιαφέρεται για το μέλλον όλων των πολιτών, κι όσον αφορά το ΥΕΘΑ οφείλει, για τα στελέχη σε αποστρατεία (από τα Ανώτατα έως και τους ΕΜΘ, να μην πω τους Εφέδρους Αξιωματικούς) να δημιουργεί προγράμματα επαγγελματικής εξέλιξης και αξιοποίησης των στελεχών μετά την αποστρατεία τους, διότι και καλύτερα στελέχη θα εξασφαλίζει αλλά και μετά την αποστρατεία οι απόστρατοι θα συνεχίσουν να βελτιώνονται και να προσφέρουν στην Πατρίδα από άλλες θέσεις και καθήκοντα, αλλά και να είναι σε ετοιμότητα να επανέλθουν εάν το απαιτήσουν οι περιστάσεις. Αυτό μπορεί να συμβεί:

α. με διασύνδεση του ΥΕΘΑ με άλλες δημόσιες υπηρεσίες για μετατάξεις,

β. με διασύνδεση με προγράμματα του ΟΑΕΔ

γ. με διασύνδεση με άλλες ιδιωτικές εταιρείες ανθρώπινου δυναμικού ακόμη και στο εξωτερικό,

δ. αλλά και με εξασφάλιση προγραμμάτων χρηματοδότησης επιχειρηματικότητας και καινοτομίας μέσω της ΕΕ, εθνικών πόρων ή και κεφαλαίων των Μετοχικών Ταμείων ή και άλλων ιδρυμάτων που θα ήθελαν να επενδύσουν σε προγράμματα του ΥΕΘΑ για τα στελέχη του.

Θεωρώ ότι όλα αυτά είναι εφικτά, εάν όχι μάλιστα εύκολα και κατά την άποψη μου αναγκαία.

Προσωπικά θεωρώ τραγικό που η Υπηρεσία δεν αναλογίστηκε πόσο ανθρώπινο δυναμικό χάνει τόσο για θέσεις που η Πατρίδα μας χρειάζεται στο ΝΑΤΟ, στην ΕΕ αλλά και στην Αμυντική Βιομηχανία εγχώρια και διεθνή, αλλά και στην Εθνική μας οικονομία. Επειδή για το στρατιωτικό τομέα αυτά είναι προφανή. Για την οικονομική μας δραστηριοποίηση εντός Ελλάδας όμως μέχρι σήμερα το κράτος (όχι το ΥΕΘΑ) το μόνο που σκέφτηκε ήταν να μειώνει τη σύνταξη μας εάν νόμιμα εργαζόμαστε. Ποτέ δεν σκέφτηκε ότι είμαστε στελέχη με γνώσεις κι εμπειρίες που θα μπορούσε να μας αξιοποιήσει για να βοηθήσουμε στην ανόρθωση της Εθνικής μας οικονομίας, την επαύξηση των παραγωγικών της δυνατοτήτων, και να μας κινητοποιήσει με τέτοια κίνητρα κι όχι να προσπαθεί να μας αποτρέψει σαν να θέλουμε να πάρουμε τις θέσεις εργασίας από τα παιδιά μας.

Κάποια στιγμή αυτό πρέπει να αλλάξει.

"Απάντηση ΥΠΕΘΑ στη ΠΟΕΣ: Επαγγελματίες Οπλίτες και ηλικιακά όρια αποστρατείας τους", https://www.enoplos.gr/2020/07/blog-post_616.html

Προτεινόμενες Αλλαγές στην Εκπροσώπηση των Αποστράτων της ΠΑ στην ΕΑΑΑ

Είναι επίκαιρο αυτές τις ημέρες, καθώς έχει σταλεί μία εισήγηση στο ΓΕΑ/ΕΓΑ, και περιέχει εισηγήσεις για την επανεξέταση της εκλογικής διαδικασίας ώστε να εκλέγονται αναλογικά περισσότεροι απόφοιτοι των Ανωτάτων Στρατιωτικών Σχολών, με λίγο πολύ τα γνωστά επιχειρήματα, ενώ σήμερα, η διαδικασία ευνοεί την εκλογή αποστράτων εξ' υπαξιωματικών καθώς πλειοψηφούν πληθυσμιακά στο σώμα των μελών της ΕΑΑΑ. Στον αντίποδα αυτής της ενέργειας, το ΔΣ του Παραρτήματος της Θεσσαλονίκης που αποτελείται στο 100% από αποστράτους Σχολών Υπαξιωματικών, επιχειρεί να αντικρούσει προς την ΕΑΑΑ τα επιχειρήματα αυτά προβάλλοντας δημοκρατικές αιτιάσεις, του δικαιώματος της πλειοψηφίας και λίγο πολύ αμφισβητώντας την αξία μίας πιο "πεφωτισμένης" ηγεσίας στην ΕΑΑΑ.

Ξεσκόνισα λίγο τις γνώσεις μου στα Πολιτικά του Αριστοτέλη, που έχει ασχοληθεί με το θέμα της συμμετοχής στην εξουσία των πλούσιων, των σοφών, των ευγενών και των πολλών και ισότιμων πολιτών και απάντησα στο Παράρτημα μου και στην ΕΑΑΑ, ως εξής:

26 Οκτ. 2017
(του Αγίου Δημητρίου του Πολιούχου της Θεσσαλονίκης, Χρόνια Πολλά στους εορτάζοντες!)

Αγαπητοί συνάδελφοι,

δεν σκοπεύω να τοποθετηθώ σε όλα, διότι και το χρόνο μου θα χάσω και κανεις δεν θα τα διαβάσει.

 

Όσον αφορά την εισήγηση σας (του Παραρτήματος μας), η ΕΑΑΑ να μην απαντήσει στο ΓΕΑ, να σημειώσω ότι πρόκειται για ενέργεια που θα κάνει η ΓΕΑ/Β3 προς το ΥΕΘΑ, λόγω επιστολής πολιτών (των αποστράτων) κι ένεκα αυτού εκτιμώ ότι πιέζεται διότι έχει την υποχρέωση, βάσει της διοικητικής διαδικασίας, να ενεργήσει εντός των 60 ημερών. Συνεπώς η προτεινόμενη αδράνεια της ΕΑΑΑ, θα έχει ως συνέπεια απλώς το ΓΕΑ να αγνοήσει την ΕΑΑΑ, ως εμπρόθεσμα ερωτηθείσα και αδρανούσα για οποιοδήποτε λόγο (είτε ότι συμφωνεί είτε ότι αδυνατεί να αποφασίσει). Εκτός εάν η ΓΕΑ/Β3 παραβεί τον νόμο για την διοικητική διαδικασία.

 

Κυρίως όμως να αναφερθώ στην "δημοκρατία" που επικαλείστε. Κάποια στιγμή πρέπει να ενσκύψουμε και να μελετήσουμε τους σοφούς προγόνους μας. Διότι αυτή η "καραμέλα" περί δημοκρατίας, επειδή οι πολλοί ψηφίζουμε και δικαιούμαστε να αποφασίζουμε και λανθασμένα, ή ότι οι πολλοί κατά τεκμήριο αποφασίζουμε ορθώς, πρέπει κάποτε να απομυθοποιηθεί. Και ποιος από την άλλη πλευρά είναι ο ρόλος των "μορφωμένων" ή των "σοφών"; Ο Πλάτωνας για παράδειγμα στην "Πολιτεία" του επιλέγει να διοικούν οι Σοφοί. Ή μήπως η μάζα των πολλών, ενδεχομένως και απαίδευτων, εάν μηδενίζει την αξία των λίγων και (περισσότερο) επιμορφωμένων, μπορεί να εθελοτυφλεί ότι πράγματι δεν υπάρχουν; Ποιος πράγματι πιστεύει ότι δεν υπάρχουν καλύτεροι του και τα ξέρει όλα; Είτε ανήκει στη μάζα των πολλών, πολλώ δε μάλλον εάν αισθάνεται ότι ανήκει στην κατηγοράι των σοφών (κατά το "εν οίδα ότι ουδέν οίδα" του Σωκράτη).   

 

Όλα αυτά βέβαια είναι ζητήματα που προβλημάτισαν τους σοφούς προγόνους μας 2.500 χρόνια πριν και όσο κι αν μας βολεύει να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας, το μόνο που αποδεικνύουμε είναι την ιδιοτέλεια, την ισχυρογνωμοσύνη ή και την άγνοια μας (παράδοξο για Έλληνες Αξιωματικούς), παρά την αρετή μας. Αντιγράφω λοιπόν στο τέλος του μηνύματος μου (με αποκοπή κι επικόλληση ή "copy paste" για τους ειδήμονες επί των υπολογιστών) τι έγραφε ο (Μέγας) Αριστοτέλης τότε, τι δίδαξε στον Μέγα Αλέξανδρο κι έγινε η Ελλάδα Μεγάλη, ενώ τώρα μας διαφεντεύουν οι μικροί και οι ανάξιοι των καιρών, σε όλα τα επίπεδα. Εδώ είναι κι ο σύνδεσμος στο αρχαίο κείμενο για όσους ενδιαφέρεστε να το διαβάσετε στο πρωτότυπο http://www.greek-language.gr/greekLang/ancient_greek/tools/corpora/anthology/content.html?t=50&m=1 

 

Κλεινοντας, να μην θεωρηθώ δειλός, θα δηλώσω ως ελάχιστος κι εγώ την άποψη μου για όσους ενδιαφέρεστε να την διαβάσετε. Διαφωνώ με την πρωτοβουλία των "σοφών εκ των αποστράτων". Ο ευτελισμός της έννοιας του Αξιωματικού, με την προαγωγή όλων δεν είναι το μόνο σύμπτωμα της παρακμής των θεσμών στη χώρα μας. Θεωρώ προφανές ότι και οι "σοφοί εκ των αποστράτων" είμαστε ανάξιοι να θεωρούμαστε ως τέτοιοι, όταν δίνουμε μάχες χαρακωμάτων για την διεκδίκηση της διαχείρισης μίας ΕΑΑΑ που αποτελείται κατά πλειοψηφία από αποστράτους εξ' υπαξιωματικών (γνωρίζω ότι ενοχλεί ο όρος όμως δεν είμαστε όλοι απόφοιτοι Σχολών Αξιωματικών ή Υπαξιωματικών, μέλη μας είναι και μη απόφοιτοι σε ούκ ευκαταφρόνητο πλήθος), αντί να εστιάσουμε (οι "σοφοί" επαναλαμβάνω) στα σοβαρά και ουσιώδη προβλήματα, και στον τρόπο που μπορούμε να συμβάλουμε στην επίλυση τους (προφανώς κάποιοι το κάνουν, όμως δυστυχώς μεμονωμένοι, κι απομονωμένοι δεν μπορούμε να κάνουμε πρακτικά τίποτα). Θεωρώ ότι το Παράρτημα της Θεσσαλονίκης έχει δίκιο ότι στη σημερινή δημοκρατία, με τους θεσμούς που έχουμε, όλοι είμαστε ίσοι. Έτσι με τις εκλογές, στη δημοκρατία μας, δεν αναδεικνύονται οι άριστοι, αλλά οι αυτοί που μας ταιριάζουν περισσότερο, οι όμοιοι μας, εφόσον στο σύνολο των αποστράτων Αξιωματικών είναι κατά συντριπτική πλειοψηφία οι προερχόμενοι εξ' Υπαξιωματικών το ορθό είναι οι εκπρόσωποι μας (συνολικά) να εκφράζουν αυτή την πραγματικότητα. Πως θα μπορούσαμε εγώ ή ένας Πτέραρχος να εκφράσουμε τις ανάγκες των εξ' υπαξιωματικών προερχομένων; (ή μήπως ένας Πτέραρχος Ιπτάμενος μπορεί να εκφράσει τις ανάγκες των Αξκών των ΑΣΕΙ άλλων ειδικοτήτων; μόνο κατά προσέγγιση - ειδάλως τι νόημα έχει και η προωθούμενη κατανομή των θέσεων βάσει ειδικοτήτων). Αυτοί (οι εξ' Υπαξκών) διοικούν την ΕΑΑΑ, διότι αυτοί κατά πλειοψηφία είμαστε οι Απόστρατοι Αξιωματικοί της ΠΑ, δηλαδή κατά πλειοψηφία εξ' υπαξιωματικών. Άλλο ζήτημα είναι εάν ορθώς όλοι έγιναν και γίνονται Αξιωματικοί και μετέχουν, ως εκ της ιδιότητας τους στην ΕΑΑΑ. Πλέον όμως είναι νομικά ορθό και δεν πρέπει να ανατρέπεται με εκ των άνωθεν πραξικοπηματικές ενέργειες. Εάν οι Αξιωματικοί των ΑΣΕΙ είμαστε άξιοι ή σοφοί, ας κάνουμε κάτι παραπάνω για την Αεροπορία ή για την Πατρίδα, με άλλο "όχημα" κι όχι την ΕΑΑΑ, στην οποία το ορθότερο, για να μην προκαλείται και σύγχυση στον Ελληνικό λαό, θα πρέπει και ο Πρόεδρος της ακόμη να εκλέγεται αναλογικά και να πάψει αυτή η "γελοιότητα" (ζητώ συγνώμη, δεν αφορά συγκεκριμένο πρόεδρο της ΕΑΑΑ, και σαφέστα όχι τον συν Πρόεδρο) να είναι Ανώτατος Αξιωματικός και να ψάχνουν ορισμένοι να βάλουν εκεί έναν "αχυράνθρωπο" Ανώτατο προσκείμενο τους, ώστε να τον στηρίξουν και να προσδοκούν την στήριξη του στα θέματα τους. Ορθότερο είναι ο κάθε Πρόεδρος, σε ένα δημοκρατικό σώμα, να έχει την πραγματική στήριξη της βάσης των μελών του, κι εάν υπεραριθμούν οι εξ' υπαξκών απόστρατοι ας είναι ένας εξ' αυτών αγωνιστής για τα δικαιώματα τους, μαζί σε μεγάλο βαθμό και τα δικά μας, εάν κανένας άλλος σοφότερος δεν τους πείθει, παρά κάποιος που ως διάτοντας αστέρας θα προσκαλείται για να τηρήσει τις μεταξύ μας ισορροπίες. Εφόσον οι πολλοί είναι οι εξ' υπαξιωματικών, ας προκύπτει δημοκρατικά όποιος πραγματικά και ισότιμα θα εκλέγεται ως Πρόεδρος εκπρόσωπος μας (με όποια αναλογία αυτό το "μας" εκφράζει τον καθένα). Ίσως σε μία μελλοντική κοινωνία αποστράτων, που θα έχουμε όλοι καλύτερη παιδεία και αυτοσυνειδησία, να εκλέγονται σε μεγαλύτερο ποσοστό οι σοφοί και άξιοι, που εκτός από την εκπροσώπηση μας να μπορούν και να ηγηθούν και σε κάτι καλύτερο, που όμως ακόμη δεν το αξίζουμε.

