Περί "Πέτσινων" - "Εικονικών" Οδοιπορικών και των Επιλογών μας, ο Λόγος

Επανερχόμαστε κι ανακυκλώνουμε τα ίδια ερωτήματα,

http://www.onalert.gr/stories/stratiotikoi-odoiporika-antidrasi-anafores

http://kranosgr.blogspot.gr/2012/12/blog-post_3938.html

ενώ η απάντηση είναι προφανής για όσους έχουμε την κοινή λογική, όμως οι συνάδελφοι αρέσκεστε (κι εσείς όπως κι όλος ο Ελληνικός λαός) να χειροκροτείτε λαϊκιστές που σας υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια και εισπράττετε απογοητεύσεις. 

Αλλιώς δεν εξηγείται πως υπάρχουν συνάδελφοι που μπορεί να ψήφιζαν και τον Παπακωνσταντίνου (ή άλλον πρωτοκλασάτο πολιτικό, που θα τους δεχόταν σε ένα πολιτικό γραφείο εξοπλισμένο με άγνωστης προέλευσης χρήματα, θα τους έσφιγγε το χέρι, θα τους χαμογελούσε "πολλά υποσχόμενος" για την προσωπική τους ανέλιξη ή αιτήματα του τύπου «να γίνουμε όλοι Αξιωματικοί, να πάρουμε όλοι αυξήσεις, οδοιπορικά και ειδικές συνθήκες" είτε υπηρετούμε στα νησιά είτε στο Πεντάγωνο), 

όμως δεν επιλέξατε να τιμήσετε (το καθήκον μου θα συνέχιζα να επιδιώκω σε αυτά που πάντα θεωρούσα σωστά για την λειτουργία των ΕΔ το οποία οι συνάδελφοι δεν επιθυμείτε), ψηφίζοντας ένα συνάδελφο σας που ήμουν ακέραιος σε όλη τη θητεία μου, αποχώρησα από την ενεργό υπηρεσία ρητά για να κατέβω στην πολιτική και να αλλάξω αυτό το σαθρό σύστημα αναξιοκρατίας, επέλεξα να κατέβω στις εκλογές σε έναν ακριτικό Νομό απευθυνόμενος μόνο σε στρατιωτικούς, όπου δεν κατοικώ ούτε εγώ ούτε κανείς συγγενής ή φίλος, και μάλιστα επέλεξα να μην ενταχθώ σε κανένα σύστημα εξουσίας των παλιών κομμάτων, αλλά με δυσκολία βρήκα το μόνο ίσως αμεσοδημοκρατικό κόμμα, που δεν ευθυνόταν για τίποτα από τα δεινά μας, ήταν σαφώς υπέρ της Αξιοκρατίας και υιοθέτησε πλήρως όσα προσωπικά αγωνίστηκα στα πλαίσια του ΣΥΣΜΕΔ (θέσεις για τις οποίες παγερά αδιαφορήσατε κι αναφέρομαι σε "Λόγοι Συνεργασίας και οι Θέσεις μου" http://blog.ecogreens.gr/manomenidis_synergasia_oikologoi_prasinoi/#more-2919, "Ο συνδικαλισμός στις ΕΔ" http://blog.ecogreens.gr/syndikalismos_enoples_dynameis/,  "Αναδιοργάνωση των ΕΔ" http://blog.ecogreens.gr/anadiorganosi_enoplon_dynameon/, "Αξιοκρατία και Διαφάνεια στις ΕΔ" http://blog.ecogreens.gr/aksiokratia_diafaneia_enoples_dynameis/"). Μακάρι οι επιλογές σας να ήταν οι καλύτερες, όμως γιατί κλαψουρίζετε τώρα όταν στην ώρα που έπρεπε να επιλέξετε, ίσως κάνατε λάθος;

Θα μπορούσαμε οι στρατιωτικοί, να ήμασταν η πλειοψηφία των ψηφοφόρων σε αυτό το κόμμα για την αξιοκρατία κι όσα υποστηρίζω και να ήταν το κεντρικό θέμα των ειδήσεων (κι όχι στην Χρυσή Αυγή, όπως ακούγεται και προσωπικά δεν θέλω να το πιστέψω) και να μην ήταν ένα κόμμα Οικολόγων αλλά ένα κόμμα, Οικολόγων μεν αλλά που εκλέχθηκε κυρίως από στρατιωτικούς που τάχθηκαν υπέρ της Αξιοκρατίας, διότι το κόμμα που ασχολείται παγίως με το περιβάλλον, αντί να κάνει άλλου είδους συνεργασίες επέλεξε και υιοθέτησε και τις θέσεις μου για τις ΕΔ, κι από την επιλογή των στρατιωτικών θα προέκυπτε αν ήταν σημαντική πολιτική επιλογή, κι ήταν πραγματικά εύκολο, όμως δεν προέκυψε, όχι διότι δεν έπιασε το κατόφλι του 3% αλλά διότι δεν το ψηφίζατε οι στρατιωτικοί διότι δεν μοιραζόμαστε τους ίδιους στόχους (αποδεικνύεται ότι ήμουν ο μόνος ή από τους πολύ λίγους που θεωρούμε σημαντικό ζήτημα την Αξιοκρατία), το οποίο προκύπτει κι από τις επιλογές σας, να υπερασπίζεστε ένα εικονικό οδοιπορικό απέναντι στον Ελληνικό λαό, αντί να διεκδικήσετε την οργάνωση της Υπηρεσίας, ώστε να μην επιβαρύνεστε με τα κόστη μετακινήσεων που πράγματι για κάποιους είναι ιδιαίτερα βαριά. 

Ποια είναι η κοινή αλήθεια που κανείς, ούτε η σημερινή ηγεσία του ΣΥΣΜΕΔ θέλει να δει, διότι είναι στελέχη που υπηρετούν στην Αθήνα, κι η κακώς νοούμενη "συναδελφική αλληλεγγύη" δεν σας επιτρέπει να δείτε και να αντιληφθείτε ότι στην κρίση που ζούμε, δεν μπορούμε να βλέπουμε τα πράγματα "άσπρα μαύρα" ούτε ως "στρατιωτικοί εναντίον της κοινωνίας". 

Η ουσία είναι, όπως έχω εξηγήσει κι άλλοτε, ότι κάποιοι εργάζονται υπερωριακά ή σε ειδικές συνθήκες, ενώ τα πέτσινα ή εικονικά τα παίρνουμε όλοι αδιακρίτως, ακόμη κι όσοι (και μάλιστα αυξημένα) Ταξίαρχοι και Αρχηγοί δικαιούνται υπηρεσιακό όχημα με οδηγό. 

