Αγαπητοί συνάδελφοι,
επιτρέψετε µου να επιχειρήσω µία ανάλυση του ακροατηρίου που έχω µπροστά µου.
Ως στρατιωτικοί, σε µεγάλο βαθµό είστε εκ φύσεως ηγετικές προσωπικότητες. Επιπρόσθετα έχετε εκπαιδευτεί ως ηγέτες και εθιστήκατε στη φιλοδοξία και στον αγώνα για διάκριση! Αναµφίβολα κάτι το διαφορετικό έχετε όλοι εσείς που βρίσκεστε σήµερα εδώ µαζί µου…
Θα συµφωνήσω µε πολλούς που θεωρούν ότι κάποιοι φοβούνται και δεν είναι µαζί µας σήµερα. Αλλά είναι άραγε τόσο µεγάλος ο φόβος που να µας προβληµατίζει;
Κανείς από τους απόντες δεν φοβάται τόσο ώστε να θεωρηθεί «τροµοκρατηµένος». Κανείς δεν µας απείλησε, κανείς δεν φοβάται για τη ζωή του, την ασφάλεια του, κανείς δεν κινδυνεύει! Απλά υπάρχει µία ανησυχία. Πως θα το δει ο προϊστάµενος µας; πως θα χαρακτηριστούµε; "εναντίον τίνος καταφερόµαστε";
Είναι συνεπώς σηµαντικό να θέσουµε τα πράγµατα µε το όνοµα τους: δεν διαµαρτυρόµαστε για κάτι συγκεκριµένο, τα προβλήµατα δεν έχουν αποκλειστικό αποδέκτη την εκάστοτε πολιτική ή στρατιωτική µας ηγεσία, τις οποίες τιµούµε µε την καθηµερινή µας πρακτική!
Ο συνδικαλισµός, όπως προσωπικά τον αντιλαµβάνοµαι είναι ένας δηµοκρατικός θεσµός που συµβάλει στην ανάδειξη των προβληµάτων, στην προβολή των προτάσεων, στην βελτίωση της επικοινωνίας µεταξύ ηγεσίας και του προσωπικού και στην επίλυση τους.
Φιλοδοξώ, για να µιλήσω για τον εαυτό µου, στο εγγύς µέλλον να καταστήσουµε τον συνδικαλιστικό φορέα, ένα φορέα που είναι εµποτισµένος µε τη στρατιωτική µας αγωγή, σε ένα πρότυπο φορέα προβολής των απόψεων µας και ενεργού συνδροµής µας στην ηγεσία µας, για την επίλυση των προβληµάτων µας.
Ορισµένοι όµως και από εµάς είναι προβληµατισµένοι… µήπως είµαστε λίγοι για ένα τέτοιο εγχείρηµα;
Θα σας πείσω ότι δεν είµαστε λίγοι και δεν θα έπρεπε ούτε θα ήταν ποτέ δυνατό να ήµασταν αισθητά περισσότεροι (εκτός εάν διατασσόµασταν).
Είµαι λοιπόν υπερήφανος που µοιράζοµαι µαζί σας αυτή τη στιγµή. ∆ιότι ενώ κάποιοι νοιάζονται µόνο για τον εαυτό τους εσείς νοιάζεστε για όλους. ∆ιότι είστε οι µπροστάρηδες!
Όλα όσα θα σας πω είναι η αλήθεια που κατά βάθος γνωρίζουµε όλοι και συµφωνούµε σε αυτήν, αλλά µερικές φορές κρυβόµαστε πίσω από το δάκτυλο µας και την αποφεύγουµε. Θα ήθελα λοιπόν να σας πω την αλήθεια από την οποία κρυβόµαστε.
Βρισκόµαστε εδώ, όχι για να µάθουµε για το καταστατικό. Όλοι το γνωρίζουµε και συµφωνούµε. Κι όποιος δεν το γνωρίζει, ή τις λεπτοµέρειες του, ίσως µόλις του το δώσουµε να βαρεθεί να το διαβάσει. ∆ιότι ποιος θα διαφωνήσει; Είναι το µόνο νόµιµο καταστατικό που υπάρχει για την άσκηση του συνταγµατικά κατωχειρωµένου δικαιώµατος µας. Υπάρχει µήπως κάποιος νόµος που να ορίζει διαφορετικά; Ή εάν θα υπάρξει δεν θα τον τηρήσουµε; Προφανώς και θα τον τηρήσουµε.
Αλλά πως ο συνδικαλισµός συµβιβάζεται µε την ιδιότητα µας; Μπορεί ένας στρατιωτικός να συνδικαλίζεται; Είναι δύσκολο να αλλάξουµε µία βιωµατική εµπειρία 2-4 ετών σε στρατιωτική σχολή και οι περισσότεροι από εµάς µε παραπάνω από 15 χρόνια στρατιωτικής ζωής. Τι είναι ο συνδικαλισµός για εµάς;
Για τον µέσο Έλληνα (είµαστε και εµείς σε αυτή την κατηγορία του µέσου Έλληνα), συνδικαλισµός είναι ένα αναγκαίο κακό!