 

Ζητώ συγνώμη για τις σκέψεις μου από όσους ενοχλούνται, τουλάχιστο διαβάζοντας τον Αριστοτέλη, πλέον δεν μπορείτε να του πείτε τίποτα.

 

Συναδελφικά

 

Σμήναρχος (Ε) ε.α. Ιωάννης Μανομενίδης

Εφοδιαστής (ΣΙ, mSc Cranfield), Οικονομολόγος (ΑΠΘ, MScΠαΜακ), ΑΔΙΣΠΟ, Νομικός (ΑΠΘ)

VPN 6983510526

Υ.Γ. (ας αναρωτηθούμε σε ένα άλλο επίπεδο, τι έκαναν οι πολλοί και ποιος ήταν ο Νέστωρας που αντιμετώπισε τον Λυαίο στο στάδιο) 

 

Μτφρ. Β. Μοσκόβης. 1989. Αριστοτέλους Πολιτικά. Ι–ΙΙ. Αθήνα: Νομική Βιβλιοθήκη.

Σχετικά, λοιπόν, για την ύπαρξη της πόλης μπορούμε να πούμε ότι συζητήσαμε σωστά όλες τις απόψεις ή μερικές από αυτές. (25) Αλλά αν πρόκειται να εξασφαλίσουμε την καλή ζωή, πρέπει να συζητήσουμε οπωσδήποτε με μεγάλη προσοχή τα προβλήματα της εκπαίδευσης και της αρετής, όπως είπαμε και προηγουμένως. Κι επειδή ούτε εκείνοι που είναι ίσοι σε κάτι πρέπει να θεωρούνται ίσοι σε όλα, ούτε κι εκείνοι που είναι άνισοι σ' ένα σημείο, πρέπει να είναι άνισοι σε όλα, όλα τα είδη των πολιτευμάτων στα οποία δεν εφαρμόζονται τα παραπάνω αποτελούν παραποιήσεις των κανονικών. (30) Ειπώθηκε ήδη και προηγουμένως ότι όλες οι αξιώσεις αυτών που διεκδικούν τα αξιώματα είναι δίκαιες από κάποιαν άποψη, αλλά όχι κι από όλες τις απόψεις. Οι πλούσιοι έχουν δίκιο, γιατί κατέχουν τη μεγαλύτερη έκταση της γης ―και η χώρα είναι κοινό αγαθό― και στις συναλλαγές τους εμπνέουν περισσότερη εμπιστοσύνη επειδή τηρούν γενικά τις συμφωνίες τους. Οι ελεύθεροι και ευγενείς επειδή η κοινωνική τους θέση τους φέρνει τον ένα κοντά στον άλλο (35) (αφού θεωρούνται αξιολογότεροι πολίτες οι ευγενείς από εκείνους που έχουν ταπεινή καταγωγή και η ευγένεια, σε όλους τους λαούς, είναι αντικείμενο εκτιμήσεως). Άλλος λόγος επίσης είναι ότι είναι φυσικό οι απόγονοι των καλυτέρων να είναι κι αυτοί καλύτεροι από τους άλλους, αφού η ευγενική καταγωγή είναι οικογενειακή αρετή. Επίσης θα πούμε ότι είναι δίκαιες, κατά τη γνώμη μας, οι αξιώσεις, εκείνων, που υποστηρίζουν ότι η αρετή πρέπει να διεκδικήσει πολιτικά δικαιώματα, επειδή νομίζουμε ότι η δικαιοσύνη είναι κοινωνική αρετή, κι ότι είναι ανάγκη να την ακολουθούν οι άλλες αρετές. (40) Αλλά είναι εξ ίσου αληθινό ότι και οι πολλοί μπορούν να εγείρουν διεκδικήσεις κατά των λίγων γιατί εκείνοι που αποτελούν την πλειοψηφία, συγκρινόμενοι στο σύνολό τους με την μειοψηφία είναι πιο δυνατοί, πιο πλούσιοι και καλύτεροι.
[1283b] Συνεπώς, αν υποθέσουμε ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι βρίσκονται συγκεντρωμένοι στην ίδια πόλη, κι εννοώ π.χ. τους ενάρετους, τους πλούσιους, τους ευγενείς κι όλο τον άλλο όγκο των πολιτών, θα εγερθεί αμφισβήτηση ποιοι πρέπει να ασκούν την εξουσία ή όχι; (5) Στο καθένα, φυσικά, από τα πολιτεύματα που αναφέραμε, το ποιος πρέπει να κυβερνήσει είναι πάνω από κάθε αμφισβήτηση (αφού αυτοί που θα ασκήσουν κάποια αρχή είναι διαφορετικοί ο ένας από τον άλλο: Π.χ. ορισμένα αξιώματα ταιριάζουν στους πλούσιους, άλλα στους ενάρετους ανθρώπους και ούτω καθεξής). Αλλ' όμως πρέπει να εξετάσουμε πώς θα κανονίσουμε αυτό το ζήτημα όταν υπάρχουν στην πόλη όλες αυτές οι κατηγορίες του πληθυσμού ταυτοχρόνως. (10) Αν λ.χ. οι ενάρετοι είναι ελάχιστοι, πώς θα μοιράσουμε τ' αξιώματα; Πρέπει να εξετάσουμε το μικρό αριθμό τους συγκριτικά με το έργο που μπορούν να προσφέρουν και να δούμε αν είναι ικανοί να διοικούν την πόλη ή μήπως είναι τόσο πολλοί ώστε να σχηματίσουμε μ' αυτούς μια πόλη; Αλλά παρουσιάζεται μια δυσκολία σχετική με όσους έχουν αξιώσεις πάνω στα αξιώματα και τις τιμές της πολιτείας. (15) Θα μπορούσε να έχει κανείς τη γνώμη ότι δεν έχουν δίκιο όσοι έχουν την αξίωση να κυβερνούν επειδή είναι πλούσιοι. Το ίδιο κι εκείνοι που έχουν ευγενική καταγωγή. Γιατί είναι φανερό, ότι κάποιος που είναι πλουσιώτερος απ' όλους τους άλλους, σύμφωνα μ' αυτό το δίκαιο, θα πρέπει μόνος αυτός απ' όλους να καταλάβει την εξουσία. Το ίδιο θα ήταν δυνατόν να ισχύσει και γι' αυτόν που έχει ανώτερο βαθμό ευγενικής καταγωγής, σχετικά με όσους διεκδικούν αξιώματα σαν ελεύθεροι πολίτες. (20) Το ίδιο θα συμβεί, χωρίς αμφιβολία, στα αριστοκρατικά πολιτεύματα, που στηρίζονται στην αρετή των πολιτών. Γιατί αν κάποιος πολίτης είναι ανώτερος, απ' όλους που θεωρούνται σπουδαίοι σ' αυτό το πολίτευμα, αυτός πρέπει να κυβερνήσει σύμφωνα με το ίδιο δίκαιο. Αλλά κι αν σύμφωνα μ' αυτήν την αρχή και το πλήθος πρέπει να κατέχει την εξουσία, (25) αφού οι πολλοί είναι ισχυρότεροι από τους λίγους. Αν όμως ένας ή περισσότεροι γίνουν ισχυρότεροι από τους πολλούς, αυτοί πρέπει να κατέχουν την εξουσία κι όχι το πλήθος.
Όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν καθαρά ότι κανένα από τα επιχειρήματα εκείνων που έχουν την αξίωση να καταλάβουν οι ίδιοι την εξουσία κι οι άλλοι να γίνουν υπήκοοί τους, δεν είναι ορθό. (30) Γιατί σ' εκείνους που έχουν την αξίωση να είναι κυρίαρχοι του πολιτεύματος για την αρετή τους, και σ' εκείνους που έχουν την ίδια αξίωση για τα πλούτη τους, οι λαϊκές μάζες θα μπορούσαν να αντιτάξουν μια σωστή δικαιολογία: τίποτε δεν εμποδίζει κάποτε το πλήθος να είναι καλύτερο και πλουσιώτερο από τους λίγους, θεωρούμενο όχι σαν άτομα ξεχωριστά, αλλά σαν σύνολο: (35) Αυτό μας επιτρέπει να αντιμετωπίσουμε με τον ακόλουθο τρόπο την ζητημένη απορία που διατυπώνουν μερικοί: εκφράζουν δηλ. κάποιοι την απορία αν ο νομοθέτης που θέλει να θεσπίσει τους πιο δίκαιους νόμους, πρέπει να νομοθετήσει σύμφωνα με το συμφέρον των καλύτερων ή των περισσότερων, όταν αντιμετωπίζει το παραπάνω δίλημμα. (40) Η λέξη «δίκαιο» πρέπει να σημαίνει «δίκαιο σύμφωνα με την ισότητα» και αυτό που είναι «δίκαιο σύμφωνα με την ισότητα» πρέπει ν' αποβλέπει στο κοινό συμφέρον της πόλης και το κοινό συμφέρον των πολιτών. Πραγματικά πολίτης, είναι εκείνος που κυβερνά και κυβερνιέται με τη σειρά του, [1284a] αλλά η θέση του ποικίλλει ανάλογα με κάθε πολιτικό σύστημα, αλλά στο καλύτερο από όλα είναι εκείνος που μπορεί να εκλέγει ελεύθερα να κυβερνιέται και να κυβερνά ζώντας μια ζωή σύμφωνη με την αρετή.
Όμως, αν υπάρχει ένας, ή περισσότεροι, (5) αλλά όχι αρκετοί για να συμπληρώσουν όλα τα αξιώματα της πόλης, που η ανωτερότητά τους στην αρετή δεν μπορεί να συγκριθεί με την αρετή ή την πολιτική δύναμη όλων μαζί των άλλων, είτε είναι περισσότεροι είτε ένας μονάχα, δεν πρέπει να τους περιλάβουμε στους πολίτες της πόλης. Γιατί θα τους αδικήσουμε, αναγνωρίζοντάς τους δικαιώματα ίσα, (10) ενώ η αρετή και η πολιτική ικανότητά τους τους καθιστούν άνισους. [Ο μεταφραστής δε μεταφράζει τμήμα του κειμένου]. Απ' αυτό συμπεραίνουμε ότι η νομοθεσία αφορά αναγκαστικά στους ίσους και ως προς την γέννηση και την πολιτική δύναμη, ενώ για τέτοιες ανώτερες προσωπικότητες δεν υπάρχει νόμος. Αφού οι ίδιοι είναι νόμος. Και θα ήταν γελοίο να προσπαθήσει να κάμει νόμους εναντίον τους. (15) Θα μπορούσαν τότε αυτοί να δώσουν την ίδια απάντηση που, όπως λέει ο Αντισθένης, έδωσαν τα λιοντάρια στους λαγούς όταν δημηγορούσαν και απαιτούσαν να έχουν όλοι τα ίδια δικαιώματα.

Πανεπιστημιακές Έδρες ΓΕΕΘΑ Μακριά από τα Σύνορα

Με τροπολογία του ΥΕΘΑ αποδεικνύεται ακόμη μία φορά ότι το ενδιαφέρον των ΕΔ είναι στα μεγάλα αστικά κέντρα (Καποδιστριακό, Μακεδονίας και Θεσσαλίας), λες και δεν υπάρχουν στρατιωτικοί στα σύνορα ή λείπουν χρήματα από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη.
Ως κίνηση έχει τα θετικά της στοιχεία, να αναπτυχθεί ερευνητική συνεργασία με τα Πανεπιστήμια, άλλωστε ήδη υπάρχει μέσω της ΑΔΙΣΠΟ και της ΣΕΘΑ σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα αντίστοιχα, όμως αποδεικνύεται ότι τα επιτελεία που λαμβάνουν τις αποφάσεις, αγνοούν επιδεικτικά τα σύνορα. Μήπως είναι καιρός να μετακινηθεί η έδρα του ΥΕΘΑ στην Κομοτηνή; Είναι ο μόνος τρόπος να στελεχωθεί από Επιτελείς που γνωρίζουν ότι τα σύνορα δεν είναι στη Μαλακάσα.
http://www.esos.gr/arthra/45249/edra-genikoy-epiteleioy-ethnikis-amynas-sta-panepistimia 

Ο Λαϊκισμός Επανέρχεται Διακομματικός και.. Τριετής στη Νέα Σχολή Υπαξιωματικών

Πέρασαν δέκα χρόνια από τον λαϊκισμό της ανεπανάληπτης (νομίζαμε τότε) βουλευτού, συζύγου συναδέλφου στρατιωτικού, που δεν άντεχε να βλέπει στο γραφείο της να περιέρχονται οι Υπαξιωματικοί ακόμη και με 20 και 21 χρόνια... Οι "κακόμοιροι"... έπρεπε (sic) στα 19 χρόνια υπηρεσίας να γίνονται όλοι Αξιωματικοί! Διότι πράγματι έχουμε αξιωματικούς, ανώτερους δημόσιους υπαλλήλους δηλαδή, χωρίς πτυχίο (να μην αναφερθούμε στον πληθωρισμό αξιωματικών και στρατηγών αποστράτων... θα φαντάζεται κανείς ότι έχουμε στρατιές ολόκληρες κρυμμένες στα βουνά και στα λαγκάδια)... Για κάποιους ο σκοπός είναι μόνο τα χρήματα, τα μερίσματα κλπ κι όχι κάποια προσφορά στην Πατρίδα, διότι όλοι συνεχίζουν να προσφέρουν τα ίδια ανεξαρτήτως του βαθμού που φέρουν διότι, ιδίως οι εξ' Υπαξιωματικών προαγόμενοι σε Αξιωματικούς είναι εκτός οργανικών θέσεων, δηλαδή συνεχίζουν την δουλειά που έκαναν, κι ευτυχώς δεν συγκροτούμε για κάθε νέο Σμήναρχο μία νέα Σμηναρχία, δεν θα μπορούσαμε άλλωστε. Όμως, αφορμής δοθείσης στα τελευταία χρόνια, έχουμε περισσότερα νέα παιδιά, αρκετά από αυτά κυριολεκτικά διαμάντια προερχόμενα από τις Πανελλήνιες που βγαίνουν κι από τις σχολές Υπαξιωματικών, διότι η διαφορά φαίνεται σε σχέση με τους.. "καραβανάδες" της προ Πανελληνίων εξετάσεων εποχής, που παρότι Αξιωματικοί σε επιτελεία, ούτε σε σχολή επιτελών δεν έχουν φοιτήσει(1). Όμως λίγοι είναι τα διαμάντια, όπως λίγοι θα ξαναβγούν "καραβανάδες" με την κακή έννοια. Σχολές Υπαξιωματικών έχουμε, που παράγουν Υπαξιωματικούς για συγκεκριμένο έργο τους επιλέγουμε κι εκπαιδεύονται. Ίσως σε ένα σύστημα Αξιοκρατίας θα έπρεπε να αναδεικνύονται τα διαμάντια και να προωθούνταν, όπως και των Ανωτάτων Στρατιωτικών Σχολών, διότι προφανώς κι εκεί δεν θα είναι όλοι διαμάντια για να εξελίσσονται όλοι "με τον αραμπά" σε στρατηγούς.
Βέβαια ούτε τότε βρέθηκαν πολλοί να καυτηριάσουν αυτές τις κακοδαιμονίες, την σιωπή των αμνών, και το λαϊκισμό των πολιτικών... "και άλλες διατάξεις" που περνούν από τα παράθυρα της Βουλής στα έδρανα. Καταντήσαμε να μας βάλουν χέρι και στις Ένοπλες Δυνάμεις με τη μείωση των εισαγομένων στις παραγωγικές σχολές για εξοικονόμηση πόρων κι όμως μυαλό δεν βάλαμε.