Θεωρώ ότι ειδικά για αναφορά σε οδοιπορικά (κι ας αφήσουμε τα άλματα λογικής ότι καλύπτουν υπερωρίες κλπ, ακόμη κι αν ίσχυαν ως επιχειρήματα όταν θεσπίστηκαν, θα πρέπει να πείσουμε τους άνεργους κι όσους δυστυχώς λιμοκτονούν, διότι από εκεί θα φύγουν τα χρήματα καθώς δεν εκλέξαμε κάποιους που για να πιάναμε τη φοροδιαφυγή ή όσους τα βγάλαμε στο εξωτερικό - και υπαρχουμε κι ανάμεσα μας τέτοιοι που και δεύτερα μαύρα επαγγέλματα κάνουμε και συνεχίζουμε να δείχνουμε τους άλλους) η έμφαση πρέπει να είναι σε κόστη που αφορούν μετακινήσεις: 

1. Όσοι δικαιούνται υπηρεσιακού οχήματος και οδηγού (Δκτές, Ταξχοι κλπ) ας μην πληρώνονται καθόλου, οδοιπορικά. 

2. Όσοι υπηρετούν σε Μονάδες που εκτελούν υπηρεσιακά δρομολόγια πλησίον του σπιτιού τους, ακόμη και για την εξυπηρέτηση των 24ωρων υπηρεσιών ή κάθε μετακίνησης που ο Δκτής θα διέτασσε να εξασφάλιζε την μετακίνηση του Προσωπικού με υπηρεσιακά μέσα, να μην πληρώνονταν μηδέν οδοιπορικά έξοδα.

3. Όσοι υπηρετούν στο ΓΕΑ ή σε άλλες Μονάδες που εξυπηρετούνται τακτικά με Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, ας πληρώνονται ως οδοιπορικά, το μηνιαίο εισητήριο (λ.χ. τα 45€ ή όσο είναι για το ΜΕΤΡΟ). 

4. Όσοι υπηρετούν σε Μονάδες που δεν έχουν δυνατότητα εξασφάλισης της μετακίνησης είτε με Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, είτε με Υπηρεσιακά Μεταφορικά Μέσα, να μοιράζονται τα οδοιπορικά που μπορεί η Υπηρεσία να διαθέσει, με βάση συντελεστή χιλιομετρικής απόστασης και συχνότητας καθημερινών μετακινήσεων ή Υπηρεσιών που δεν καλύπτονται από τα της υπ' αριθμό 2 περίπτωσης.

Αυτά κατά την άποψη μου είναι κοινή λογική και θα μπορούσαν να γίνουν δεκτά και να εξεταστούν σοβαρά. 

Διότι όσοι καλούν τον Αρχηγό να λάβει μέτρα για να διασφαλίσει τα οδοιπορικά των ένστολων, αναρωτιέται μήπως τελικώς ο ίδιος ο Αρχηγός ντρέπεται να το ζητήσει από τον Υπουργό; Και καλώς ντρέπεται διότι μετακινείται με υπηρεσιακό όχημα και είναι παράλογο να το ζητήσει. Όμως ποιος από τους Επιτελείς του, στο Πεντάγωνο, θα παραιτούνταν των οδοιπορικών του για να πληρωθούν όσοι δεν είναι του... "καθεστώτος" και είναι η σειρά τους να υπηρετήσουν στα σύνορα; Αυτός, υποτίθεται, "πέρασε η σειρά του" κι είναι η ώρα να "απολαύσει". 

Συνεπώς σκεφτείτε τι αιτήματα θα βάλετε στις αναφορές που θα κάνετε (και καλώς να τις κάνετε), διότι υπάρχουν εκατομμύρια πλέον ανέργων Ελλήνων και ίσως χιλιάδες άλλων που θα ήθελαν να ενταχθούν στις ΕΔ απλώς και μόνο να έχουν δωρεάν στέγη και τροφή, ακόμη κι αν δεν πληρώνονταν τίποτα.

Συνταγματικά Κατοχυρωμένο Δικαίωμα Συνάθροισης και οι Συνταγματικές και Ηθικές - Δεοντολογικές Υποχρεώσεις των Στρατιωτικών

<<Τα υψηλά κλιμάκια δεν είχαν επαφή με τους αξιωματικούς των ταγμάτων και τα στρατεύματα. Ζούσαν με αρκετές ανέσεις, που γίνονταν περισσότερες όσο η απόσταση των στρατευμάτων από το μέτωπο αύξανε. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, φτάνει να υπάρχει επαφή ανάμεσα στους ηγέτες και στο στράτευμα, κάτι που συχνά δεν συνέβαινε. Οι τρομερές απώλειες με θορύβησαν. Οι αποκαλούμενοι "μάχιμοι" στρατηγοί μου φαίνεται ότι είχαν τέλεια περιφρόνηση για την ανθρώπινη ζωή>> (Αντισυνταγματάρχης Μοντγκόμερυ στη Μάχη του Σόμ, 1916, ο μετέπειτα Στρατάρχης του Β΄ΠΠ).

Να προσέξουμε ότι ο Μοντγκόμερυ δεν έγραφε για την κυβέρνηση, αλλά για τους ηγέτες του στρατεύματος, αυτούς που θα έπρεπε να βρίσκονται μαζί με το στρατό. Να κρυώνουν μαζί του, να αναπνέουν μαζί του τα αέρια, να βουίζουν τα αυτιά τους από τις οβίδες, να ζουν το φόβο του θανάτου... 

Βεβαίως σήμερα, στην ειρήνη πολλοί εύκολα λαϊκίζουμε θέτοντας μαξιμαλιστικούς στόχους, υποσχόμενοι τα πάντα και λαϊκίζοντας... ούτε βρισκόμαστε τυχαία ενώπιον μία κρίσης, κοινωνικής, μίας κρίσης αξιών, όπου φαίνεται όλοι να στρέφονται κατά της κυβέρνησης και το σκάφος να είναι ακυβέρνητο. Όμως εδώ είναι που χρειάζονται οι ηγέτες. Οι ηγέτες όχι για να διεκδικήσουν από τους άλλους, αλλά για να στηρίξουν το προσωπικό τους, καθώς οι διακρίσεις βρίσκονται εντός του κάθε κοινωνικού συνόλου. Στο στρατό έχουμε τους μάχιμους και τους "πιο μάχιμους" πολλοί όμως από τους οποίους είναι στα μετόπισθεν... κι ενώ το πρόβλημα δεν είναι πρόβλημα δίκαιης αμοιβής, διότι κανείς δεν αμφισβητεί την σημασία των Ιπταμένων, αλλά όταν έχουμε πρόβλημα επιβίωσης και συντήρησης των χαμηλόβαθμων στα σύνορα, αλλά και γενικότερα των χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων, κι αυτά φαίνεται ότι οι ηγεσίες, είτε είναι στρατιωτικές, είτε πολιτειακές, δικαστικοί κλπ σε αυτά πρέπει να ενσκήψουν, κι όχι στη διατήρηση των... "συνταγματικά κατοχυρωμένων" προνομίων τους ο καθένας. Κι έχουμε λαμπρό παράδειγμα τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, κ.κ. Κάρολο Παπούλια που παραιτήθηκε της αμοιβής του (και ούτε συνηθισμένο είναι, ούτε πολλοί τον ακολουθήσαμε, ανεξαρτήτως της περιουσίας του ο καθένας). 