Αφενός, στο συνδικαλισµό οφείλονται πολλά από τα οφέλη που έχουµε σήµερα ως εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώµατα, το επίπεδο των αµοιβών µας κλπ. Ιδιαίτερα για εµάς τους στρατιωτικούς πολλά από τα δικαιώµατα µας αυτά τα οφείλουµε στο συνδικαλισµό των σωµάτων ασφαλείας.
Αφετέρου, σε κάποιες νοσηρές περιπτώσεις (που δυστυχώς πληθαίνουν στην αντίληψη ορισµένων) ο συνδικαλιστής, κατά την αντίληψη του µέσου Έλληνα, είναι κάποιος που µπαίνει µπροστά και δικτυώνεται µε την εξουσία, εξασφαλίζοντας σε πολλές περιπτώσεις προσωπικά οφέλη. ∆εν θα πρέπει να επιτρέψουµε ο στρατιωτικός συνδικαλισµός να εξελιχθεί σε κάτι τέτοιο και αυτό εκτιµώ ότι µόνο εάν γνωριζόµαστε καλά µπορεί να συµβεί.
Επίσης ο συνδικαλισµός συνδέεται στην αντίληψη του µέσου Έλληνα µε υπερβολικό λόγο, παράλογες αξιώσεις και χρήση όλων των µέσων σε βάρος του αδύναµου να αντιδράσει κοινωνικού συνόλου. Ένα τέτοιο συνδικαλισµό θέλουµε; Είµαστε έτοιµοι να θυσιάσουµε την ιδεατή αντίληψη για τον Έλληνα στρατιωτικό; τον σεβασµό που τρέφει ο κάθε Έλληνας να τα θυσιάσουµε όλα στο βωµό µερικών παραπάνω ευρών;
Πρόκειται όµως για σηµαντικές οικονοµικές διεκδικήσεις; Είναι µεγάλη συζήτηση και δεν θα επεκταθώ, αλλά υποστηρίζω ότι δεν είναι οικονοµικές οι διεκδικήσεις µας. Ουσιαστικά διεκδικούµε εργασιακή δικαιοσύνη.
Στις µεταθέσεις, για παράδειγµα, όσον αφορά στα στεγαστικά επιδόµατα δεν θεωρώ δίκαιο που εφαρµόζονταν εξίσου για όλους είτε µετατέθηκαν είτε ζουν 20 χρόνια στο σπίτι τους, όπως συνέβαινε στο παρελθόν. Είναι όµως αναγκαίο να καλύπτονται πλήρως οι στεγαστικές ανάγκες όσων µετατίθενται, τουλάχιστο για τα πρώτα έτη της µετάθεσης τους, για να ζουν οι οικογένειες µας µε αξιοπρέπεια. Φαντάζοµαι συµφωνείτε όλοι µαζί µου.
Συνεπώς, τι οικονοµικές διεκδικήσεις έχουµε; Μήπως το πρόβληµα µας δεν είναι οικονοµικό; Πόσο κοστίζει µία φιάλη αίµα; Στην Ελλάδα δεν αγοράζεται, αλλά κοστίζει 10΄ από το χρόνο σου. Το υπολόγισα ότι τα 10΄ ενός στρατιωτικού κοστίζουν από €0,25-€0,50. Πόσο κοστίζει η δεύτερη φιάλη αίµατος; Πέντε λίτρα αίµατος έχουµε και ίσως από την τρίτη ή την τέταρτη να είµαστε νεκροί. Είναι άραγε οικονοµικές οι απαιτήσεις µας όταν ορκιστήκαµε όχι να δώσουµε τη τελευταία φιάλη αίµατος µας, αλλά την τελευταία µας ρανίδα;
Ποιος πιστεύει ότι είναι οικονοµικές οι διεκδικήσεις µας;
Ως στρατιωτικοί συνηθίσαµε να λέµε ότι το πιο ακριβό πράγµα είναι η τιµή µας! Ο Μέγας Αλέξανδρος µοιράστηκε το νερό που του προσφέρθηκε µε τους στρατιώτες του. Ο στρατός εκείνος νίκησε!
Έναν τέτοιο στρατό δεν θέλουµε; Ο Αξιωµατικός να διακρίνεται από τον οπλίτη όχι από την χλιδή αλλά από την Αξία! Το «Αλφα» κεφαλαίο. Και στον Αξιωµατικό και στην Αξία! Ο Αξιωµατικός να νοιάζεται για το προσωπικό του και να µπαίνει µπροστά! Γι’ αυτό αξίζει τιµή σε αυτούς που ξεκίνησαν αυτή την πρωτοβουλία!