Από το η-μήνυμα μου προς βουλευτές της 31 Ιαν. 2008 14:50  

Τώρα, ίσως επειδή έμειναν άδεια τα κρεβάτια στις στρατιωτικές σχολές, τι σκαρφίστηκαν άραγε ως προτεραιότητα του ΥΕΘΑ; Να αυξήσουν τα χρόνια των σπουδών της Σχολής Υπαξιωματικών, από 2 σε 3, για να βγαίνουν όλοι με πτυχίο Ανώτερης Σχολής! Γιατί άραγε; Διότι ακούστηκε κι αυτό, ότι (sic) "οι Υπαξιωματικοί κάνουν μελέτες στις Ένοπλες Δυνάμεις και πρέπει τα πτυχία τους να είναι ισότιμα σε επαγγελματικά δικαιώματα με τα ΤΕΙ", που ειρήσθω εν παρόδω είναι πλέον Ανώτατα! Καιρός είναι να το μάθουν κι αυτό οι Υπαξιωματικοί, για να ζητήσουν να γίνουν τετραετείς και ανώτατες και οι Σχολές των Υπαξιωματικών! Ίσως στο λαϊκισμό της επόμενης δεκαετίας, εάν θα συνεχίσουμε να υπάρχουμε ως κράτος. Άλλωστε Σμήναρχοι θα καταλήξουν όλοι... βλέπετε έχουμε πολλές Σμηναρχίες και μας λείπουν οι Σμήναρχοι...

Εν τέλει, συμπολίτες μου, συνάδελφοι στρατιωτικοί ή μη, υποτίθεται στο όνομα των μελετών και του ορθολογισμού, πόσους άραγε Αξιωματικούς χρειαζόμαστε; Είδατε εσείς κάποια μελέτη; Κι εν τέλει πρέπει τις μελέτες να τις κάνουν οι Υπαξιωματικοί ή οι Αξιωματικοί; Ή γιατί εάν κάποιος Υπαξιωματικός είναι τόσο καλός και κάνει μελέτες, να μην κάνουμε αυτόν Αξιωματικό και πρέπει να γίνουν όλοι; Γιατί δεν θα έπρεπε να αυξήσουμε τις θέσεις των Αξιωματικών στις παραγωγικές σχολές; Ή να κάνουμε διαγωνισμό πτυχιούχων των ΑΕΙ ή των ΑΤΕΙ για Αξιωματικούς, από τις στρατιές των ανέργων, χωρίς να μας κοστίσει και τίποτα; Μήπως άραγε δεν γνωρίζουμε ποιοι είναι οι πιο αποδοτικοί υπαξιωματικοί στις ΕΔ, με τη σημερινή πραγματικότητα, μεταξύ των αποφοίτων των διετούς διάρκειας Σχολών Υπαξιωματικών ή των απλών οπλιτών Εθελοντών Μακράς Θητείας (ΕΜΘ)  που αρκετοί είναι πτυχιούχοι των Ανώτατων σχολών (ΑΕΙ και ΑΤΕΙ) τους οποίους έτσι κι αλλιώς (στο παρόν νομοθέτημα τουλάχιστο) δεν θα φτάσουν σε διάρκεια σπουδών οι εκ των Στρατιωτικών Σχολών Υπαξιωματικοί; Για τους ΕΜΘ μάλιστα δεν επιβαρύνονται οικονομικά οι ΕΔ και τους παίρνουμε έτοιμους μετά την αποφοίτηση τους. Γιατί πρέπει να αυξάνουμε τα χρόνια των σπουδών όταν η ίδια Πατρίδα έχει ήδη επενδύσει σε γνώσεις, σε Έλληνες συμπολίτες μας, που τους αξιοποιούμε ως... απλούς Στρατιώτες, Ναύτες ή Σμηνίτες και αποδίδουν στο μέγιστο ως Ανώτατου επιπέδου εκπαίδευσης, καλύτερα από δεκάδες "καραβανάδες στουρνάρια" (λόγος του λέγειν). Κάποιοι με το ζόρι τελείωσαν τις Σχολές Υπαξιωματικών, ιδίως τα παλιά τα χρόνια που δεν ήταν στις Πανελλήνιες και σήμερα το παίζουν Επιτελείς στα Επιτελεία, και θέλουν μέσω των νέων παιδιών από τις Πανελλήνιες να λάμψουν κι αυτοί που "με τον αραμπά" έγιναν Αξιωματικοί ή όσοι αποστρατεύτηκαν κι ως Ανώτεροι Αξιωματικοί(1).

Γράφοντας αυτά, μην σκεφτεί κανείς ότι υποτιμώ κανέναν. Την  πραγματικότητα περιγράφω, διότι όλα τα στελέχη, σε ένα σύστημα αξιοκρατίας βρίσκονται σε μία θέση βάσει των προσόντων τους και των επιλογών τους. Εάν κάποιος θέλει να γίνει Αξιωματικός διαγωνίζεται για τις Σχολές Αξιωματικών (Ευελπίδων, Ναυτικών Δοκίμων ή Ικάρων). Γιατί δηλαδή να θέλει να γίνει Αξιωματικός όποιος δήλωσε πρώτη μία Σχολή Υπαξιωματικών; Ή εάν δεν πέτυχε στην πρώτη του επιλογή, στη Σχολή Αξιωματικών, και πέτυχε στη Σχολή Υπαξιωματικών; Διότι κι αυτός πολλά χρήσιμα έχει να προσφέρει ως Υπαξιωματικός; Θέλουμε τώρα, παρότι ήταν χειρότεροι  (αντικειμενικά) στις εισαγωγικές εξετάσεις, οι απόφοιτοι της Σχολής Υπαξιωματικών να τους κάνουμε στο τέλος κι αυτούς Αξιωματικούς; Να κάνουν μελέτες. Είμαστε σοβαροί; Δουλειά σημαντική δεν έχουν ως Υπαξιωματικοί;
Το σωστό δεν θα ήταν να έδιναν ξανά εξετάσεις για τις σχολές Αξιωματικών; ή να υπήρχε μία διαδικασία μετάταξης των καλύτερων Υπαξιωματικών, ακόμη και μία πολύ απλή διαδικασία, όσοι αποκτούσαν πτυχίο ΑΕΙ ή ΤΕΙ, εύκολο είναι πλέον για όποιον έχει την ικανότητα. Γιατί πρέπει να αλλάξουμε το σύστημα, να δαπανήσουμε για όλους, και τους καλούς και τους "σκερβελέδες"(3), ένα ακόμη χρόνο σπουδών, ενώ δεν θέλουμε περισσότερους Αξιωματικούς; (διότι εάν θέλαμε θα αυξάναμε  τις θέσεις εισαγωγής στις σχολές των Αξιωματικών)
Προσωπικά έχω συμμαθητή που είχε τελειώσει τη ΣΤΥΑ κι έδωσε ξανά εξετάσεις και πέρασε στην Ικάρων! Τον Δρακούλη Κουλουκάκο, του βγάζω το καπέλο! Παναξιότατος!
Όπως επίσης έχω γνωρίσει Αξιολογότατους Αξιωματικούς εξ' Υπαξιωματικών κι Υπαξιωματικούς, να μην αναφέρω ονόματα διότι είναι πάμπολλοι και τους ενθάρρυνα και πτυχίο ΑΕΙ να πάρουν και μεταπτυχιακές σπουδές να κάνουν, κι είμαι από αυτούς που το θέσαμε (Ιωάννη Μανομενίδη, Ταχθείτε Υπέρ της Αξιοκρατίας και Κατά του Λαϊκισμού, 6 Αυγ.2008 http://syndesmossynergasiasmeloned.blogspot.gr/2008/08/Av8stes20.html) , ακόμη και δικαιωματικά να καταλαμβάνουν θέσεις Αξιωματικών (και να μειώνονται οι εισαγόμενοι στις σχολές Αξιωματικών κι όχι εφόσον υπάρχουν κενές θέσεις που ποτέ δεν υπάρχουν), εφόσον οι συγκεκριμένοι Υπαξιωματικοί θα καταλαμβάνουν με την Αξία τους, ως πτυχιούχοι πλέον, οργανικές θέσεις Αξιωματικών και να είναι Αξιωματικοί χωρίς καμία διάκριση, να περάσουν όλες τις σχολές της ειδικότητας και του βαθμού τους, να διαγωνίζονται με τους Αξιωματικούς για την εξέλιξη τους αδιακρίτως. Βέβαια αυτό "δεν εξυπηρετεί" όλους, δεν μπορούν όλοι έτσι να γίνουν Αξιωματικοί, θέλει προσπάθεια.. Δηλαδή, να τους κάνουμε όλους Αξιωματικούς, τους "καημένους"... "κρίμα δεν είναι;"... και πράγματι δεν απορώ πως τα δέχονται αυτά οι Υπαξιωματικοί, διότι όσοι αυτά επιδιώκουν, δεν είναι οι Υπαξιωματικοί με Αξία, είναι όσοι τελευταίοι και καταϊδρωμένοι και στην τριετή Σχολή Υπαξιωματικών, μία θέση κι ένα μισθουλάκο θα παίρνουν κι όπως κι άλλοι Σμήναρχοι θα καταλήξουν "με τον αραμπά".

Το ερώτημα είναι εάν γνωρίζουμε οι υπόλοιποι, εάν γνωρίζουν οι βουλευτές, τι πρέπει να κάνουμε. Πόσους Αξιωματικούς και πόσους Οπλίτες χρειαζόμαστε, διότι οπλίτες είναι οι Υπαξιωματικοί, από τα αρχαία χρόνια. Πάντα υπήρχαν ηγέτες ανάμεσα στους στρατιώτες. Όμως άλλο ρόλο είχε ο Μιλτιάδης κι άλλο ο Κυναίγειρος.  Κανείς δεν υποτιμά τον Κυναίγειρο, ανεξάρτητα εάν δεν ήταν στρατηγός; Το αντίθετο μάλιστα ήρωας ήταν κι οι ήρωες για εμάς τους Έλληνες, βρίσκονται επάνω από τους στρατηγούς και κάτω από τους Θεούς. Αντίθετα όσοι στις Ένοπλες Δυνάμεις βάζουν προτεραιότητα το μισθό τους ή να θέλουν κάτι που δεν αξίζουν, ούτε καλοί στρατιώτες είναι ούτε ποτέ θα γίνουν πραγματικοί Αξιωματικοί. Διότι στρατιώτης σημαίνει αυταπάρνηση και ο Αξιωματικός προϋποθέτει την Αξία. Δεν προσδοκώ συγχαρητήρια από τους Υπαξιωματικούς, διότι όσοι κατανοείτε θα σιωπήσετε, αντίθετα οι άλλοι θα φωνασκείτε για να κρύψετε την αλήθεια.

Από τους βουλευτές όμως ως πολίτης αξιώνω να μην είναι βολευτές. Η αλήθεια λάμπει. Εάν είδατε επιτελική μελέτη που να τεκμηριώνει την ορθότητα της τριετίας, καλώς να την ψηφίσετε. Αλλιώς να την ζητήσετε, κι εφόσον οι Υπαξιωματικοί μπορούν να την συντάξουν, θα την συντάξουν. Αντίθετα να κάνετε Αξιωματικό μόνο εκείνον που μπορεί. Διότι ο κίνδυνος κάνοντας όλους Αξιωματικούς είναι ότι ούτε οι Αξιωματικοί συντάσσουν μελέτες, διότι κανείς από τους εξ΄ Υπαξιωματικών προϊσταμένους τους δεν ξέρει να τις διαβάζει.

Να σημειώσω ότι ο Λοβέρδος ήταν ο πιο εύστοχος χθες, όταν έλεγε "να μην κάνουμε το λάθος που κάναμε με τα ΤΕΙ"...

Τέλος πάντων, λεφτά έχουμε, ας τα σπαταλήσουμε για ένα ακόμη χρόνο σπουδών στη Σχολή Υπαξιωματικών. Δεν χάθηκε ο κόσμος. Να δούμε ποιος θα κάνει τη δουλειά του Οπλίτη. Όλοι Μιλτιάδης, Φίλιππος και Μεγαλέξανδροι θα γίνουμε στην Ελλάδα... Συγνώμη συνταξιούχοι Στρατηγοί και Σμήναρχοι ήθελα να γράψω, διότι πόλεμο άκουγα από τα παιδιά μου χρόνια κι αν δεν πήγαινα στο Αφγανιστάν πόλεμο δεν θα έβλεπα...