Σαφέστατα ουδείς στις τελευταίες δεκαετίες αμφισβήτησε το δικαίωμα των πολιτών, ακόμη και των στρατιωτικών, να "...συνέρχονται ήσυχα και χωρίς όπλα. " (Σύνταγμα, άρθρο 11§1). Όμως η διαδήλωση, ενάντια στην κυβερνητική πολιτική, είναι αντικείμενο άλλου άρθρου του Συντάγματος (29§3), καθώς επίσης ο κώδικας τιμής και στρατιωτικής δεοντολογίας οδηγεί σε διαφορετικά συμπεράσματα, όσον αφορά στη συμπεριφορά των στρατιωτικών και ιδίως των Αξιωματικών. Η ιστορία πρέπει να μας διδάσκει και να αποτελεί και μέσο ερμηνείας και οδηγός στις πράξεις μας.

Οι περιορισμοί στο Σύνταγμα για τους στρατιωτικούς, προέκυψαν από τον εθνικό διχασμό, μεταξύ Βασιλικών και Βενιζελικών, που μεταξύ άλλων μας οδήγησαν και στην Μικρασιατική Καταστροφή. Έκτοτε, δεν απαγορεύεται λ.χ. να στηρίζουμε (οι στρατιωτικοί) ένα κόμμα με τη συνδρομή μας, αλλά αυτό που απαγορεύεται είναι η δημόσια έκφραση πολιτικών θέσεων υπέρ και κατά κομμάτων, οι πολιτικές αντεγκλήσεις που διακινδυνεύουν την ενότητα και διχάζουν το στράτευμα: "Απαγορεύεται απολύτως οι οποιασδήποτε μορφής εκδηλώσεις υπέρ ή κατά πολιτικού κόμματος... σε όσους υπηρετούν στις Ένοπλες Δυνάμεις.... Απαγορεύεται... υπέρ ή κατά πολιτικού κόμματος, κατά την άσκηση των καθηκόντων τους στους υπαλλήλους του δημοσίου..." (Σύνταγμα, άρθρο 29§3), δηλαδή ειδικά για τους στρατιωτικούς η απαγόρευση δεν περιορίζεται μόνο κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, αλλά σε όλο τον κοινωνικό τους βίο (απολύτως και οποιασδήποτε μορφής χωρίς να εστιάζεται μόνο κατά την άσκηση των καθηκόντων μας).

Θα αναρωτηθεί κανείς η Κυβέρνηση είναι κόμμα; Πως θα μπορούσαν οι στρατιωτικοί να εκφράσουν με δόκιμο τρόπο τα αιτήματα τους;

Θεωρώ ότι αυτό που κάνει αδόκιμο τρόπο έκφρασης μία διαδήλωση κατά της κυβέρνησης, δεν είναι τόσο το κομματικό της στοιχείο (που αναμφίβολα ενσωματώνει), αλλά το ειδικό της περιεχόμενο στο βαθμό που μπορεί να θέσει σε ανησυχία τον λαό, να διχάσει το στράτευμα ή να ρίξει το ηθικό του. Μία διαδήλωση λ.χ. των στρατιωτικών κατά των εμπόρων ναρκωτικών, των παιδόφιλων, υπέρ της προστασίας των ζώων, υπέρ της προστασίας των δασών και κατά των οικοπεδοφάγων, της αυστηροποίησης του Κ.Ο.Κ., υπέρ του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, υπέρ του σεβασμού των δικαιωμάτων των ΑΜΕΑ, κατά των αναβολικών, θέματα δηλαδή που θεωρητικά κανένα πολιτικό κόμμα δεν αντιστρατεύεται δογματικά, δεν θα ήταν σε καμία περίπτωση αντίθετα με την ιδιότητα μας ως στρατιωτικών. Ενδεχομένως, εάν τα κόμματα δεν ασχολούνταν επί παντός επιστητού, αλλά εάν εξειδικεύονταν σε πολιτικούς στόχους όπως τους ανωτέρω, κανείς δεν θα σκεφτόταν να κατηγορήσει έναν στρατιωτικό που οργανώνεται σε ένα "μονοθεματικό" κόμμα που θα επιδίωκε λ.χ. την εκλογή 10 βουλευτών με μοναδικό στόχο κάποιον από τους ανωτέρω, αλλά δεν θα ασχολούνταν καθόλου με τα εθνικά θέματα, με την οικονομική πολιτική ή γενικότερα με θέματα που θα μπορούσε κάποιος να κατηγορήσει αλλήλους ως προδότες κι εθνικούς μειοδότες, διότι εκεί βρίσκεται το σπέρμα του διχασμού.