Γι’ αυτό αξίζει τιµή σε εσάς που είστε σήµερα παρόντες!
Γιατί βγήκατε µπροστά και επιφυλάξατε για τον Έλληνα Αξιωµατικό αυτή την τιµή, τον ρόλο του µπροστάρη στη δηµιουργία του στρατιωτικού συνδικαλισµού,. Όχι όµως µόνο για εσάς τους ίδιους! Αλλά και για τους άλλους Αξιωµατικούς, που δίστασαν να έρθουν.
Ως Έλληνες Αξιωµατικοί παίρνουµε την ευθύνη να συµβάλουµε στη διαµόρφωση ενός στρατιωτικού συνδικαλισµού αντάξιου µας. Να είναι πρότυπος συνδικαλισµός για όλους τους Έλληνες. Θεωρήσαµε ότι πριν να ξεκινήσουν οι νεότεροι τον συνδικαλισµό (οι Ανθστές, οι Υπκοί, οι ΕΠΟΠ – ιδιαίτερα οι ΕΠΟΠ που δεν έχουν την δική µας µακρόχρονη στρατιωτική εµπειρία), ένα συνδικαλισµό που ως δικαίωµα υφίσταται σύµφωνα µε το σύνταγµα και τις ευρωπαϊκές συµβάσεις, και αργά ή γρήγορα θα δροµολογούνταν, έχουµε εµείς, οι Έλληνες Αξιωµατικοί, την ηθική ευθύνη απέναντι στην ιδιότητα µας, στην ευθύνη έναντι των νεωτέρων µας, να τεθούµε µπροστά, µε καλή πίστη, µε στρατιωτική αγωγή και να δείξουµε το δρόµο! ∆εν είναι πρότυπο µας ο «σύγχρονος» συνδικαλισµός που ταλαιπωρεί όλους τους άλλους για συντεχνιακά συµφέροντα. Εµείς θα αποτελέσουµε το πρότυπο και για τους νεότερους µας αλλά και για όλους τους Έλληνες.
Καλούµε λοιπόν την Πολιτική και Στρατιωτική µας Ηγεσία και την Ελληνική ∆ικαιοσύνη να µας αντιµετωπίσουν θετικά και να συµβάλουν µαζί µας στη διαµόρφωση του συνδικαλισµού στις Ε∆.
Εσείς που συγκεντρωθήκατε εδώ, δεν ζητάτε αλόγιστα να πάρετε!
Πουθενά στο άρθρο 2 του καταστατικού µε τίτλο «σκοπός» δεν έχουν τεθεί οικονοµικοί σκοποί.
Προσφέρετε ιδέες, όραµα, συµµετοχή στο βωµό της Πατρίδας, στον κοινό αγώνα για καλύτερες Ένοπλες ∆υνάµεις!
* Η συναδελφικότητα! (άρθρο 1)… Νοιαζόµαστε για όλους τους άλλους… Για όσους Αξκούς απουσιάζουν σήµερα και µετά την παύση εργασίας µας είπαν: «ενηµέρωσε µας τι θα πείτε». Νοιαζόµαστε για τους νεώτερους µας, να τους δείξουµε ένα υποδειγµατικό δρόµο. Νοιαζόµαστε για τον µέσο Έλληνα που υπηρέτησε την Πατρίδα και µας τιµά καθηµερινά, που στέλνει τα παιδιά του να υπηρετήσουν δίπλα µας, που θα βρεθεί µαζί µας στο ίδιο χαράκωµα εάν η Πατρίδα το ζητήσει και θέλουµε να είναι ήσυχος ότι οι Ένοπλες ∆υνάµεις, µε τον δικό µας συνδικαλισµό, θα γίνουν ακόµη πιο ισχυρές!
* Ανάπτυξη και εξύψωση του επιπέδου µας! (παρ.2)
* Βελτίωση, προαγωγή και προστασία της θέσης µας ως πολιτών και εργαζοµένων! (παρ.3)
* Επικοινωνία µε τον έξω κόσµο (παρ.4) να µαθαίνουµε τι γίνεται, στην Ευρώπη, και να γινόµαστε καλύτεροι!
* Υποβολή µελετών και προτάσεων (παρ.5)
* Προάσπιση των συνταγµατικά κατωχειρωµένων δικαιωµάτων µας! Όχι των συντεχνιακών ή άλλων κακώς κείµενων κεκτηµένων… των θεµελιωδών δικαιωµάτων µας! Προσωπικής ελευθερίας, της αξιοκρατίας! Της ελεύθερης σκέψης και της διακίνησης των ιδεών (άρθρο 6).