(1) Εξελίσσονται μάλιστα σε Επιτελείς, χωρίς να φοιτούν σε Σχολές Επιτελών - τους σκηνοθετήσαμε μία "μικρή σχολή επιτελών" για να έχουν τυπικά την αποφοίτηση να γίνουν Επισμηναγοί στην Αεροπορία, μεταξύ τους οι εξ' υπαξιωματικών, μην έχουν να ανταγωνιστούν τους εξ' Ικάρων, και το πίστεψαν ότι είναι εξελίξιμοι "επιτελάρχες"...
(2) Προφανώς υπάρχουν και διαμάντια Υπαξιωματικοί εκ των παραγωγικών σχολών ανάμεσα τους, οι πρώτοι εξ' αυτών σε ένα σύστημα Αξιοκρατίας και εξέλιξης που θα έπρεπε να είχαμε, να τους αναδείξει και να τους δίνει δυνατότητα για σπουδές σε ΑΕΙ και ΑΤΕΙ, και για μεταπτυχιακές σπουδές ακόμη και τότε να τους προάγει σε Αξιωματικούς με κατάργηση αυτής της παράκρουσης, της προαγωγής δηλαδή όλων σε αξιωματικούς, λες και είμαστε σε πόλεμο κι έχουμε εκατόμβες τα θύματα και κάνουμε Αξιωματικούς "με τον αραμπά" όλους τους Υπαξιωματικούς.
(3)  άνθρωπος αναξιόλογος, οκνηρός και ανεπρόκοπος  

Ο Πρόεδρος της Ενωσης Αποστράτων Αξιωματικών Αεροπορίας Παραδίδει Μάθημα Δημοκρατίας!

Θερμά συγχαρητήρια στον Πρόεδρο και στο ΔΣ της ΕΑΑΑ για την σημερινή ανακοίνωση ενημέρωση: 

Στο βαθμό που αληθεύουν τα διαλαμβανόμενα στο ιστορικό, για τη σπουδή κάποιων να μας παρασύρουν σε μία ξενοφοβική κίνηση που θα μας δίχαζε με αιχμή το προσφυγικό, χωρίς να έχουμε προηγουμένως διαμορφώσει απόψεις ως ΕΑΑΑ. 

Ειδικά επισημαίνω την νέα αντίληψη ηγεσίας που ο Πρόεδρος μας Απτχος (Ι) ε.α. Σπυρίδων Καβούρης φαίνεται ρητά να υιοθετει, μία εξόχως δημοκρατική κατεύθυνση διαβούλευσης με τα παραρτήματα και τα μέλη της ΕΑΑΑ από τους οποίους αντλεί την δύναμη της η κάθε Ένωση. Αυτό είναι πραγματικά ένα πρότυπο δημοκρατικής συμπεριφοράς:  <<...Το αιρετό ΔΣ της ΕΑΑΑ και των Παραρτημάτων λειτουργεί, στα πλαίσια του εθελοντισμού, υπό τις οδηγίες της ΕΑΑΑ και στη βάση του αμοιβαίου σεβασμού, της συναδελφικής αλληλεγγύης και με πνεύμα συνεργασίας....>>. 

Προτείνω κι εύχομαι, όλοι οι συνάδελφοι να στηρίξουμε τις ευρύτερες δυνατές δημοκρατικές διαδικασίες, με αξιοποίηση όλων των μέσων επικοινωνίας για τη διαμόρφωση των θέσεων, ώστε οι απόστρατοι να έχουμε λόγο και να συνδιαμορφώνουμε τις θέσεις μας, κι όχι απλώς να καλούμαστε ως κομπάρσοι χειροκροτητές στις προσωπικές φιλοδοξίες κάποιων. Μακάρι η σημερινή ημέρα να είναι η "ανατολή" για μία δημοκρατική διακυβέρνηση της ΕΑΑΑ που θα μας φέρει όλους μέσα στην Ένωση: <<η ΕΑΑΑ και τα μέλη της δεν θα γίνουν εργαλεία και υποχείρια κανενός, αντιδρώντας σε κάθε προσπάθεια χειραγώγησης και ποδηγέτησης της συλλογικής τους έκφρασης.... δεν πρόκειται η ΕΑΑΑ να γίνει η ουρά και το τρενάκι που κουβαλάει τις προσωπικές φιλοδοξίες του καθενός>>. 

Εξαιρετικό! Το προσυπογράφω.

Ανακοίνωση της Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Αεροπορίας http://eaaa.gr/%CE%B1%CF%80%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%AD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%85-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CE%B1%CE%B1%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7/ 

Οι Θέσεις μου για τις Εκλογές της ΕΑΑΑ

Θεωρώ ότι σε μία περίοδο που η Ελληνική οικονομία βρίσκεται σε μία βαθιά κρίση, οι Ενώσεις Αποστράτων θα έπρεπε να έχουμε ενεργό ρόλο, ενώ αντίθετα είμαστε πρακτικά ανύπαρκτες από την κοινωνία, τα μέλη μας και τον Ελληνικό λαό. Ειδικότερα θεωρώ ότι σε όλα τα προβλήματα πρέπει να αναζητούμε λύσεις με γνώμονα όχι το στενό συντεχνιακό μας συμφέρον, αλλά το συμφέρον της Ελληνικής κοινωνίας απέναντι στην οποία έχουμε μία ηγετική ευθύνη λόγω του επιπέδου, που ακόμη κι αν δεν το έχουμε οφείλουμε ως Αξιωματικοί πρότυπα να συμπεριφερόμαστε. Θα σας εξηγήσω τι θεωρώ ως σωστή οργάνωση στην ΕΑΑΑ και τι θα θεωρούσα ως αποστολή μας κι επιδιώξεις για τα οποία θα ήθελα να εργαστώ, στο Παράρτημα της Θεσσαλονίκης κι όσο οι συνάδελφοι ενδιαφέρεστε και στην κεντρική ΕΑΑΑ, ώστε με αυτές τις επιδιώξεις να στηρίζετε και να με ψηφίστε. 

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΑΑΑ

Όσον αφορά την οργάνωση της ΕΑΑΑ είμαι σαφώς υπέρ μίας ισότιμης και δημοκρατικής οργάνωσης χωρίς καμία διάκριση βαθμού και προέλευσης αλλά και κατοικίας, διότι σήμερα η ΕΑΑΑ είναι σαφέστατα Αθηνοκεντρική. Στο σημερινό σύστημα δεν υπάρχει ισονομία και θεσμική έκφραση των άλλων εκλογικών περιφερειών της χώρας, ώστε και το ενδιαφέρον της ΕΑΑΑ εξαντλείται στην Αθήνα και στους Αθηναίους ώστε τίποτε ουσιώδες δεν αντιμετωπίζονται, από την ΕΑΑΑ στην περιφέρεια, όπως λ.χ. για την υγεία των απόστρατων στην ΕΑΑΑ πρακτικά υπάρχει μόνο το ΓΝΑ

Οι εκλογές πρέπει να γίνονται κατά εκλογικές περιφέρειες και τα μέλη του ΔΣ να ορίζονται αναλογικά με την συμμετοχή των ψηφισάντων. Δηλαδή εάν στο Καστελόριζο βρίσκονται το 50% των ψηφισάντων, να εκλέγουν και το 50% των μελών του ΔΣ, κι όχι οι Αθηναίοι, ανεξαρτήτως του ποσοστού που συμμετέχουν και να κρατούν και το μαχαίρι και το πεπόνι. Μόνο έτσι κάθε Παράρτημα (συμπεριλαμβανομένης της Αθήνας ως Παράρτημα) να ενδιαφέρεται να προσελκύει τα μέλη της και η ΕΑΑΑ να έχει νόημα κι ενδιαφέρον. Ειδάλως, με 10-20% συμμετοχή, δεν κατανοώ πως μπορεί κάποιος Πτέραρχος να βγαίνει και να μην ντρέπεται να ισχυρίζεται ότι είναι πρόεδρος των αποστράτων. Ποιων αποστράτων; Του 10% των προσωπικών του φίλων ή του 90% όσων αδιαφορούν και ίσως να απέχουν και λόγω της δικης του προεδρίας;

Όσον αφορά τους Αξιωματικούς εξ' υπαξιωματικών, η άποψη μου είναι ότι ο Αξιωματικός είναι ανώτερος κρατικός υπάλληλος και πρέπει να είναι πτυχιούχος, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι μπορούμε να απαξιώνουμε όσους σήμερα είναι Αξιωματικοί και δεν είναι πτυχιούχοι και εμ πάσει περιπτώσει, δεν μπορούν να το επικαλούνται αυτό κάποιοι που υπήρξαν Πτέραρχοι και θα μπορούσαν να το θέσουν και να το διορθώσουν όταν ήταν στα Επιτελεία και είχαν "αγκαλιές και χαρές" με υπουργούς και βουλευτές, όμως τότε το μόνο που ίσως τους ενδιέφερε ήταν η προσωπική τους ανέλιξη. Σε κάθε περίπτωση, εφόσον μιλάμε για δημοκρατικές διαδικασίες, τα μέλη μίας ένωσης πρέπει να είναι ισότιμα. Κι αν κάποιοι ισχυρίζονται ότι με Πτεράρχους προέδρους θα πάμε καλύτερα ως ΕΑΑΑ, η πράξη δείχνει το εντελώς αντίθετο τόσα χρόνια, όχι μόνο διότι στην ΕΑΑΑ έχουμε εξ΄ αρχής αυτό το σύστημα αλλά και διότι δεν βλέπουμε κάποιο καλύτερο και πολυσχιδές έργο από την αντίστοιχη ένωση των αποφοίτων της Σχολής Ικάρων, σε αντιδιαστολή με τον ΣΑΣ των αποφοίτων της ΣΤΥΑ που από την πρώτη μέρα που μπήκα στην Αεροπορία έχει πετύχει τόσα πολλά όχι μόνο για τους εξ' υπαξιωματικών αλλά και για όλους τους συναδέλφους, πρακτικά ήταν και είναι ο μόνος κι ο πλέον σοβαρός σύλλογος στρατιωτικών, ίσως και των τριών κλάδων. 

Η αλλαγή του θεσμικού πλαισίου, θεωρώ μπορεί να επιδιωχθεί μέσω της ΕΑΑΑ στο επόμενο διάστημα, αλλά και δικαστικά εάν οι εσωτερικοί συσχετισμοί δεν το επιτρέψουν, ώστε στη συνέχεια με μία θετική απόφαση να δεσμεύεται ο ΥΕΘΑ και η Βουλή για τον τρόπο ρύθμισης του θέματος. Υπενθυμίζω ότι είμαι και νομικός, οπότε σας γράφω μετά λόγου γνώσης. Ψάχνω και λύσεις εκτός του πλαισίου που μας βάζει το σύστημα να σκεφτόμαστε.  

ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΚΙ ΕΠΙΔΙΩΞΕΙΣ ΤΗΣ ΕΑΑΑ

Σαφέστατα η ΕΑΑΑ είναι ένα συνδικαλιστικό όργανο των αποστράτων, όμως περιουσία μας δεν είναι μόνο η σύνταξη και τα μερίσματα ως συνταξιούχων, αλλά και η τιμή και η υπόληψη μας ως Αξιωματικών που καταρρακώθηκαν  με τις επιλογές της ηγεσίας μας, να διεκδικούμε μόνο για τους εαυτούς μας, ενώ η κοινωνία διαλύεται. Τι σόι Αξιωματικοί είμαστε; 

Δεν ισχυρίζομαι ότι πρέπει να αποποιηθούμε τα οικονομικά μας  δικαιώματα, όμως δύναμη μας είναι η εκτίμηση κι η τιμή που μας απονέμει ο Ελληνικός λαός κι όχι οι φωνές μας απέναντι στους ανέργους και τους ημιαπασχολούμενους και όσους ετοιμάζονται να ξενιτευτούν. Δεν μπορούμε να είμαστε απαθείς κι αδιάφοροι στο τι συμβαίνει γύρω μας. Ο ρόλος του Αξιωματικού ειναι ένας ρόλος ηγέτη κι έχουμε όλοι μας το πρότυπο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο οποίος στην έρημο της Γεδρωσίας σκόρπισε στους στρατίωτες του το νερό που του πρόσφεραν προνομιακά, διότι στην κρίση μέσα όλοι πρέπει να είμαστε μαζί, να συμπάσχουμε κι όχι να διαφοροποιούμαστε. Όταν οι Αξιωματικοί στην κρίση κοιτάμε το  "τομαράκι" μας, τότε αποξενωνόμαστε από την Αξία που είχαμε ως Αξιωματικοί. Ευτελίζουμε την ιδιότητα μας και δεν αξίζουμε καμία υπόληψη ή τιμή.  

Κοινωνική Δραστηριότητα: Τι θα έπρεπε να κάνουμε; Το έχει κάνει ο Βασίλης Διαμαντίδης χάρη του οποίου βρέθηκα σε αυτές τις εκλογές της ΕΑΑΑ. Να προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας σε κοινωνικούς φορείς, ξεκινώντας από την Εκκλησία για όσους θρησκευόμαστε, όμως υπάρχουν κι άλλοι φορείς, το ΚΕΘΕΑ, το κοινωνικό ιατρείο, τα συσσίτια των Δήμων, οπουδήποτε βρίσκονται δεκάδες πολίτες αλλά ελάχιστοι απόστρατοι. Κι αν ίσως μέχρι σήμερα ήμασταν ελάχιστοι, μπορεί να μην είχε νόημα κάποια οργάνωση μας στα πλαίσια της ΕΑΑΑ, Σημασία έχει η ΕΑΑΑ να λειτουργήσει ως Κέντρο Επιχειρήσεων, ως χώρος ανοικτός στην κοινωνία.

Ερήμωση της Λέσχης: Αναρωτιόμαστε γιατί βρίσκονται μόνο 10 γεροντάκια και παίζουν χαρτιά και πίνουν καφέ στην ΕΑΑΑ; Διότι οι νέοι άνθρωποι βρίσκονται αλλού, κι άλλους χώρους κι ανθρώπους τιμούν.

Πολιτικός Προβληματισμός Αναρωτιόμαστε γιατί μόνο 10-20 απόστρατοι έρχονται στις εκδηλώσεις μας; Διότι είναι εκδηλώσεις κενές ενδιαφέροντος και ουσίας, ενώ με όσες σχολές περάσαμε κι όσες γνώσεις έχουμε θα έπρεπε εμείς να είχαμε γίνει φορέας ενημέρωσης, προβληματισμού κι ανάδειξης λύσεων στα προβλήματα του τόπου. Μαζί και τα δικά μας, αλλά όχι επάνω από τα προβλήματα των άλλων. 