Ας γυρίσουμε στην ιστορία του συνδικαλιστικού κινήματος των στρατιωτικών. Ο Αντισυνταγματάρχης Ανέστης Τσουκαράκης, συνέστησε τον νέο Συνδέσμο Υποστήριξης και Συνεργασίας Μελών Ενόπλων Δυνάμεων (Σ.Υ.Σ.Μ.Ε.Δ.), όταν το 2010 το Εφετείο (2855/31 Μαΐου 2010) εξαφάνισε τον "ιστορικό" Σύνδεσμο Συνεργασίας Μελών Ενόπλων Δυνάμεων (ΣΥ.Σ.Μ.Ε.Δ.). Λίγες ημέρες νωρίτερα, στις 3 Μαΐου 2010 με πρωτοβουλία του "ιστορικού" ΣΥ.Σ.Μ.Ε.Δ. είχε προηγηθεί περίπατος γνωριμίας των στρατιωτικών στην Ερμού που τελείωσε με ένα χαιρετισμό του ίδιου του Προέδρου (βλ. Λουκάς Δημάκας, "Πορεία διαμαρτυρίας ενστόλων Αξιωματικών και Υπαξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων", Τα Νέα online, http://www.tanea.gr/ellada/article/?aid=4572881). Κατά ατυχη συγκυρία (επιδίωξη), παράλληλα με το ΣΥ.Σ.Μ.Ε.Δ. ένας άλλος συνάδελφος μη μέλος του ιστορικού Συνδέσμου, ο Σημαιοφόρος τότε Αθανάσιος Τσακάλης, φέρεται να "απέσπασε" ορισμένους συναδέλφους, οδηγώντας τους, με μία σαφώς πολιτική συνθηματολογία, να διαδηλώσουν μπροστά στη Βουλή (αναλυτικά βλ. σχετική ανάρτηση στην ιστοσελίδα μου, ΣΥΣΜΕΔ Β΄ Αντιπρόεδρος, §43: http://syndesmossynergasiasmeloned.blogspot.gr/2011_03_01_archive.html, να σημειώσουμε ότι ακόμη και σήμερα ο υπόψη Αξιωματικός πολιτικολογεί, ανεξαρτήτως αν δεν υποστηρίζει κάποιο κόμμα παρά βάλει κατά όλων των πολιτικών, θεωρώντας ότι η πατρίδα μας έχει καταστραφεί, ότι έχουν ξεπουλήσει την πατρίδα μας και βρισκόμαστε σε κατάσταση συνταγματικής εκτροπής, κατά την άποψη του πάντοτε). Για τη συγκεκριμένη συμπεριφορά του Σημαιοφόρου Τσακάλη, ο Πρόεδρος Ανχης Τσουκαράκης, άμεσα τότε, την ίδια εβδομάδα, εισηγήθηκε την απόρριψη της αίτησης εγγραφής του στο Σύνδεσμο και επέμεινε μέχρι πλήρους ρήξης με το υπόλοιπο Δ.Σ. και διάλυσης του ιστορικού ΣΥ.Σ.Μ.Ε.Δ. (αξιοποιώντας και την απόφαση του Εφετείου) οπότε και δημιούργησε τον νέο Σ.Υ.Σ.Μ.Ε.Δ (κυρίως με Υπαξιωματικούς που είχαν κατακλείσει έτσι κι αλλιώς με τον ιστορικό ΣΥ.Σ.Μ.Ε.Δ. με την επιθυμία τους να συμμετάσχουν στο συνδικαλισμό, προφανώς λόγω των σοβαρότερων προβλημάτων που αντιμετωπίζουν). 

Σήμερα, ο ίδιος Πρόεδρος (ιστορικού και νέου) Συνδέσμου δηλώνει ότι η διαδήλωση είναι νόμιμο δικαίωμα των στρατιωτικών, επειδή η "συνάθροιση" είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη και μόνο η απεργία και η έκφραση υπέρ πολιτικού κόμματος απαγορεύονται για τους στρατιωτικούς, καθώς τα αντίστοιχα πράττουν και άλλοι ένστολοι (λ.χ. οι λιμενικοί) αλλά και οι δικαστές (βλ. Τσουκαράκης Ανέστης Άρθρο του στην επίσημη σελίδα του Σ.Υ.Σ.Μ.Ε.Δ., "Ο Έλληνας στρατιωτικός διαδηλώνει. Νόμιμη ή παράνομη ενέργεια;"| http://www.sysmed.gr/articles/member-artices/1448-o-ellhnas-strativtikos-diadhlvnei). Θα προσπεράσουμε την εύλογη απορία εάν είχε δίκιο ο Σημαιοφόρος Τσακάλης που ανέκαθεν διαδήλωνε κατά της Κυβέρνησης και των πολιτικών. Όμως προφανώς το άδικο στη συμπεριφορά του στρατιωτικού δεν έγκειται μόνο στο γράμμα του Συντάγματος, αλλά στο πνεύμα του και στον επιδιωκόμενο σκοπό.

Προσωπικά, όταν ξεκίνησα μαζί με τον Ανέστη Τσουκαράκη στο συνδικαλισμό, είχα διακηρύξει ότι στόχος μου ήταν ένας διαφορετικός πρότυπος συνδικαλισμός, κατάλληλος για τους Αξιωματικούς, που καμία σχέση δεν θα έπρεπε να έχει με το συνδικαλισμό των ΔΕΚΟ ή οτιδήποτε αρνητικού έβρισκε στο συνδικαλισμό η Ελληνική κοινωνία, λόγος για τον οποίο ξεκινήσαμε συνειδητά (από την Ένωση Αξιωματικών ΕΔ ακόμη) μόνο Αξιωματικοί (Ιωάννης Μανομείδης. Εναρκτήρια Ομιλία, 14 Δεκ..2005,  http://syndesmossynergasiasmeloned.blogspot.gr/2005/12/blog-post.html). Αυτά υποστήριζα και αυτά συνεχίζω να υποστηρίζω και ώς απόστρατος μέσω της ενασχόλησης μου στην πολιτική (Σμηνάρχου ε.α.  Ιωάννη Μανομενίδη, Υποψήφιου Ροδόπης,Ο Συνδικαλισμός στις Ένοπλες Δυνάμεις,  Ιστοσελίδα Εκλογών 2012 Οικολόγων Πράσινων, Απρ. 2012,

http://blog.ecogreens.gr/syndikalismos_enoples_dynameis/ ). Σκοπός μας ήταν, όπως φαίνεται κι από το καταστατικό και της ΕΑΕΔ και του ιστορικού ΣΥ.Σ.Μ.Ε.Δ. (δεν γνωρίζω εάν ο νέος Σ.Υ.Σ.Μ.Ε.Δ.έχει διαφοροποιηθεί σε αυτό το σημείο και περιλαμβάνει και διαδηλώσεις) η εκπόνηση μελετών, η τεκμηρίωση και προβολή των δίκαιων θέσεων και αιτημάτων μας στην ηγεσία αλλά και στην Ελληνική κοινωνία, η διαβούλευση με την ηγεσία, γενικά θα ήμασταν μία κοινωνική συλλογικότητα διαλόγου με σαφή επιδίωξη της αναβάθμισης της εκτίμησης της Ελληνικής κοινωνίας για τις Ένοπλες Δυνάμεις και πουθενά στο κείμενο ή στο λόγο μας δεν είχαμε αδιαλλαξία, απόλυτες αντικυβερνητικές θέσεις είτε στη διοίκηση των ΕΔ είτε στο μείζον κυβερνητικό έργο και επίδειξη ισχύος. 