* Νοιαζόµαστε για την αξιοκρατία γιατί αυτή θα κάνει τις Ε∆ ακαταµάχητες! Νοιαζόµαστε για την ελεύθερη σκέψη, γιατί σύµφωνα µε τη ρήση του εθνικού µας φιλόσοφου: «όποιος συλλογάται ελεύθερα συλλογάται καλά!». Η ανάδειξη του ρόλου µας για την προάσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας και της προάσπισης του πολιτεύµατος (παρ. άρθρο 7).
Αυτά συµφωνήσαµε να διεκδικήσουµε! Όποιος δεν είχε το χρόνο να τα διαβάσει και τα άκουσε πρώτη φορά από εµένα και δεν ενθουσιάστηκε, δεν είναι ντροπή να φύγει και να δηµιουργήσει µία άλλη Ένωση µε άλλους στόχους. Ο συνδικαλισµός είναι δικαίωµα και οι Έλληνες Αξιωµατικοί των Ενόπλων ∆υνάµεων το εξασφαλίζουµε για όλους. Αλλά έχουµε και ένα όραµα για έναν στρατιωτικό συνδικαλισµό πρότυπο και για τους άλλους του λοιπού δηµοσίου και ιδιωτικού τοµέα.
Σεβόµαστε όλους τους Έλληνες εργαζόµενους και αναµφίβολα οι αγώνες τους αποτελούν παρακαταθήκη για εµάς, αλλά ορισµένες εκφάνσεις του σηµερινοιύ συνδικαλισµού δεν µας εκφράζουν. ∆εν εκφράζουν εµένα τουλάχιστο. Όταν έχουµε τάξει τη ζωή µας για την ειρήνη και την ευηµερία του κάθε Έλληνα, δεν θα γίνουµε τα τσιµπούρια που θα του ρουφάνε το αίµα ή θα τον ταλαιπωρούνε µε αναίτιες διεκδικήσεις. Θέλουµε έναν συνδικαλισµό πρότυπο, µε σεβασµό στο κοινωνικό σύνολο. Ο Έλληνας πολίτης να συνεχίζει να σέβεται και να τιµά τους Έλληνες στρατιωτικούς!
Αν αναρωτιέστε ακόµη ποιοι είµαστε και εάν είµαστε λίγοι… ας δούµε την αλήθεια κατάµατα!
Κανείς δεν λέει ότι έχουµε άδικο. ∆ίκιο έχουµε! Ποιος δεν θέλει εκτίµηση, σεβασµό και ανάπτυξη του επιπέδου του; Όλοι το θέλουν!
Αλλά εσείς µόνο έχετε το θάρρος να βγείτε µπροστά και να το σχεδιάσετε και να το υλοποιήσετε! ∆εν σας αρκεί να ακολουθείτε. Είστε ηγέτες και Εσείς µπορείτε να αλλάξετε τις Ε∆ προς το καλύτερο!
Υποστηρίζουν ορισµένοι ότι τη δύναµη θα µας την δώσουν οι αριθµοί. Λάθος, την δύναµη σε µία δηµοκρατική κοινωνία την δίνει ο Νόµος, το δίκιο και η ενότητα!
Ενώ λοιπόν κάθε λογικός άνθρωπος νοιάζεται για το καλό του, εσείς ταυτίζετε το καλό σας µε το κοινό καλό. Ότι πετύχουµε όλοι εµείς θα το κερδίσουν όλοι οι άλλοι συνάδελφοι µας.
Σε µία κοινωνία που το ατοµικό συµφέρον, µε κάθε σκοτεινό και πλάγιο µέσο, αναδεικνύεται στον χρυσό κανόνα της επιβίωσης του σηµερινού ανθρώπου, όλοι εσείς ενδιαφέρεστε πρώτιστα για το κοινό συµφέρον, για µία καλύτερη λειτουργία των Ενόπλων ∆υνάµεων, για το όφελος της κοινής µας Πατρίδας! Και το πράττετε φανερά! Ενώπιον όλων! Με ανοιχτά χαρτιά! Ακόµη και ενώπιον πολλών δύσπιστων, καλόβουλα δύσπιστων…
Θα τους πείσουµε όλους να έρθουν δίπλα µας και να µας στηρίξουν! Αλλά δεν θέλουµε κανέναν περίεργο ή αβέβαιο. Μόνο ώριµα σκεπτόµενους και σίγουρους για τον εαυτό τους θέλουµε. Όποιος φοβάται ας περιµένει. Πάντα κάποιος φοβάται. Χαίροµαι που είµαι µαζί σας.
Θέλω να είµαι µαζί σας και στην ειρήνη και στον πόλεµο!
Ιωάννης Μανομενίδης
Επισμηναγός Πολεμικής Αεροπορίας
Στο αμφιθέατρο του Οργανισμού Λιμένος Θεσσαλονίκης