Επιχειρηματικότητα: ΄Να σας γράψω προσωπικά τι κάνω, που ίσως να είναι ασήμαντο και δεν έχω πετύχει και πολλά πράγματα, όμως θεωρώ ότι εάν ήμασταν πολλοί σε ανάλογα εγχειρήματα θα μπορούσαμε να αφήσουμε ισχυρό αποτύπωμα στην  κοινωνία και στην οικονομία, Γνωρίζετε πολλοί ότι ασχολούμαι με την ξιφασκία, όχι απλώς ως άθλημα, είμαι και αθλητής. Όμως πέραν αυτών, με αφετηρία την Ξιφασκία του Γ.Σ. Μέγας Αλέξανδρος Θεσσαλονίκης http://3ifaskia.blogspot.gr/   στη συνέχεια επιδιώκω τη συγκρότηση μίας Κοινοπραξίας ανάπτυξης της Ξιφασκίας με μορφή Κοινωνικού Συνεταιρισμού για δημιουργία θέσεων απασχόλησης σε προπονητήρια και παραγωγή εξοπλισμού https://www.facebook.com/3ifaskia/ .και στολών ξιφασκίας, για να δημιουργηθούν νέες θέσεις απασχόλησης, που θα μπορούσαν κι από το ΕΣΠΑ να χρηματοδοτηθούν, χρήματα που διαρκώς ακούμε ότι χάνονται. Γιατί; Ίσως διότι οι περισσότεροι λειτουργούν "μαύρα" και δεν σκέφτονται να τα διεκδικήσουν. Θα μπορούσαμε τις επιχειρηματικές μας ιδέες να τις στελεχώσουμε με νέους ανθρώπους σε Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις (ΚοινΣΕπ), να δημιουργήσουμε θέσεις απασχόλησης κι ας είναι στα παιδιά μας και στους φίλους τους, ας είναι σε ενήλικους που έμειναν άνεργοι. Ας διοχετεύσουμε την ενεργητικότητα μας, σε κάτι που θα αφήσει κάτι χρήσιμο στην κοινωνία και στον περίγυρο μας, κάτι που θα το μετρήσουμε και θα μπορούμε να το τεκμηριώσουμε ως έργο των αποστράτων. Αντί να είναι "μαύρα", που όλοι γύρω μας το γνωρίζουν και μας καταδεικνύουν, ας είναι μία κοινωνική προσφορά που μπορεί να ανεβάσει την υπόληψη μας στην Ελληνική κοινωνία, που μπορεί εάν η οικονομία ανακάμψει να διασωθούν και τα δικαιώματα μας για το μέλλον.     

 Με αυτές τις σκέψεις, κι όσες άλλες καλύτερες κι εσείς θα συνεισφέρετε εάν εκλεγώ  (αλλά και μόνος μου εφόσον δεν εκλεγώ) θα πορευτώ, να πείσω να αναλάβουμε δράση με κοινωνικό  προσανατολισμό για  την καταξίωση μας πρώτα ως Αξιωματικών ώστε να ξεπεράσει η χώρα τη κρίση που μας μαστίζει, κι όσο διαρκεί η κρίση πρέπει να είμαστε μαζί με το λαό και να μην διεκδικούμε τίποτα παραπάνω από αυτά που έχει κι ο κάθε συμπολίτης μας, τον οποίο οι νεώτεροι εάν επιστρατευτούμε θα τον έχουμε Σμηνίτη μας στον πόλεμο θα πρέπει να μας τιμά και να μας σέβεται για να νικήσουμε, κι όχι να το κάνει βαρυγκομώντας και θεωρώντας μας "πατράκηδες".    

Αγαπητοί συνάδελφοι,  

Κατόπιν των απόψεων μου για τον εκδημοκρατισμό της Ένωσης Αποστράτων και της αναγκαιότητας ως ΕΑΑΑ  να ανακτήσουμε την τιμή και την υπόληψη μας απέναντι στον Ελληνικό λαό, ευελπιστώ ότι οι απόστρατοι, αλλά και οι εν ενεργεία Αξιωματικοί στον ελεύθερο χρόνο σας να ενστερνιστούμε αυτές τις  θέσεις, διότι εάν συνεχίσουμε μακριά από την κοινωνία και μικρόψυχα για το δικό μας μόνο συμφέρον, όχι μόνο θα ισοπεδωθούμε αλλά και θα απαξιωθούμε τόσο ώστε κι αυτά που θα παίρνουμε δεν θα τα αξίζουμε. Διότι τι αξίζει ένας  "δήθεν Αξιωματικός" που νοιάζεται μόνο για τον εαυτό του; Δεν αξίζει τίποτα!

Συνεπώς, όσοι συνάδελφοι αισθάνεστε πραγματικά ως Αξιωματικοί, γνωρίζετε τι θα κάνετε με την ψήφο σας, όμως εμένα με ενδιαφέρει να βρεθούμε από αύριο δίπλα στην κοινωνία είτε ως ΕΑΑΑ, είτε ως άτομα που θα οργανωθούμε και θα φανούμε περισσότερο από την ΕΑΑΑ εάν συνολικά δεν υιοθετήσει τις θέσεις μας. Η ψήφος σας θα είναι μία καταμέτρηση, όσων αισθανόμαστε Αξιωματικοί με ευθύνη απέναντι στην κοινωνία.

Περί "Πέτσινων" - "Εικονικών" Οδοιπορικών και των Επιλογών μας, ο Λόγος

Επανερχόμαστε κι ανακυκλώνουμε τα ίδια ερωτήματα,

http://www.onalert.gr/stories/stratiotikoi-odoiporika-antidrasi-anafores

http://kranosgr.blogspot.gr/2012/12/blog-post_3938.html

ενώ η απάντηση είναι προφανής για όσους έχουμε την κοινή λογική, όμως οι συνάδελφοι αρέσκεστε (κι εσείς όπως κι όλος ο Ελληνικός λαός) να χειροκροτείτε λαϊκιστές που σας υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια και εισπράττετε απογοητεύσεις. 

Αλλιώς δεν εξηγείται πως υπάρχουν συνάδελφοι που μπορεί να ψήφιζαν και τον Παπακωνσταντίνου (ή άλλον πρωτοκλασάτο πολιτικό, που θα τους δεχόταν σε ένα πολιτικό γραφείο εξοπλισμένο με άγνωστης προέλευσης χρήματα, θα τους έσφιγγε το χέρι, θα τους χαμογελούσε "πολλά υποσχόμενος" για την προσωπική τους ανέλιξη ή αιτήματα του τύπου «να γίνουμε όλοι Αξιωματικοί, να πάρουμε όλοι αυξήσεις, οδοιπορικά και ειδικές συνθήκες" είτε υπηρετούμε στα νησιά είτε στο Πεντάγωνο), 

όμως δεν επιλέξατε να τιμήσετε (το καθήκον μου θα συνέχιζα να επιδιώκω σε αυτά που πάντα θεωρούσα σωστά για την λειτουργία των ΕΔ το οποία οι συνάδελφοι δεν επιθυμείτε), ψηφίζοντας ένα συνάδελφο σας που ήμουν ακέραιος σε όλη τη θητεία μου, αποχώρησα από την ενεργό υπηρεσία ρητά για να κατέβω στην πολιτική και να αλλάξω αυτό το σαθρό σύστημα αναξιοκρατίας, επέλεξα να κατέβω στις εκλογές σε έναν ακριτικό Νομό απευθυνόμενος μόνο σε στρατιωτικούς, όπου δεν κατοικώ ούτε εγώ ούτε κανείς συγγενής ή φίλος, και μάλιστα επέλεξα να μην ενταχθώ σε κανένα σύστημα εξουσίας των παλιών κομμάτων, αλλά με δυσκολία βρήκα το μόνο ίσως αμεσοδημοκρατικό κόμμα, που δεν ευθυνόταν για τίποτα από τα δεινά μας, ήταν σαφώς υπέρ της Αξιοκρατίας και υιοθέτησε πλήρως όσα προσωπικά αγωνίστηκα στα πλαίσια του ΣΥΣΜΕΔ (θέσεις για τις οποίες παγερά αδιαφορήσατε κι αναφέρομαι σε "Λόγοι Συνεργασίας και οι Θέσεις μου" http://blog.ecogreens.gr/manomenidis_synergasia_oikologoi_prasinoi/#more-2919, "Ο συνδικαλισμός στις ΕΔ" http://blog.ecogreens.gr/syndikalismos_enoples_dynameis/,  "Αναδιοργάνωση των ΕΔ" http://blog.ecogreens.gr/anadiorganosi_enoplon_dynameon/, "Αξιοκρατία και Διαφάνεια στις ΕΔ" http://blog.ecogreens.gr/aksiokratia_diafaneia_enoples_dynameis/"). Μακάρι οι επιλογές σας να ήταν οι καλύτερες, όμως γιατί κλαψουρίζετε τώρα όταν στην ώρα που έπρεπε να επιλέξετε, ίσως κάνατε λάθος;

Θα μπορούσαμε οι στρατιωτικοί, να ήμασταν η πλειοψηφία των ψηφοφόρων σε αυτό το κόμμα για την αξιοκρατία κι όσα υποστηρίζω και να ήταν το κεντρικό θέμα των ειδήσεων (κι όχι στην Χρυσή Αυγή, όπως ακούγεται και προσωπικά δεν θέλω να το πιστέψω) και να μην ήταν ένα κόμμα Οικολόγων αλλά ένα κόμμα, Οικολόγων μεν αλλά που εκλέχθηκε κυρίως από στρατιωτικούς που τάχθηκαν υπέρ της Αξιοκρατίας, διότι το κόμμα που ασχολείται παγίως με το περιβάλλον, αντί να κάνει άλλου είδους συνεργασίες επέλεξε και υιοθέτησε και τις θέσεις μου για τις ΕΔ, κι από την επιλογή των στρατιωτικών θα προέκυπτε αν ήταν σημαντική πολιτική επιλογή, κι ήταν πραγματικά εύκολο, όμως δεν προέκυψε, όχι διότι δεν έπιασε το κατόφλι του 3% αλλά διότι δεν το ψηφίζατε οι στρατιωτικοί διότι δεν μοιραζόμαστε τους ίδιους στόχους (αποδεικνύεται ότι ήμουν ο μόνος ή από τους πολύ λίγους που θεωρούμε σημαντικό ζήτημα την Αξιοκρατία), το οποίο προκύπτει κι από τις επιλογές σας, να υπερασπίζεστε ένα εικονικό οδοιπορικό απέναντι στον Ελληνικό λαό, αντί να διεκδικήσετε την οργάνωση της Υπηρεσίας, ώστε να μην επιβαρύνεστε με τα κόστη μετακινήσεων που πράγματι για κάποιους είναι ιδιαίτερα βαριά. 

Ποια είναι η κοινή αλήθεια που κανείς, ούτε η σημερινή ηγεσία του ΣΥΣΜΕΔ θέλει να δει, διότι είναι στελέχη που υπηρετούν στην Αθήνα, κι η κακώς νοούμενη "συναδελφική αλληλεγγύη" δεν σας επιτρέπει να δείτε και να αντιληφθείτε ότι στην κρίση που ζούμε, δεν μπορούμε να βλέπουμε τα πράγματα "άσπρα μαύρα" ούτε ως "στρατιωτικοί εναντίον της κοινωνίας". 

Η ουσία είναι, όπως έχω εξηγήσει κι άλλοτε, ότι κάποιοι εργάζονται υπερωριακά ή σε ειδικές συνθήκες, ενώ τα πέτσινα ή εικονικά τα παίρνουμε όλοι αδιακρίτως, ακόμη κι όσοι (και μάλιστα αυξημένα) Ταξίαρχοι και Αρχηγοί δικαιούνται υπηρεσιακό όχημα με οδηγό. 

Θεωρώ ότι ειδικά για αναφορά σε οδοιπορικά (κι ας αφήσουμε τα άλματα λογικής ότι καλύπτουν υπερωρίες κλπ, ακόμη κι αν ίσχυαν ως επιχειρήματα όταν θεσπίστηκαν, θα πρέπει να πείσουμε τους άνεργους κι όσους δυστυχώς λιμοκτονούν, διότι από εκεί θα φύγουν τα χρήματα καθώς δεν εκλέξαμε κάποιους που για να πιάναμε τη φοροδιαφυγή ή όσους τα βγάλαμε στο εξωτερικό - και υπαρχουμε κι ανάμεσα μας τέτοιοι που και δεύτερα μαύρα επαγγέλματα κάνουμε και συνεχίζουμε να δείχνουμε τους άλλους) η έμφαση πρέπει να είναι σε κόστη που αφορούν μετακινήσεις: 

1. Όσοι δικαιούνται υπηρεσιακού οχήματος και οδηγού (Δκτές, Ταξχοι κλπ) ας μην πληρώνονται καθόλου, οδοιπορικά. 

2. Όσοι υπηρετούν σε Μονάδες που εκτελούν υπηρεσιακά δρομολόγια πλησίον του σπιτιού τους, ακόμη και για την εξυπηρέτηση των 24ωρων υπηρεσιών ή κάθε μετακίνησης που ο Δκτής θα διέτασσε να εξασφάλιζε την μετακίνηση του Προσωπικού με υπηρεσιακά μέσα, να μην πληρώνονταν μηδέν οδοιπορικά έξοδα.

3. Όσοι υπηρετούν στο ΓΕΑ ή σε άλλες Μονάδες που εξυπηρετούνται τακτικά με Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, ας πληρώνονται ως οδοιπορικά, το μηνιαίο εισητήριο (λ.χ. τα 45€ ή όσο είναι για το ΜΕΤΡΟ). 

4. Όσοι υπηρετούν σε Μονάδες που δεν έχουν δυνατότητα εξασφάλισης της μετακίνησης είτε με Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, είτε με Υπηρεσιακά Μεταφορικά Μέσα, να μοιράζονται τα οδοιπορικά που μπορεί η Υπηρεσία να διαθέσει, με βάση συντελεστή χιλιομετρικής απόστασης και συχνότητας καθημερινών μετακινήσεων ή Υπηρεσιών που δεν καλύπτονται από τα της υπ' αριθμό 2 περίπτωσης.