Βεβαίως πουθενά δεν αναφερθήκαμε σε διαδηλώσεις. Γιατί; Διότι όσο και να λέμε, ως στρατιωτικοί "άοπλες συναθροίσεις" ο στρατιωτικός δυνητικά είναι κάποιος που σε αντίθεση με όλη την άλλη κοινωνία έχει πρόσβαση σε όπλα και αναμφίβολα εκφράσεις όπως αυτές, σε ορισμένους τουλάχιστο πολίτες προκαλούν ανησυχίες και συνειρμούς τους οποίους δεν δικαιούμαστε να δημιουργούμε.

Κατόπιν αυτών μπορεί ο καθένας να κρίνει το ύφος των εκφράσεων του Προέδρου, ενός ηγέτη που οδηγεί, με μία επίφαση της νομιμότητας, όσους βρίσκονται στο Σ.Υ.Σ.Μ.Ε.Δ. κι όσων εκτίμησαν τους μακρόχρονους αγώνες μας και τον εμπιστεύονται: <<Είμαστε ανυποχώρητα αντίθετοι στη διακύβευση της εθνικής μας κυριαρχίας, στο ραγιαδισμό και στο ξεπούλημα της πατρίδας μας στη με οποιοδήποτε τρόπο παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας στους δανειστές, στην κλαδική, επαγγελματική διάσπαση δηλώνοντας την αλληλεγγύη μας στο σύνολο των Ελλήνων εργαζομένων, στον εμπαιγμό, στην καλλιέργεια φόβου, στην απάθεια και στην υποταγή που η συγκυβέρνηση επιδιώκει.>>, τα οποία τα απευθύνουμε σε μία νόμιμα κατά το Σύνταγμα εκλεγμένη Κυβέρνηση.

Τον χορό βεβαίως έσυρε κι ο Αρχηγός της Ελληνικής Αστυνομίας, που δήλωσε ότι εάν οι Αστυνομικοί δεν πληρωθούν τα νυκτερινά, δεν θα ξανακάνουν νυκτερινά. Ακολούθησαν κι οι δικαστές με τον ΣΥΡΙΖΑ στο δικαστικό μέγαρο να προασπίζεται το ακατέβατο των συνταγματικά κατοχυρωμένων αποδοχών τους (παραβλέποντας όλοι το 25% του Ελληνικού λαού στην ανεργία που έχει ανυπερθέτως υψηλότερα συνταγματικά δικαιώματα που οι εν λόγω εργαζόμενοι οφείλουν να υπηρετούν, ανεξαρτήτως εάν πληρώνονται - μπορούν να ανταλλάξουν τις θέσεις τους με τους ανέργους)

Όμως, ανεξαρτήτως αυτών, οραματιστήκαμε ένα συνδικαλισμό πρότυπο που να κερδίζουμε την εκτίμηση του Ελληνικού λαού. Προσωπικά δεν καλύπτομαι πίσω από τους άλλους ένστολους και Δικαστές που πράττουν τα ανάλογα, διότι κι οι δικαστές, προτάσσοντας οικονομικά αιτήματα, ενδεχομένως κι αδίκως, έχουν χάσει μεγάλο μέρος της εκτίμησης του Ελληνικού λαού, οπότε δεν αποτελούν πρότυπο συνδικαλισμού, κι οι αστυνομικοί ομοίως ας αποφασίσουν με τις ηγεσίες τους και τους συνδικαλιστές τους, την θέση τους απέναντι στην κοινωνία.

Κατ' εμέ ο στρατιωτικός και ιδίως ο Αξιωματικός, είναι ένα διαφορετικό πρότυπο στην κοινωνία, το πρότυπο αυτό βρίσκεται πιο κοντά στην Σπαρτιατική αγωγή, οπου τα χρήματα είχαν την τελευταία θέση στην αξιακή τους ιεράρχηση.

Πολύ μεγαλύτερη όμως σημασία έχει ο Αξιωματικός ως ηγέτης. Ικανοποιούνται, άραγε, οι Έλληνες Αξιωματικοί από τις θέσεις του Προέδρου κ. Τσουκαράκη; Διότι οι Αξιωματικοί οφείλουμε να διασφαλίζουμε την εκτίμηση όλου του Ελληνικού λαού, και ιδίως των πιο μικρομεσαίων, κι αυτή τη στιγμή με 25% ανεργία αλλού θα έπρεπε να ήταν οι στοχεύσεις μας. Το πρόβλημα είναι ότι δεν φαίνονται ηγέτες από τους αξιωματικούς στον ορίζοντα. Εκτός εάν ασπάζονται τις απόψεις των Ανχη Τσουκαράκη και Σμρου Τσακάλη (αμφότερων προερχόμενων από Σχολές Υπαξιωματικών), κι ο τελευταίος για να μην το αδικώ παγίως δηλώνει ότι δεν ενδιαφέρεται για τα χρήματα, παρά μόνο για τη σωτηρία της Πατρίδας (θεωρώντας ότι βρισκόμαστε σε συνταγματική εκτροπή).

Ας ελπίζουμε ότι οι Αξιωματικοί λειτουργούν υποδειγματικά, χωρίς τυμπανοκρουσίες, όπως θα μας συμβούλευε ο Στρατάρχης Μοντγκόμερυ, ζώντας μαζί με το προσωπικό τους και εμπνόοντας το στο καθήκον, το βλέμα τους απερίσπαστο από την παρατήρηση του εχθρού και ότι τα παράφωνα παραγγέλματα θα πέσουν στο κενό.

Όχι ότι δεν έχουμε δικαιώματα ή ότι δεν έχουμε ανάγκες ή ότι δεν στερούμαστε εμείς κι οι οικογένειες μας, όμως είναι εντελώς διαφορετικά:
α. να διαδηλώνουμε εναντίον συνολικά της Κυβερνητικής πολιτικής, όπως ισχυρίζεται ως "συνταγματικά κατοχυρωμένα" ο Πρόεδρος, διχάζοντας το στράτευμα (ελπίζω πως όχι)
β. να προσπαθεί ο ΣΥΣΜΕΔ να πείσει τον άνεργο ότι δικαιούμαστε, και μάλιστα οι Ανώτεροι και Ανώτατοι Αξιωματικοί και οι "πιο μάχιμοι" στα Επιτελεία, τα ειδικά μας μισθολόγια, ακόμη και στα πλαίσια μίας συνάθροισης για τη συζήτηση των προβλημάτων μας.

Ίσως το προσφορότερο μέσο στην παρούσα περίοδο θα ήταν να οργανώναμε συσσίτια και θα είχαμε μεγαλύτερη ανταπόκριση και χρησιμότητα και προσέλευση, όπου θα προσκαλούμε τους ανέργους και τους χαμηλόμισθους που αύριο θα κληθούν να υπηρετήσουν υπό τις διαταγές μας, κι οφείλουμε να τους λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη στις αποφάσεις μας... Ίσως έτσι να κατανοούσαμε περισσότερο και την ίδια την κοινωνία.

Τουλάχιστο οι Αξιωματικοί ας βρισκόταν εγγύτερα τους Υπαξιωματικούς, όχι όμως λαϊκίζοντας, αλλά συμβάλλοντας στη λύση των προβλημάτων.    

Απόφαση 3/2012: Ο Άρειος Πάγος Αναιρεί την Ακύρωση της Ένωσης Αξιωματικών ΕΔ.

Με μία σύντομη αναφορά στο παρελθόν, για την κατανόηση του θέματος, θα είναι χρήσιμη. 
Το 2005 ξεκινήσαμε τον αγώνα μας για την αναγνώριση του δικαιώματος του συνδικαλίζεσθαι στις Ένοπλες Δυνάμεις, με την ίδρυση της Ένωσης Αξιωματικών Ενόπλων Δυνάμεων (ΕΑΕΔ), έχοντας κερδίσει την νομιμοποίησης μας από το Πρωτοδικείο Αθηνών. Στην εναρκτήρια ομιλία μου (http://syndesmossynergasiasmeloned.blogspot.com/search?updated-min=2005-01-01T00:00:00%2B02:00&updated-max=2006-01-01T00:00:00%2B02:00&max-results=1) ανέφερα ""....Ο συνδικαλισµός, όπως προσωπικά τον αντιλαµβάνοµαι είναι ένας δηµοκρατικός θεσµός που συµβάλει στην ανάδειξη των προβληµάτων, στην προβολή των προτάσεων, στην βελτίωση της επικοινωνίας µεταξύ ηγεσίας και του προσωπικού και στην επίλυση τους. ...  να καταστήσουµε τον συνδικαλιστικό φορέα, ένα φορέα που είναι εµποτισµένος µε τη στρατιωτική µας αγωγή, σε ένα πρότυπο φορέα προβολής των απόψεων µας και ενεργού συνδροµής µας στην ηγεσία µας, για την επίλυση των προβληµάτων µας....  Υπάρχει µήπως κάποιος νόµος που να ορίζει διαφορετικά; Ή εάν θα υπάρξει δεν θα τον τηρήσουµε; Προφανώς και θα τον τηρήσουµε.... σε κάποιες νοσηρές περιπτώσεις...  ο συνδικαλιστής...  είναι κάποιος που µπαίνει µπροστά και δικτυώνεται µε την εξουσία, εξασφαλίζοντας σε πολλές περιπτώσεις προσωπικά οφέλη. ∆εν θα πρέπει να επιτρέψουµε ο στρατιωτικός συνδικαλισµός να εξελιχθεί σε κάτι τέτοιο... δεν είναι οικονοµικές οι διεκδικήσεις µας. Ουσιαστικά διεκδικούµε εργασιακή δικαιοσύνη... Σε µία κοινωνία που το ατοµικό συµφέρον, µε κάθε σκοτεινό και πλάγιο µέσο, αναδεικνύεται στον χρυσό κανόνα της επιβίωσης του σηµερινού ανθρώπου, όλοι εσείς ενδιαφέρεστε πρώτιστα για το κοινό συµφέρον, για µία καλύτερη λειτουργία των Ενόπλων ∆υνάµεων, για το όφελος της κοινής µας Πατρίδας! Και το πράττετε φανερά! Ενώπιον όλων! Με ανοιχτά χαρτιά! Ακόµη και ενώπιον πολλών δύσπιστων, καλόβουλα δύσπιστων… Θα τους πείσουµε όλους να έρθουν δίπλα µας και να µας στηρίξουν! "
Παρά τις θέσεις μου εκείνες, δεν προλάβαμε να κάνουμε εκλογές αλλά παρενέβη ο Εισαγγελέας Ιωάννης Διώτης κι άσκησε ασφαλιστικά μέτρα για ένα συνταγματικά κατωχειρωμένο δικαίωμα μας ώστε να μην λειτουργούμε μέχρι μετά από χρόνια να αποφασίσει το Εφετείο. Το επισήμανα ότι πρόκειται για ένα συνταγματικό πραξικόπημα διότι το σύνταγμα για κατάργηση, έστω προσωρινή συνταγματικών δικαιωμάτων απαιτεί απόφαση της Βουλής κι όχι απόφαση εισαγγελέα        
(βλ. την επιστολή που έστειλα στον ίδιο και στον κ. Μεϊμαράκη ως ΥΕΘΑ "Περί του καθήκοντος των στρατιωτικών, των δικαστικών και των πολιτικών για τα δικαιώματα του ανθρώπου
" http://syndesmossynergasiasmeloned.blogspot.com/search?updated-min=2006-01-01T00:00:00%2B02:00&updated-max=2007-01-01T00:00:00%2B02:00&max-results=1).


Το Εφετείο εξαφάνισε την απόφαση του Πρωτοδικείου όσον αφορά την Ένωση Αξιωματικων Ενόπλων Δυνάμεων κι ασκήσαμε αίτηση αναίρεσης στον Άρειο Πάγο (αυτή που εκιδκάστηκε και λήφθηκε η απόφαση 3/2012), όμως αξίζει να συνεχίσω την εξιστόρηση και να αναφέρω ότι όσοι ξεκινήσαμε αυτή την πορεία ενωμένοι συνεχίσαμε στη σύσταση ενός νέου σωματείου, του Συνδέσμου Συνεργασίας Μελών ΕΔ (ΣΥ.Σ.Μ.ΕΔ)  στο οποίο δεν αναφερόμασταν στον όρο "συνδικαλισμός" αλλά ασκούσαμε όλα τα δικαιώματα συλλογικής έκφρασης και διατύπωσης προτάσεων με τη φιλοδοξία έναρξης διαλόγου και διαβούλευσης και ξεκινήσαμε δημοκρατικές διαδικασίες, ερωτήματα σε δημόσιους φορείς κι επισκέψεις στα κόμματα της Βουλής, παραλληλα με την υποστήριξη της αρχικής διεκδίκησης στο Άρειο Πάγο για την ΕΑΕΔ. Σε όλα αυτά η εκάστοτε κυβέρνηση, ΝΔ αρχικά (Μεϊμαράκης) και ΠΑΣΟΚ (Βενιζέλος) στη συνέχεια δεν αξιοποίησαν την ευκαιρία επικοινωνίας μαζί μας, παρότι ορισμένα τουλάχιστο από τα αιτήματα μας όπως τέθηκαν στα ΜΜΕ κι απαντήθηκαν από άλλους κρατικούς φορείς υιοθετήθηκαν. 
Όμως δεν θα κάνω ειδική αναφορά λ.χ. στην έγκριση του δικαιώματος "λοχείας" που υπάρχει σε όλους τους δημοσίους υπαλλήλους, διότι εμείς οι λίγοι που ξεκινήσαμε, χωρίς να έχουμε κερδίσει επίσημη δικαστική νομιμοποίηση (στην Ελλάδα παίρνει 7 χρόνια) και δημοκρατική εκπροσώπιση με εκλογές (οι πρώτες προκηρύχθηκαν για τις 11 Φεβ.2006 και παρενέβη ως ανωτέρω ο εισαγγελέας κ. Διώτης) από το σύνολο των στρατιωτικών, παρά ήμασταν μία ομάδα που ξεκινήσαμε τη διαδικασία ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ του ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ του ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΖΕΣΘΑΙ, που ανακόπτονταν διαδοχικά πράξεις ΟΡΙΣΜΕΝΩΝ μόνο οργάνωνω της Δικαιοσύνης (διότι οι Πρωτοδίκες ενήργησαν σαφώς σεβόμενοι το Σύνταγμα) που καταπατούσαν το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα μας.