Αυτά κατά την άποψη μου είναι κοινή λογική και θα μπορούσαν να γίνουν δεκτά και να εξεταστούν σοβαρά. 

Διότι όσοι καλούν τον Αρχηγό να λάβει μέτρα για να διασφαλίσει τα οδοιπορικά των ένστολων, αναρωτιέται μήπως τελικώς ο ίδιος ο Αρχηγός ντρέπεται να το ζητήσει από τον Υπουργό; Και καλώς ντρέπεται διότι μετακινείται με υπηρεσιακό όχημα και είναι παράλογο να το ζητήσει. Όμως ποιος από τους Επιτελείς του, στο Πεντάγωνο, θα παραιτούνταν των οδοιπορικών του για να πληρωθούν όσοι δεν είναι του... "καθεστώτος" και είναι η σειρά τους να υπηρετήσουν στα σύνορα; Αυτός, υποτίθεται, "πέρασε η σειρά του" κι είναι η ώρα να "απολαύσει". 

Συνεπώς σκεφτείτε τι αιτήματα θα βάλετε στις αναφορές που θα κάνετε (και καλώς να τις κάνετε), διότι υπάρχουν εκατομμύρια πλέον ανέργων Ελλήνων και ίσως χιλιάδες άλλων που θα ήθελαν να ενταχθούν στις ΕΔ απλώς και μόνο να έχουν δωρεάν στέγη και τροφή, ακόμη κι αν δεν πληρώνονταν τίποτα.

Συνταγματικά Κατοχυρωμένο Δικαίωμα Συνάθροισης και οι Συνταγματικές και Ηθικές - Δεοντολογικές Υποχρεώσεις των Στρατιωτικών

<<Τα υψηλά κλιμάκια δεν είχαν επαφή με τους αξιωματικούς των ταγμάτων και τα στρατεύματα. Ζούσαν με αρκετές ανέσεις, που γίνονταν περισσότερες όσο η απόσταση των στρατευμάτων από το μέτωπο αύξανε. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, φτάνει να υπάρχει επαφή ανάμεσα στους ηγέτες και στο στράτευμα, κάτι που συχνά δεν συνέβαινε. Οι τρομερές απώλειες με θορύβησαν. Οι αποκαλούμενοι "μάχιμοι" στρατηγοί μου φαίνεται ότι είχαν τέλεια περιφρόνηση για την ανθρώπινη ζωή>> (Αντισυνταγματάρχης Μοντγκόμερυ στη Μάχη του Σόμ, 1916, ο μετέπειτα Στρατάρχης του Β΄ΠΠ).

Να προσέξουμε ότι ο Μοντγκόμερυ δεν έγραφε για την κυβέρνηση, αλλά για τους ηγέτες του στρατεύματος, αυτούς που θα έπρεπε να βρίσκονται μαζί με το στρατό. Να κρυώνουν μαζί του, να αναπνέουν μαζί του τα αέρια, να βουίζουν τα αυτιά τους από τις οβίδες, να ζουν το φόβο του θανάτου... 

Βεβαίως σήμερα, στην ειρήνη πολλοί εύκολα λαϊκίζουμε θέτοντας μαξιμαλιστικούς στόχους, υποσχόμενοι τα πάντα και λαϊκίζοντας... ούτε βρισκόμαστε τυχαία ενώπιον μία κρίσης, κοινωνικής, μίας κρίσης αξιών, όπου φαίνεται όλοι να στρέφονται κατά της κυβέρνησης και το σκάφος να είναι ακυβέρνητο. Όμως εδώ είναι που χρειάζονται οι ηγέτες. Οι ηγέτες όχι για να διεκδικήσουν από τους άλλους, αλλά για να στηρίξουν το προσωπικό τους, καθώς οι διακρίσεις βρίσκονται εντός του κάθε κοινωνικού συνόλου. Στο στρατό έχουμε τους μάχιμους και τους "πιο μάχιμους" πολλοί όμως από τους οποίους είναι στα μετόπισθεν... κι ενώ το πρόβλημα δεν είναι πρόβλημα δίκαιης αμοιβής, διότι κανείς δεν αμφισβητεί την σημασία των Ιπταμένων, αλλά όταν έχουμε πρόβλημα επιβίωσης και συντήρησης των χαμηλόβαθμων στα σύνορα, αλλά και γενικότερα των χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων, κι αυτά φαίνεται ότι οι ηγεσίες, είτε είναι στρατιωτικές, είτε πολιτειακές, δικαστικοί κλπ σε αυτά πρέπει να ενσκήψουν, κι όχι στη διατήρηση των... "συνταγματικά κατοχυρωμένων" προνομίων τους ο καθένας. Κι έχουμε λαμπρό παράδειγμα τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, κ.κ. Κάρολο Παπούλια που παραιτήθηκε της αμοιβής του (και ούτε συνηθισμένο είναι, ούτε πολλοί τον ακολουθήσαμε, ανεξαρτήτως της περιουσίας του ο καθένας). 

Σαφέστατα ουδείς στις τελευταίες δεκαετίες αμφισβήτησε το δικαίωμα των πολιτών, ακόμη και των στρατιωτικών, να "...συνέρχονται ήσυχα και χωρίς όπλα. " (Σύνταγμα, άρθρο 11§1). Όμως η διαδήλωση, ενάντια στην κυβερνητική πολιτική, είναι αντικείμενο άλλου άρθρου του Συντάγματος (29§3), καθώς επίσης ο κώδικας τιμής και στρατιωτικής δεοντολογίας οδηγεί σε διαφορετικά συμπεράσματα, όσον αφορά στη συμπεριφορά των στρατιωτικών και ιδίως των Αξιωματικών. Η ιστορία πρέπει να μας διδάσκει και να αποτελεί και μέσο ερμηνείας και οδηγός στις πράξεις μας.

Οι περιορισμοί στο Σύνταγμα για τους στρατιωτικούς, προέκυψαν από τον εθνικό διχασμό, μεταξύ Βασιλικών και Βενιζελικών, που μεταξύ άλλων μας οδήγησαν και στην Μικρασιατική Καταστροφή. Έκτοτε, δεν απαγορεύεται λ.χ. να στηρίζουμε (οι στρατιωτικοί) ένα κόμμα με τη συνδρομή μας, αλλά αυτό που απαγορεύεται είναι η δημόσια έκφραση πολιτικών θέσεων υπέρ και κατά κομμάτων, οι πολιτικές αντεγκλήσεις που διακινδυνεύουν την ενότητα και διχάζουν το στράτευμα: "Απαγορεύεται απολύτως οι οποιασδήποτε μορφής εκδηλώσεις υπέρ ή κατά πολιτικού κόμματος... σε όσους υπηρετούν στις Ένοπλες Δυνάμεις.... Απαγορεύεται... υπέρ ή κατά πολιτικού κόμματος, κατά την άσκηση των καθηκόντων τους στους υπαλλήλους του δημοσίου..." (Σύνταγμα, άρθρο 29§3), δηλαδή ειδικά για τους στρατιωτικούς η απαγόρευση δεν περιορίζεται μόνο κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, αλλά σε όλο τον κοινωνικό τους βίο (απολύτως και οποιασδήποτε μορφής χωρίς να εστιάζεται μόνο κατά την άσκηση των καθηκόντων μας).

Θα αναρωτηθεί κανείς η Κυβέρνηση είναι κόμμα; Πως θα μπορούσαν οι στρατιωτικοί να εκφράσουν με δόκιμο τρόπο τα αιτήματα τους;

Θεωρώ ότι αυτό που κάνει αδόκιμο τρόπο έκφρασης μία διαδήλωση κατά της κυβέρνησης, δεν είναι τόσο το κομματικό της στοιχείο (που αναμφίβολα ενσωματώνει), αλλά το ειδικό της περιεχόμενο στο βαθμό που μπορεί να θέσει σε ανησυχία τον λαό, να διχάσει το στράτευμα ή να ρίξει το ηθικό του. Μία διαδήλωση λ.χ. των στρατιωτικών κατά των εμπόρων ναρκωτικών, των παιδόφιλων, υπέρ της προστασίας των ζώων, υπέρ της προστασίας των δασών και κατά των οικοπεδοφάγων, της αυστηροποίησης του Κ.Ο.Κ., υπέρ του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, υπέρ του σεβασμού των δικαιωμάτων των ΑΜΕΑ, κατά των αναβολικών, θέματα δηλαδή που θεωρητικά κανένα πολιτικό κόμμα δεν αντιστρατεύεται δογματικά, δεν θα ήταν σε καμία περίπτωση αντίθετα με την ιδιότητα μας ως στρατιωτικών. Ενδεχομένως, εάν τα κόμματα δεν ασχολούνταν επί παντός επιστητού, αλλά εάν εξειδικεύονταν σε πολιτικούς στόχους όπως τους ανωτέρω, κανείς δεν θα σκεφτόταν να κατηγορήσει έναν στρατιωτικό που οργανώνεται σε ένα "μονοθεματικό" κόμμα που θα επιδίωκε λ.χ. την εκλογή 10 βουλευτών με μοναδικό στόχο κάποιον από τους ανωτέρω, αλλά δεν θα ασχολούνταν καθόλου με τα εθνικά θέματα, με την οικονομική πολιτική ή γενικότερα με θέματα που θα μπορούσε κάποιος να κατηγορήσει αλλήλους ως προδότες κι εθνικούς μειοδότες, διότι εκεί βρίσκεται το σπέρμα του διχασμού.

Ας γυρίσουμε στην ιστορία του συνδικαλιστικού κινήματος των στρατιωτικών. Ο Αντισυνταγματάρχης Ανέστης Τσουκαράκης, συνέστησε τον νέο Συνδέσμο Υποστήριξης και Συνεργασίας Μελών Ενόπλων Δυνάμεων (Σ.Υ.Σ.Μ.Ε.Δ.), όταν το 2010 το Εφετείο (2855/31 Μαΐου 2010) εξαφάνισε τον "ιστορικό" Σύνδεσμο Συνεργασίας Μελών Ενόπλων Δυνάμεων (ΣΥ.Σ.Μ.Ε.Δ.). Λίγες ημέρες νωρίτερα, στις 3 Μαΐου 2010 με πρωτοβουλία του "ιστορικού" ΣΥ.Σ.Μ.Ε.Δ. είχε προηγηθεί περίπατος γνωριμίας των στρατιωτικών στην Ερμού που τελείωσε με ένα χαιρετισμό του ίδιου του Προέδρου (βλ. Λουκάς Δημάκας, "Πορεία διαμαρτυρίας ενστόλων Αξιωματικών και Υπαξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων", Τα Νέα online, http://www.tanea.gr/ellada/article/?aid=4572881). Κατά ατυχη συγκυρία (επιδίωξη), παράλληλα με το ΣΥ.Σ.Μ.Ε.Δ. ένας άλλος συνάδελφος μη μέλος του ιστορικού Συνδέσμου, ο Σημαιοφόρος τότε Αθανάσιος Τσακάλης, φέρεται να "απέσπασε" ορισμένους συναδέλφους, οδηγώντας τους, με μία σαφώς πολιτική συνθηματολογία, να διαδηλώσουν μπροστά στη Βουλή (αναλυτικά βλ. σχετική ανάρτηση στην ιστοσελίδα μου, ΣΥΣΜΕΔ Β΄ Αντιπρόεδρος, §43: http://syndesmossynergasiasmeloned.blogspot.gr/2011_03_01_archive.html, να σημειώσουμε ότι ακόμη και σήμερα ο υπόψη Αξιωματικός πολιτικολογεί, ανεξαρτήτως αν δεν υποστηρίζει κάποιο κόμμα παρά βάλει κατά όλων των πολιτικών, θεωρώντας ότι η πατρίδα μας έχει καταστραφεί, ότι έχουν ξεπουλήσει την πατρίδα μας και βρισκόμαστε σε κατάσταση συνταγματικής εκτροπής, κατά την άποψη του πάντοτε). Για τη συγκεκριμένη συμπεριφορά του Σημαιοφόρου Τσακάλη, ο Πρόεδρος Ανχης Τσουκαράκης, άμεσα τότε, την ίδια εβδομάδα, εισηγήθηκε την απόρριψη της αίτησης εγγραφής του στο Σύνδεσμο και επέμεινε μέχρι πλήρους ρήξης με το υπόλοιπο Δ.Σ. και διάλυσης του ιστορικού ΣΥ.Σ.Μ.Ε.Δ. (αξιοποιώντας και την απόφαση του Εφετείου) οπότε και δημιούργησε τον νέο Σ.Υ.Σ.Μ.Ε.Δ (κυρίως με Υπαξιωματικούς που είχαν κατακλείσει έτσι κι αλλιώς με τον ιστορικό ΣΥ.Σ.Μ.Ε.Δ. με την επιθυμία τους να συμμετάσχουν στο συνδικαλισμό, προφανώς λόγω των σοβαρότερων προβλημάτων που αντιμετωπίζουν). 

Σήμερα, ο ίδιος Πρόεδρος (ιστορικού και νέου) Συνδέσμου δηλώνει ότι η διαδήλωση είναι νόμιμο δικαίωμα των στρατιωτικών, επειδή η "συνάθροιση" είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη και μόνο η απεργία και η έκφραση υπέρ πολιτικού κόμματος απαγορεύονται για τους στρατιωτικούς, καθώς τα αντίστοιχα πράττουν και άλλοι ένστολοι (λ.χ. οι λιμενικοί) αλλά και οι δικαστές (βλ. Τσουκαράκης Ανέστης Άρθρο του στην επίσημη σελίδα του Σ.Υ.Σ.Μ.Ε.Δ., "Ο Έλληνας στρατιωτικός διαδηλώνει. Νόμιμη ή παράνομη ενέργεια;"| http://www.sysmed.gr/articles/member-artices/1448-o-ellhnas-strativtikos-diadhlvnei). Θα προσπεράσουμε την εύλογη απορία εάν είχε δίκιο ο Σημαιοφόρος Τσακάλης που ανέκαθεν διαδήλωνε κατά της Κυβέρνησης και των πολιτικών. Όμως προφανώς το άδικο στη συμπεριφορά του στρατιωτικού δεν έγκειται μόνο στο γράμμα του Συντάγματος, αλλά στο πνεύμα του και στον επιδιωκόμενο σκοπό.

Προσωπικά, όταν ξεκίνησα μαζί με τον Ανέστη Τσουκαράκη στο συνδικαλισμό, είχα διακηρύξει ότι στόχος μου ήταν ένας διαφορετικός πρότυπος συνδικαλισμός, κατάλληλος για τους Αξιωματικούς, που καμία σχέση δεν θα έπρεπε να έχει με το συνδικαλισμό των ΔΕΚΟ ή οτιδήποτε αρνητικού έβρισκε στο συνδικαλισμό η Ελληνική κοινωνία, λόγος για τον οποίο ξεκινήσαμε συνειδητά (από την Ένωση Αξιωματικών ΕΔ ακόμη) μόνο Αξιωματικοί (Ιωάννης Μανομείδης. Εναρκτήρια Ομιλία, 14 Δεκ..2005,  http://syndesmossynergasiasmeloned.blogspot.gr/2005/12/blog-post.html). Αυτά υποστήριζα και αυτά συνεχίζω να υποστηρίζω και ώς απόστρατος μέσω της ενασχόλησης μου στην πολιτική (Σμηνάρχου ε.α.  Ιωάννη Μανομενίδη, Υποψήφιου Ροδόπης,Ο Συνδικαλισμός στις Ένοπλες Δυνάμεις,  Ιστοσελίδα Εκλογών 2012 Οικολόγων Πράσινων, Απρ. 2012,

http://blog.ecogreens.gr/syndikalismos_enoples_dynameis/ ). Σκοπός μας ήταν, όπως φαίνεται κι από το καταστατικό και της ΕΑΕΔ και του ιστορικού ΣΥ.Σ.Μ.Ε.Δ. (δεν γνωρίζω εάν ο νέος Σ.Υ.Σ.Μ.Ε.Δ.έχει διαφοροποιηθεί σε αυτό το σημείο και περιλαμβάνει και διαδηλώσεις) η εκπόνηση μελετών, η τεκμηρίωση και προβολή των δίκαιων θέσεων και αιτημάτων μας στην ηγεσία αλλά και στην Ελληνική κοινωνία, η διαβούλευση με την ηγεσία, γενικά θα ήμασταν μία κοινωνική συλλογικότητα διαλόγου με σαφή επιδίωξη της αναβάθμισης της εκτίμησης της Ελληνικής κοινωνίας για τις Ένοπλες Δυνάμεις και πουθενά στο κείμενο ή στο λόγο μας δεν είχαμε αδιαλλαξία, απόλυτες αντικυβερνητικές θέσεις είτε στη διοίκηση των ΕΔ είτε στο μείζον κυβερνητικό έργο και επίδειξη ισχύος. 

Βεβαίως πουθενά δεν αναφερθήκαμε σε διαδηλώσεις. Γιατί; Διότι όσο και να λέμε, ως στρατιωτικοί "άοπλες συναθροίσεις" ο στρατιωτικός δυνητικά είναι κάποιος που σε αντίθεση με όλη την άλλη κοινωνία έχει πρόσβαση σε όπλα και αναμφίβολα εκφράσεις όπως αυτές, σε ορισμένους τουλάχιστο πολίτες προκαλούν ανησυχίες και συνειρμούς τους οποίους δεν δικαιούμαστε να δημιουργούμε.

Κατόπιν αυτών μπορεί ο καθένας να κρίνει το ύφος των εκφράσεων του Προέδρου, ενός ηγέτη που οδηγεί, με μία επίφαση της νομιμότητας, όσους βρίσκονται στο Σ.Υ.Σ.Μ.Ε.Δ. κι όσων εκτίμησαν τους μακρόχρονους αγώνες μας και τον εμπιστεύονται: <<Είμαστε ανυποχώρητα αντίθετοι στη διακύβευση της εθνικής μας κυριαρχίας, στο ραγιαδισμό και στο ξεπούλημα της πατρίδας μας στη με οποιοδήποτε τρόπο παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας στους δανειστές, στην κλαδική, επαγγελματική διάσπαση δηλώνοντας την αλληλεγγύη μας στο σύνολο των Ελλήνων εργαζομένων, στον εμπαιγμό, στην καλλιέργεια φόβου, στην απάθεια και στην υποταγή που η συγκυβέρνηση επιδιώκει.>>, τα οποία τα απευθύνουμε σε μία νόμιμα κατά το Σύνταγμα εκλεγμένη Κυβέρνηση.

Τον χορό βεβαίως έσυρε κι ο Αρχηγός της Ελληνικής Αστυνομίας, που δήλωσε ότι εάν οι Αστυνομικοί δεν πληρωθούν τα νυκτερινά, δεν θα ξανακάνουν νυκτερινά. Ακολούθησαν κι οι δικαστές με τον ΣΥΡΙΖΑ στο δικαστικό μέγαρο να προασπίζεται το ακατέβατο των συνταγματικά κατοχυρωμένων αποδοχών τους (παραβλέποντας όλοι το 25% του Ελληνικού λαού στην ανεργία που έχει ανυπερθέτως υψηλότερα συνταγματικά δικαιώματα που οι εν λόγω εργαζόμενοι οφείλουν να υπηρετούν, ανεξαρτήτως εάν πληρώνονται - μπορούν να ανταλλάξουν τις θέσεις τους με τους ανέργους)

Όμως, ανεξαρτήτως αυτών, οραματιστήκαμε ένα συνδικαλισμό πρότυπο που να κερδίζουμε την εκτίμηση του Ελληνικού λαού. Προσωπικά δεν καλύπτομαι πίσω από τους άλλους ένστολους και Δικαστές που πράττουν τα ανάλογα, διότι κι οι δικαστές, προτάσσοντας οικονομικά αιτήματα, ενδεχομένως κι αδίκως, έχουν χάσει μεγάλο μέρος της εκτίμησης του Ελληνικού λαού, οπότε δεν αποτελούν πρότυπο συνδικαλισμού, κι οι αστυνομικοί ομοίως ας αποφασίσουν με τις ηγεσίες τους και τους συνδικαλιστές τους, την θέση τους απέναντι στην κοινωνία.

Κατ' εμέ ο στρατιωτικός και ιδίως ο Αξιωματικός, είναι ένα διαφορετικό πρότυπο στην κοινωνία, το πρότυπο αυτό βρίσκεται πιο κοντά στην Σπαρτιατική αγωγή, οπου τα χρήματα είχαν την τελευταία θέση στην αξιακή τους ιεράρχηση.

Πολύ μεγαλύτερη όμως σημασία έχει ο Αξιωματικός ως ηγέτης. Ικανοποιούνται, άραγε, οι Έλληνες Αξιωματικοί από τις θέσεις του Προέδρου κ. Τσουκαράκη; Διότι οι Αξιωματικοί οφείλουμε να διασφαλίζουμε την εκτίμηση όλου του Ελληνικού λαού, και ιδίως των πιο μικρομεσαίων, κι αυτή τη στιγμή με 25% ανεργία αλλού θα έπρεπε να ήταν οι στοχεύσεις μας. Το πρόβλημα είναι ότι δεν φαίνονται ηγέτες από τους αξιωματικούς στον ορίζοντα. Εκτός εάν ασπάζονται τις απόψεις των Ανχη Τσουκαράκη και Σμρου Τσακάλη (αμφότερων προερχόμενων από Σχολές Υπαξιωματικών), κι ο τελευταίος για να μην το αδικώ παγίως δηλώνει ότι δεν ενδιαφέρεται για τα χρήματα, παρά μόνο για τη σωτηρία της Πατρίδας (θεωρώντας ότι βρισκόμαστε σε συνταγματική εκτροπή).

Ας ελπίζουμε ότι οι Αξιωματικοί λειτουργούν υποδειγματικά, χωρίς τυμπανοκρουσίες, όπως θα μας συμβούλευε ο Στρατάρχης Μοντγκόμερυ, ζώντας μαζί με το προσωπικό τους και εμπνόοντας το στο καθήκον, το βλέμα τους απερίσπαστο από την παρατήρηση του εχθρού και ότι τα παράφωνα παραγγέλματα θα πέσουν στο κενό.

Όχι ότι δεν έχουμε δικαιώματα ή ότι δεν έχουμε ανάγκες ή ότι δεν στερούμαστε εμείς κι οι οικογένειες μας, όμως είναι εντελώς διαφορετικά:
α. να διαδηλώνουμε εναντίον συνολικά της Κυβερνητικής πολιτικής, όπως ισχυρίζεται ως "συνταγματικά κατοχυρωμένα" ο Πρόεδρος, διχάζοντας το στράτευμα (ελπίζω πως όχι)
β. να προσπαθεί ο ΣΥΣΜΕΔ να πείσει τον άνεργο ότι δικαιούμαστε, και μάλιστα οι Ανώτεροι και Ανώτατοι Αξιωματικοί και οι "πιο μάχιμοι" στα Επιτελεία, τα ειδικά μας μισθολόγια, ακόμη και στα πλαίσια μίας συνάθροισης για τη συζήτηση των προβλημάτων μας.

Ίσως το προσφορότερο μέσο στην παρούσα περίοδο θα ήταν να οργανώναμε συσσίτια και θα είχαμε μεγαλύτερη ανταπόκριση και χρησιμότητα και προσέλευση, όπου θα προσκαλούμε τους ανέργους και τους χαμηλόμισθους που αύριο θα κληθούν να υπηρετήσουν υπό τις διαταγές μας, κι οφείλουμε να τους λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη στις αποφάσεις μας... Ίσως έτσι να κατανοούσαμε περισσότερο και την ίδια την κοινωνία.

Τουλάχιστο οι Αξιωματικοί ας βρισκόταν εγγύτερα τους Υπαξιωματικούς, όχι όμως λαϊκίζοντας, αλλά συμβάλλοντας στη λύση των προβλημάτων.    

Απόφαση 3/2012: Ο Άρειος Πάγος Αναιρεί την Ακύρωση της Ένωσης Αξιωματικών ΕΔ.

Με μία σύντομη αναφορά στο παρελθόν, για την κατανόηση του θέματος, θα είναι χρήσιμη. 
Το 2005 ξεκινήσαμε τον αγώνα μας για την αναγνώριση του δικαιώματος του συνδικαλίζεσθαι στις Ένοπλες Δυνάμεις, με την ίδρυση της Ένωσης Αξιωματικών Ενόπλων Δυνάμεων (ΕΑΕΔ), έχοντας κερδίσει την νομιμοποίησης μας από το Πρωτοδικείο Αθηνών. Στην εναρκτήρια ομιλία μου (http://syndesmossynergasiasmeloned.blogspot.com/search?updated-min=2005-01-01T00:00:00%2B02:00&updated-max=2006-01-01T00:00:00%2B02:00&max-results=1) ανέφερα ""....Ο συνδικαλισµός, όπως προσωπικά τον αντιλαµβάνοµαι είναι ένας δηµοκρατικός θεσµός που συµβάλει στην ανάδειξη των προβληµάτων, στην προβολή των προτάσεων, στην βελτίωση της επικοινωνίας µεταξύ ηγεσίας και του προσωπικού και στην επίλυση τους. ...  να καταστήσουµε τον συνδικαλιστικό φορέα, ένα φορέα που είναι εµποτισµένος µε τη στρατιωτική µας αγωγή, σε ένα πρότυπο φορέα προβολής των απόψεων µας και ενεργού συνδροµής µας στην ηγεσία µας, για την επίλυση των προβληµάτων µας....  Υπάρχει µήπως κάποιος νόµος που να ορίζει διαφορετικά; Ή εάν θα υπάρξει δεν θα τον τηρήσουµε; Προφανώς και θα τον τηρήσουµε.... σε κάποιες νοσηρές περιπτώσεις...  ο συνδικαλιστής...  είναι κάποιος που µπαίνει µπροστά και δικτυώνεται µε την εξουσία, εξασφαλίζοντας σε πολλές περιπτώσεις προσωπικά οφέλη. ∆εν θα πρέπει να επιτρέψουµε ο στρατιωτικός συνδικαλισµός να εξελιχθεί σε κάτι τέτοιο... δεν είναι οικονοµικές οι διεκδικήσεις µας. Ουσιαστικά διεκδικούµε εργασιακή δικαιοσύνη... Σε µία κοινωνία που το ατοµικό συµφέρον, µε κάθε σκοτεινό και πλάγιο µέσο, αναδεικνύεται στον χρυσό κανόνα της επιβίωσης του σηµερινού ανθρώπου, όλοι εσείς ενδιαφέρεστε πρώτιστα για το κοινό συµφέρον, για µία καλύτερη λειτουργία των Ενόπλων ∆υνάµεων, για το όφελος της κοινής µας Πατρίδας! Και το πράττετε φανερά! Ενώπιον όλων! Με ανοιχτά χαρτιά! Ακόµη και ενώπιον πολλών δύσπιστων, καλόβουλα δύσπιστων… Θα τους πείσουµε όλους να έρθουν δίπλα µας και να µας στηρίξουν! "
Παρά τις θέσεις μου εκείνες, δεν προλάβαμε να κάνουμε εκλογές αλλά παρενέβη ο Εισαγγελέας Ιωάννης Διώτης κι άσκησε ασφαλιστικά μέτρα για ένα συνταγματικά κατωχειρωμένο δικαίωμα μας ώστε να μην λειτουργούμε μέχρι μετά από χρόνια να αποφασίσει το Εφετείο. Το επισήμανα ότι πρόκειται για ένα συνταγματικό πραξικόπημα διότι το σύνταγμα για κατάργηση, έστω προσωρινή συνταγματικών δικαιωμάτων απαιτεί απόφαση της Βουλής κι όχι απόφαση εισαγγελέα        
(βλ. την επιστολή που έστειλα στον ίδιο και στον κ. Μεϊμαράκη ως ΥΕΘΑ "Περί του καθήκοντος των στρατιωτικών, των δικαστικών και των πολιτικών για τα δικαιώματα του ανθρώπου
" http://syndesmossynergasiasmeloned.blogspot.com/search?updated-min=2006-01-01T00:00:00%2B02:00&updated-max=2007-01-01T00:00:00%2B02:00&max-results=1).