Έτσι περάσαν τα χρόνια 2005-2010, μέ ένα ΣΥΣΜΕΔ να λειτουργεί  όπως περιέγραψα, χωρίς να ασκεί συνδικαλισμό με τη στενή έννοια, παρά ως ένας επιστημονικός, πολιτιστικός φορέας προβολής του προβληματισμού για το δικαίωμα αντιπροσώπευσης των στρατιωτικών κυρίως στα εργασιακά μας θέματα, ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΜΙΑ παρέμβαση σε θέματα διοίκησης των Ενόπλων Δυνάμεων που ανέκαθεν ήταν εκτός ατζέντας και ποτέ δεν ετέθη ανεξάρτητα από όσα αναγράφηκαν σε αποφάσεις δικαστηρίων ως φόβοι και κίνδυνοι παντελώς αβάσιμοι στα γεγονότα. Στα πλαίσια αυτά διαχειριζόμουν ως Β΄Αντιπρόεδρος τη σελίδα "SYSMED" στο Facebook (http://www.facebook.com/pages/SYSMED/45579431871?sk=info) την οποία διατηρώ έως σήμερα ως Αντιπρόεδρος του ΣΥ.Σ.Μ.ΕΔ (βλ. συνέχεια) κι ως μέσο επικοινωνίας με τους συναδέλφους για τα προβλήματα τους (διότι εν τω μεταξύ έχω αποστρατευτεί http://axiokratiastised.blogspot.com/2011/06/blog-post.html).
  
Το 2010, κι ενώ δεν είχε ακόμη αποφασίσει ο Άρειος Πάγος για την ΕΑΕΔ, το Εφετείο αποφάσισε για την εξαφάνιση του ΣΥ.Σ.Μ.ΕΔ, στον οποίο ήμουν Β΄ Αντιπρόεδρος, κι ως αποτέλεσμα, το ΔΣ του ΣΥ.Σ.Μ.ΕΔ διασπάστηκε (προσωπικά υπηρετούσα στην Καμπούλ ως Δκτής υποστήριξης του Αεροδρομίου με την Ελληνική αποστολή στα πλαίσια της ISAF και δεν έχω δια ζώσης γνώση των εξελίξεων) για λόγους που όπως τους αντιλήφθηκα τους ανάρτησα το Μάρτιο του 2011 στην προσωπική μου ιστοσελίδα  http://syndesmossynergasiasmeloned.blogspot.com/2011_03_01_archive.html ).  


Από τη διάσπαση, ο Πρόεδρος Τάσος Τσουκαράκης δημιούργησε το νέο Σύνδεσμο ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ και Συνεργασίας Μελών ΕΔ (Σ.Υ.Σ.Μ.ΕΔ) με ορισμένα μέλη του προηγούμενου ΔΣ, με ορισμένα άλλα μέλη είτε να παραιτούνται, είτε να αποστασιοποιούνται καθώς είχαν αρκετοί στο μεταξύ αποστρατευτεί (παίρνει μία όλόκληρη επαγγελματική σταδιοδρομία η Δικαιοσύνη για να απονείμει το δίκαιο), ορισμένοι ασχολήθηκαν μετά την αποστρατεία τους με την πολιτική κλπ. 
Μία ίσως ανούσια λεπτομέρεια,σημειώνω ότι η αρχική ΕΑΕΔ (2005) κι ο αρχικός ΣΥ.Σ.Μ.ΕΔ (2007-2010) αποτελούταν αποκλειστικά από Αξιωματικούς, ως πράξη ευθύνης έναντι όλων των στρατιωτικών, με στόχο να δημιουργηθεί ένας Στρατιωτικός Συνδικαλισμός με υπεύθυνο τρόπο που να εμπνέεται από το πνεύμα πειθαρχίας και σεβασμού στην ιεραρχία, χωρίς να θίγει την συνταγματική ελευθερία για συνδικαλισμό, κατ' ουσία την δημοκρατική αντιπροσώπευση στην ηγεσία των αναγκών των στρατιωικών σε όλα τα επίπεδα (προφανώς υπερασπίζομαι και το δικαίωμα ακόμη και του οπλιτη στον συνδικαλισμό, όμως αντιλαμβάνομαι ως ευθύνη των Αξιωματικών, ως από τη θέση τους πιο υπεύθυνων να διασφαλίσουν τη λειτουργία με τρόπο που να αρμόζει στην ιδιότητα του στρατιωτικού (για να αποφευχθούν ακραίες περιπτώσεις που εμφανίστηκαν στα κανάλια, στους αγανακτισμένους και στο Σύνταγμα ενέγειες που ευθέως άπτονται της πολιτικής και απάδουν της ιδιότητας μας σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους Νόμους).


Προσωπικά, ως μη εμπλεκόμενος στην κρίση διάσπασης παρακολουθώ τις εξελίξεις κι ως απόστρατος δεν θέλω να επηρεάζω τους συναδέλφους στις αποφάσεις τους, όμως ο στόχος για την κατοχύρωση του δικαιώματος για το προσωπικό των ΕΔ είναι ο κύριος στόχος μου, διότι έχω ισχυρή πεποίθηση ότι ο καμματισμό βρίσκεται μέσα στις ΕΔ, όχι από τον συνδικαλισμό, αλλά από τις Κυβερνήσεις και την αδιαφάνεια για τα οποία και αποστρατεύθηκα κι έθεσα ως στόχο, ανεξάρτητα και κατά πόσο θα πετύχω ή θα αποτύχω,  να ασχοληθώ με την πολιτική για αυτό το έργο και κυρίως, ως προσωπικό μου στόχο στις ΕΔ, τη διασφάλιση της Αξιοκρατίας και της Διαφάνειας, λόγος για τον οποίο και ρητά παραιτήθηκα (βλ. 20 Ιουν 11 "Ευάγγελος Βενιζέλος... Η Περίπτωση Αυτομετάθεσης και Ατιμωρησίας" http://axiokratiastised.blogspot.com/2011/06/blog-post.html). 