Το Εφετείο εξαφάνισε την απόφαση του Πρωτοδικείου όσον αφορά την Ένωση Αξιωματικων Ενόπλων Δυνάμεων κι ασκήσαμε αίτηση αναίρεσης στον Άρειο Πάγο (αυτή που εκιδκάστηκε και λήφθηκε η απόφαση 3/2012), όμως αξίζει να συνεχίσω την εξιστόρηση και να αναφέρω ότι όσοι ξεκινήσαμε αυτή την πορεία ενωμένοι συνεχίσαμε στη σύσταση ενός νέου σωματείου, του Συνδέσμου Συνεργασίας Μελών ΕΔ (ΣΥ.Σ.Μ.ΕΔ)  στο οποίο δεν αναφερόμασταν στον όρο "συνδικαλισμός" αλλά ασκούσαμε όλα τα δικαιώματα συλλογικής έκφρασης και διατύπωσης προτάσεων με τη φιλοδοξία έναρξης διαλόγου και διαβούλευσης και ξεκινήσαμε δημοκρατικές διαδικασίες, ερωτήματα σε δημόσιους φορείς κι επισκέψεις στα κόμματα της Βουλής, παραλληλα με την υποστήριξη της αρχικής διεκδίκησης στο Άρειο Πάγο για την ΕΑΕΔ. Σε όλα αυτά η εκάστοτε κυβέρνηση, ΝΔ αρχικά (Μεϊμαράκης) και ΠΑΣΟΚ (Βενιζέλος) στη συνέχεια δεν αξιοποίησαν την ευκαιρία επικοινωνίας μαζί μας, παρότι ορισμένα τουλάχιστο από τα αιτήματα μας όπως τέθηκαν στα ΜΜΕ κι απαντήθηκαν από άλλους κρατικούς φορείς υιοθετήθηκαν. 
Όμως δεν θα κάνω ειδική αναφορά λ.χ. στην έγκριση του δικαιώματος "λοχείας" που υπάρχει σε όλους τους δημοσίους υπαλλήλους, διότι εμείς οι λίγοι που ξεκινήσαμε, χωρίς να έχουμε κερδίσει επίσημη δικαστική νομιμοποίηση (στην Ελλάδα παίρνει 7 χρόνια) και δημοκρατική εκπροσώπιση με εκλογές (οι πρώτες προκηρύχθηκαν για τις 11 Φεβ.2006 και παρενέβη ως ανωτέρω ο εισαγγελέας κ. Διώτης) από το σύνολο των στρατιωτικών, παρά ήμασταν μία ομάδα που ξεκινήσαμε τη διαδικασία ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ του ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ του ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΖΕΣΘΑΙ, που ανακόπτονταν διαδοχικά πράξεις ΟΡΙΣΜΕΝΩΝ μόνο οργάνωνω της Δικαιοσύνης (διότι οι Πρωτοδίκες ενήργησαν σαφώς σεβόμενοι το Σύνταγμα) που καταπατούσαν το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα μας.


Έτσι περάσαν τα χρόνια 2005-2010, μέ ένα ΣΥΣΜΕΔ να λειτουργεί  όπως περιέγραψα, χωρίς να ασκεί συνδικαλισμό με τη στενή έννοια, παρά ως ένας επιστημονικός, πολιτιστικός φορέας προβολής του προβληματισμού για το δικαίωμα αντιπροσώπευσης των στρατιωτικών κυρίως στα εργασιακά μας θέματα, ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΜΙΑ παρέμβαση σε θέματα διοίκησης των Ενόπλων Δυνάμεων που ανέκαθεν ήταν εκτός ατζέντας και ποτέ δεν ετέθη ανεξάρτητα από όσα αναγράφηκαν σε αποφάσεις δικαστηρίων ως φόβοι και κίνδυνοι παντελώς αβάσιμοι στα γεγονότα. Στα πλαίσια αυτά διαχειριζόμουν ως Β΄Αντιπρόεδρος τη σελίδα "SYSMED" στο Facebook (http://www.facebook.com/pages/SYSMED/45579431871?sk=info) την οποία διατηρώ έως σήμερα ως Αντιπρόεδρος του ΣΥ.Σ.Μ.ΕΔ (βλ. συνέχεια) κι ως μέσο επικοινωνίας με τους συναδέλφους για τα προβλήματα τους (διότι εν τω μεταξύ έχω αποστρατευτεί http://axiokratiastised.blogspot.com/2011/06/blog-post.html).
  
Το 2010, κι ενώ δεν είχε ακόμη αποφασίσει ο Άρειος Πάγος για την ΕΑΕΔ, το Εφετείο αποφάσισε για την εξαφάνιση του ΣΥ.Σ.Μ.ΕΔ, στον οποίο ήμουν Β΄ Αντιπρόεδρος, κι ως αποτέλεσμα, το ΔΣ του ΣΥ.Σ.Μ.ΕΔ διασπάστηκε (προσωπικά υπηρετούσα στην Καμπούλ ως Δκτής υποστήριξης του Αεροδρομίου με την Ελληνική αποστολή στα πλαίσια της ISAF και δεν έχω δια ζώσης γνώση των εξελίξεων) για λόγους που όπως τους αντιλήφθηκα τους ανάρτησα το Μάρτιο του 2011 στην προσωπική μου ιστοσελίδα  http://syndesmossynergasiasmeloned.blogspot.com/2011_03_01_archive.html ).  


Από τη διάσπαση, ο Πρόεδρος Τάσος Τσουκαράκης δημιούργησε το νέο Σύνδεσμο ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ και Συνεργασίας Μελών ΕΔ (Σ.Υ.Σ.Μ.ΕΔ) με ορισμένα μέλη του προηγούμενου ΔΣ, με ορισμένα άλλα μέλη είτε να παραιτούνται, είτε να αποστασιοποιούνται καθώς είχαν αρκετοί στο μεταξύ αποστρατευτεί (παίρνει μία όλόκληρη επαγγελματική σταδιοδρομία η Δικαιοσύνη για να απονείμει το δίκαιο), ορισμένοι ασχολήθηκαν μετά την αποστρατεία τους με την πολιτική κλπ. 
Μία ίσως ανούσια λεπτομέρεια,σημειώνω ότι η αρχική ΕΑΕΔ (2005) κι ο αρχικός ΣΥ.Σ.Μ.ΕΔ (2007-2010) αποτελούταν αποκλειστικά από Αξιωματικούς, ως πράξη ευθύνης έναντι όλων των στρατιωτικών, με στόχο να δημιουργηθεί ένας Στρατιωτικός Συνδικαλισμός με υπεύθυνο τρόπο που να εμπνέεται από το πνεύμα πειθαρχίας και σεβασμού στην ιεραρχία, χωρίς να θίγει την συνταγματική ελευθερία για συνδικαλισμό, κατ' ουσία την δημοκρατική αντιπροσώπευση στην ηγεσία των αναγκών των στρατιωικών σε όλα τα επίπεδα (προφανώς υπερασπίζομαι και το δικαίωμα ακόμη και του οπλιτη στον συνδικαλισμό, όμως αντιλαμβάνομαι ως ευθύνη των Αξιωματικών, ως από τη θέση τους πιο υπεύθυνων να διασφαλίσουν τη λειτουργία με τρόπο που να αρμόζει στην ιδιότητα του στρατιωτικού (για να αποφευχθούν ακραίες περιπτώσεις που εμφανίστηκαν στα κανάλια, στους αγανακτισμένους και στο Σύνταγμα ενέγειες που ευθέως άπτονται της πολιτικής και απάδουν της ιδιότητας μας σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους Νόμους).


Προσωπικά, ως μη εμπλεκόμενος στην κρίση διάσπασης παρακολουθώ τις εξελίξεις κι ως απόστρατος δεν θέλω να επηρεάζω τους συναδέλφους στις αποφάσεις τους, όμως ο στόχος για την κατοχύρωση του δικαιώματος για το προσωπικό των ΕΔ είναι ο κύριος στόχος μου, διότι έχω ισχυρή πεποίθηση ότι ο καμματισμό βρίσκεται μέσα στις ΕΔ, όχι από τον συνδικαλισμό, αλλά από τις Κυβερνήσεις και την αδιαφάνεια για τα οποία και αποστρατεύθηκα κι έθεσα ως στόχο, ανεξάρτητα και κατά πόσο θα πετύχω ή θα αποτύχω,  να ασχοληθώ με την πολιτική για αυτό το έργο και κυρίως, ως προσωπικό μου στόχο στις ΕΔ, τη διασφάλιση της Αξιοκρατίας και της Διαφάνειας, λόγος για τον οποίο και ρητά παραιτήθηκα (βλ. 20 Ιουν 11 "Ευάγγελος Βενιζέλος... Η Περίπτωση Αυτομετάθεσης και Ατιμωρησίας" http://axiokratiastised.blogspot.com/2011/06/blog-post.html). 


Κι ερχόμαστε, φέτος, στο 2012 με την απόφαση 3/2012 του Αρείου Πάγου να αναιρεί την απόφαση του Εφετείου για εξαφάνιση της αρχικής ΕΑΕΔ και να επιστρέφει την υπόθεση στο Εφετείο για επανάκριση. "Η απόφαση της Ολομέλειας κατέληξε ότι οι υπηρετούντες στις Ένοπλες Δυνάμεις μπορούν να ιδρύσουν Ένωση Αξιωματικών Ενόπλων Δυνάμεων και αναίρεσε την εφετειακή απόφαση που είχε κρίνει τα αντίθετα και την ανέπεμψε στο ίδιο δικαστήριο για νέα κρίση... " κι εύλογα, εφόσον ο συγκεκριμένος ούτε κανείς άλλος Νόμος αναφέρεται σε εμάς με ειδική μνεία και προστασία ως συνδικαλιστών, η απόφαση συνεχίζει "...δεν μπορούν να συνιστούν τα προβλεπόμενα από το Ν. 1264/1982 σωματεία ούτε, συνακόλουθα, να τυγχάνουν της προστασίας που προβλέπει ο επίμαχος νόμος (μη απόλυση συνδικαλιστών, χορήγηση συνδικαλιστικών αδειών κ.λπ." δηλαδή οι Αξιωματικοί που θα ανήκουν σε μία τέτοια ένωση δεν θα έχουν ειδικά προνόμια που ο συγκεκριμένος Νόμος προβλέπει για τους συνδικαλιστές, κάτι που προσωπικά δεν με ενοχλεί διότι ποτέ δεν ζήτησα προνόμια, όμως παράλληλα (καμία απόφαση Δικαστηρίου δεν θα μπορούσε) δεν εμποδίζει τον κοινό Νομοθέτη (όταν κατά το Σύνταγμα ο Αρειος Πάγος δέχεται ότι έχουμε το δικαίωμα) να θεσπίσει ένα Νόμο που να ορίζει ειδικότερα για τους στρατιωτικούς (και σας επιστρέφω στην ιδρυτική μου ομιλία το 2005 στην αρχή του κειμενου).


Συνεπώς, προσωπικά βλέπω συγκεκριμένους τρόπους δράσης: 


1. Κανονικά, κι ανά πάσα στιγμή, θα μπορούσαμε να είχαμε προκηρύξει τις εκλογές της ΕΑΕΔ για δημοκρατιή νομιμοποίηση, που ο κ. Ι.Διώτης το 2006 μας απαγόρεψε. Όμως ποιοι; Έχουμε οι περισσότεροι δραστήριοι αποστρατευτεί, κι Πρόεδρος όλων των σωματείων που προανέφερα έχει δημιουργήσει ένα νέο Σωματείο, το οποίο όμως, μπορεί θεωρητικά να ελπίζει ότι δεν θα υπάρξουν δυσμενείς σε βάρος του αποφάσεις δικαστηρίων.  Αυτή την πρωτοβουλία μόνο τα εν ενεργεία μέλη θα μπορούσαν να την έπαιρναν, με πρώτο τον κ. Τσουκαράκη. Ενδεχομένως όμως κι όσοι άλλοι έστω μέλη ασκήσουν δικαιώματα ζητώντας από το Πρωτοδικείο τον ορισμό νέας προσωρινής διοικούσας επιτροπής. 


2. Μπορούν να ιδρυθούν νέα σωματεία, σε όλη την Ελλάδα στο πνεύμα της απόφασης του Αρείου Πάγου, ανεξάρτητα από την ΕΑΕΔ που πλέον αδρανεί λόγω αποστρατειών κλπ.


3. Να προωθήσουμε ως πολιτικό αίτημα στη Βουλή ή την προώθηση στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας Υπουργού (μέσω των εκλεγμένων αντιπροσώπων μας που η μελλουσα Βουλή θ αναδείξει) που να υιοθετεί την θέσπιση νομοθεσίας ειδκής και κατάλληλης για στρατιωτικούς.  


Ως επίλογο αντιγράφω την παράγραφο από την εναρκτήρια μου ομιλία(http://syndesmossynergasiasmeloned.blogspot.com/2005/12/blog-post.html)
"...Ως Έλληνες Αξιωµατικοί παίρνουµε την ευθύνη να συµβάλουµε στη διαµόρφωση ενός στρατιωτικού συνδικαλισµού αντάξιου µας. Να είναι πρότυπος συνδικαλισµός για όλους τους Έλληνες. Θεωρήσαµε ότι πριν να ξεκινήσουν οι νεότεροι τον συνδικαλισµό (οι Ανθστές, οι Υπκοί, οι ΕΠΟΠ – ιδιαίτερα οι ΕΠΟΠ που δεν έχουν την δική µας µακρόχρονη στρατιωτική εµπειρία), ένα συνδικαλισµό που ως δικαίωµα υφίσταται σύµφωνα µε το σύνταγµα και τις ευρωπαϊκές συµβάσεις, και αργά ή γρήγορα θα δροµολογούνταν, έχουµε εµείς, οι Έλληνες Αξιωµατικοί, την ηθική ευθύνη απέναντι στην ιδιότητα µας, στην ευθύνη έναντι των νεωτέρων µας, να τεθούµε µπροστά, µε καλή πίστη, µε στρατιωτική αγωγή και να δείξουµε το δρόµο! ∆εν είναι πρότυπο µας ο «σύγχρονος» συνδικαλισµός που ταλαιπωρεί όλους τους άλλους για συντεχνιακά συµφέροντα. Εµείς θα αποτελέσουµε το πρότυπο και για τους νεότερους µας αλλά και για όλους τους Έλληνες."


Υ.Γ. Σε αυτή την πορεία προσωπικά συνεχίζω πιστός στις αρές μου, με την υπόμνηση ότι προσωπικά μόνο με το υπ' αριθμό 3 τρόπο δράσης μπορώ να ασχοληθώ.