Κι ερχόμαστε, φέτος, στο 2012 με την απόφαση 3/2012 του Αρείου Πάγου να αναιρεί την απόφαση του Εφετείου για εξαφάνιση της αρχικής ΕΑΕΔ και να επιστρέφει την υπόθεση στο Εφετείο για επανάκριση. "Η απόφαση της Ολομέλειας κατέληξε ότι οι υπηρετούντες στις Ένοπλες Δυνάμεις μπορούν να ιδρύσουν Ένωση Αξιωματικών Ενόπλων Δυνάμεων και αναίρεσε την εφετειακή απόφαση που είχε κρίνει τα αντίθετα και την ανέπεμψε στο ίδιο δικαστήριο για νέα κρίση... " κι εύλογα, εφόσον ο συγκεκριμένος ούτε κανείς άλλος Νόμος αναφέρεται σε εμάς με ειδική μνεία και προστασία ως συνδικαλιστών, η απόφαση συνεχίζει "...δεν μπορούν να συνιστούν τα προβλεπόμενα από το Ν. 1264/1982 σωματεία ούτε, συνακόλουθα, να τυγχάνουν της προστασίας που προβλέπει ο επίμαχος νόμος (μη απόλυση συνδικαλιστών, χορήγηση συνδικαλιστικών αδειών κ.λπ." δηλαδή οι Αξιωματικοί που θα ανήκουν σε μία τέτοια ένωση δεν θα έχουν ειδικά προνόμια που ο συγκεκριμένος Νόμος προβλέπει για τους συνδικαλιστές, κάτι που προσωπικά δεν με ενοχλεί διότι ποτέ δεν ζήτησα προνόμια, όμως παράλληλα (καμία απόφαση Δικαστηρίου δεν θα μπορούσε) δεν εμποδίζει τον κοινό Νομοθέτη (όταν κατά το Σύνταγμα ο Αρειος Πάγος δέχεται ότι έχουμε το δικαίωμα) να θεσπίσει ένα Νόμο που να ορίζει ειδικότερα για τους στρατιωτικούς (και σας επιστρέφω στην ιδρυτική μου ομιλία το 2005 στην αρχή του κειμενου).


Συνεπώς, προσωπικά βλέπω συγκεκριμένους τρόπους δράσης: 


1. Κανονικά, κι ανά πάσα στιγμή, θα μπορούσαμε να είχαμε προκηρύξει τις εκλογές της ΕΑΕΔ για δημοκρατιή νομιμοποίηση, που ο κ. Ι.Διώτης το 2006 μας απαγόρεψε. Όμως ποιοι; Έχουμε οι περισσότεροι δραστήριοι αποστρατευτεί, κι Πρόεδρος όλων των σωματείων που προανέφερα έχει δημιουργήσει ένα νέο Σωματείο, το οποίο όμως, μπορεί θεωρητικά να ελπίζει ότι δεν θα υπάρξουν δυσμενείς σε βάρος του αποφάσεις δικαστηρίων.  Αυτή την πρωτοβουλία μόνο τα εν ενεργεία μέλη θα μπορούσαν να την έπαιρναν, με πρώτο τον κ. Τσουκαράκη. Ενδεχομένως όμως κι όσοι άλλοι έστω μέλη ασκήσουν δικαιώματα ζητώντας από το Πρωτοδικείο τον ορισμό νέας προσωρινής διοικούσας επιτροπής. 


2. Μπορούν να ιδρυθούν νέα σωματεία, σε όλη την Ελλάδα στο πνεύμα της απόφασης του Αρείου Πάγου, ανεξάρτητα από την ΕΑΕΔ που πλέον αδρανεί λόγω αποστρατειών κλπ.


3. Να προωθήσουμε ως πολιτικό αίτημα στη Βουλή ή την προώθηση στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας Υπουργού (μέσω των εκλεγμένων αντιπροσώπων μας που η μελλουσα Βουλή θ αναδείξει) που να υιοθετεί την θέσπιση νομοθεσίας ειδκής και κατάλληλης για στρατιωτικούς.  


Ως επίλογο αντιγράφω την παράγραφο από την εναρκτήρια μου ομιλία(http://syndesmossynergasiasmeloned.blogspot.com/2005/12/blog-post.html)
"...Ως Έλληνες Αξιωµατικοί παίρνουµε την ευθύνη να συµβάλουµε στη διαµόρφωση ενός στρατιωτικού συνδικαλισµού αντάξιου µας. Να είναι πρότυπος συνδικαλισµός για όλους τους Έλληνες. Θεωρήσαµε ότι πριν να ξεκινήσουν οι νεότεροι τον συνδικαλισµό (οι Ανθστές, οι Υπκοί, οι ΕΠΟΠ – ιδιαίτερα οι ΕΠΟΠ που δεν έχουν την δική µας µακρόχρονη στρατιωτική εµπειρία), ένα συνδικαλισµό που ως δικαίωµα υφίσταται σύµφωνα µε το σύνταγµα και τις ευρωπαϊκές συµβάσεις, και αργά ή γρήγορα θα δροµολογούνταν, έχουµε εµείς, οι Έλληνες Αξιωµατικοί, την ηθική ευθύνη απέναντι στην ιδιότητα µας, στην ευθύνη έναντι των νεωτέρων µας, να τεθούµε µπροστά, µε καλή πίστη, µε στρατιωτική αγωγή και να δείξουµε το δρόµο! ∆εν είναι πρότυπο µας ο «σύγχρονος» συνδικαλισµός που ταλαιπωρεί όλους τους άλλους για συντεχνιακά συµφέροντα. Εµείς θα αποτελέσουµε το πρότυπο και για τους νεότερους µας αλλά και για όλους τους Έλληνες."


Υ.Γ. Σε αυτή την πορεία προσωπικά συνεχίζω πιστός στις αρές μου, με την υπόμνηση ότι προσωπικά μόνο με το υπ' αριθμό 3 τρόπο δράσης μπορώ να ασχοληθώ.